Reverentny katolicki kapłan modlący się przed krzyżem w tradycyjnej świątyni, symbol wiary i pokory

Hiroszima jako pretekst: humanitarny pacyfizm zamiast królowania Chrystusa

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje wypowiedź Roberta Prevosta („papieża” Leona XIV) z okazji 80. rocznicy bombardowania Hiroszimy. W przesłaniu do „biskupa” Alexisa M. Shirahamy potępia broń nuklearną jako „obrażającą wspólną ludzką godność” i wzywa do „odrzucenia złudnego poczucia bezpieczeństwa opartego na wzajemnym gwarantowaniu zniszczenia”, zastępując je „globalną etyką sprawiedliwości, braterstwa i dobra wspólnego”, konkludując pochwałą „pokoju bezbronnego i rozbrajającego”. Artykuł milczy o królowaniu Chrystusa, grzechu, łasce, nawróceniu i karze Bożej, redukując pokój do programu naturalistycznego humanitaryzmu – i to jest jego zasadnicza teza: pokój bez Chrystusa i Jego prawa jest karykaturą pokoju, a kult „ludzkiej godności” bez odniesienia do Boga to idolatria człowieka.

Czytaj więcej



Rekonstrukcja Całunu Turyńskiego w religijnym kościele, podkreślająca jego sakralny i tajemniczy charakter.

Całun Turyński a naturalistyczna taktyka rozmywania wiary: repetycja posoborowych uników

Podziel się tym:

Vatican News informuje, że kard. Roberto Repole, jako „kustosz” Całunu Turyńskiego i arcybiskup Turynu, krytykuje publikację w Archaeometry sugerującą powstanie obrazu przez kontakt z płaskorzeźbą; powołuje się przy tym na dokument Międzynarodowego Centrum Badań nad Całunem (CISS), które przypomina, że liczne badania fizykochemiczne od dawna wykluczyły „pochodzenie malarskie lub wynikające z kontaktu z płaskorzeźbą”. CISS streszcza artykuł Cicero Moraesa jako powtórzenie starych tez o rzekomej „projekcji ortogonalnej” i wskazuje na błędy metodologiczne oraz ignorowanie danych o realnej krwi ludzkiej, co mocno akcentuje również Emanuela Marinelli. Równocześnie komunikat Repole’ego lawiruje między „neutralnością naukową” a dystansowaniem się „bez wchodzenia w meritum”. Konkluzja: zamiast wyznania prawdy wiary i podporządkowania nauki autorytetowi Objawienia, otrzymujemy biurokratyczny naturalizm i asekuracyjne „procedury”, które zacierają nadprzyrodzony charakter relikwii i osłaniają systemową rewolucję posoborową.

Czytaj więcej



Duchowe skupienie kapłana w modlitwie w górskim kościele, symbol wiary i pokory

Kult jednostki i nagroda dla „Stolicy Apostolskiej”: symptom bankructwa doktrynalnego

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje uroczystości w górskiej wiosce San Pietro della Ienca, gdzie po raz 24. przyznano Międzynarodową Nagrodę „La Stele della Ienca”, w tym roku „Stolicy Apostolskiej”, rzekomo „za wyjątkową rolę w promowaniu pokoju i duchowego wsparcia”. Wydarzenie zostało połączone z „Eucharystią” w sanktuarium św. Jana Pawła II, przewodniczoną przez kard. Stanisława Dziwisza, oraz z czcią dla lokalnych animatorów kultu pamięci Karola Wojtyły. Lista wcześniejszych laureatów obejmuje dziennikarzy, instytucje świeckie, posoborowe organizacje i watykańskie struktury.
Pod fasadą „pokoju” i „duchowości” mamy klasyczną liturgię nowego humanitaryzmu: nagradzanie instytucji, która przez dekady promuje wolność religijną, ekumenizm bez nawrócenia i kult człowieka — to apoteoza modernistycznej apostazji.

Czytaj więcej



Rewersyjny obraz dzwonu kościelnego w japońskiej katedrze, symbolizujący pokój i przebaczenie, w realistycznym, pełnym szacunku stylu.

Nagasaki: dzwon, który ma uciszyć prawdę o Królu, wojnie i karze

Podziel się tym:

Portal Vatican News (05 sierpnia 2025) relacjonuje inicjatywę: nowy dzwon w katedrze Urakami w Nagasaki – ufundowany przez amerykańskich katolików – zabrzmi dokładnie o 11:04, godzinie wybuchu bomby atomowej 9 sierpnia 1945 r. Arcybiskup Peter Michiaki Nakamura ogłasza ten gest „znakiem przebaczenia, pojednania i nadziei”, włączając go w „rok nadziei” oraz w narrację o globalnym partnerstwie diecezji (Nagasaki–Hiroszima z Seattle–Santa Fe) na rzecz „świata wolnego od broni nuklearnej”. Arcybiskup wskazuje na konieczność edukacji antywojennej, krytykuje militaryzację, zachęca do „miłości i przebaczenia” jako strategii pokoju i chwali rolę „papieży” w promowaniu pokoju. Zakonkludował, że Kościół ma „głosić pokój” i „budować więzi”, aby wojna nie mogła się rozpocząć. To wszystko brzmi wzruszająco – ale jest to naturalistyczne przemówienie bez odniesienia do Chrystusa Króla, grzechu, łaski, sądu i królewskiego Prawa Bożego: redukcja nadprzyrodzonej religii do świeckiego pacyfizmu.

Czytaj więcej



Realistyczne zdjęcie sceny Narodzenia Pańskiego w tradycyjnym katolickim kościele, z naciskiem na wiarę i pokorę, oświetlone delikatnym światłem świec, ukazujące duchową głębię i oddanie.

Jubileuszowa szopkomania: estetyka bez Wcielenia, kultura bez wiary

Podziel się tym:

Vatican News informuje o naborze do VIII edycji wystawy „100 szopek w Watykanie”, organizowanej przez Dykasterię ds. Ewangelizacji pod kolumnadą Berniniego, w ramach cyklu „Jubileusz to kultura” związanego z Rokiem Świętym 2025. Zgłoszenia odbywają się online, udział jest bezpłatny i otwarty dla wszystkich; komisja dykasterii dokona wyboru eksponatów. Celem wydarzenia ma być, jak podano, „ewangelizacja poprzez symbol szopki” oraz nawiązanie do listu „Admirabile Signum”. Wskazano, że w edycji 2024 zaprezentowano 125 szopek z 21 krajów, w tym z Radomia, Wadowic i Sierpca, a część prac nawiązywała do hasła „Pielgrzymi nadziei”. Zasadniczym przesłaniem jest „nadzieja i pokój” – bez odwołania do Ofiary, Krzyża, nawrócenia czy królewskiej władzy Chrystusa nad narodami; jest to kolejna odsłona naturalistycznej, muzealnej „religii kultury”, która zastępuje Wcielenie estetyką i sentymentalizmem.

Czytaj więcej



Rekolekcja młodzieży katolickiej podczas pielgrzymki, modlących się przed ołtarzem z krzyżem i świecami, wyrazami głębokiej wiary i nadziei

„Pielgrzymi nadziei” bez łaski: Jubileusz młodzieży jako kuźnia naturalizmu

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje wystąpienie Kevina Josepha Farrella, prefekta Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, który dziękuje „papieżowi” Leonowi XIV za ogłoszenie daty Światowych Dni Młodzieży w Seulu (3–8 sierpnia 2027), odwołując się do hasła: „Odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (J 16,33). Farrell wzywa, by temat ŚDM „prowadził” biskupów, „kapłanów” i duszpasterstwa, aby młodzi stali się „pielgrzymami nadziei”, „opatrywali rany samotności i ubóstwa” oraz „świadczyli o pokoju” w świecie podziałów. Wspomina też doroczne orędzie „papieża” na obchody diecezjalne w uroczystość Chrystusa Króla.
Pod religijną frazeologią ukryto program czysto naturalistyczny: bez grzechu, bez łaski, bez ofiary Mszy, bez Królowania Chrystusa nad społeczeństwami – jedynie sentymentalny humanitaryzm i propaganda posłuszeństwa wobec posoborowych struktur.

Czytaj więcej



Fotografia tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem modlącym się przy ołtarzu, ukazująca duchową powagę i wiarę.

Kult popularności zamiast Królestwa Chrystusa: francuski sondaż jako katechizm apostazji

Podziel się tym:

Cytowany artykuł informuje, że we Francji 86% społeczeństwa pozytywnie ocenia pierwsze trzy miesiące pontyfikatu Leona XIV, „prawie wszyscy” praktykujący katolicy, większość niewierzących i wyznawców innych religii, a 73% respondentów chce, by jego „najważniejszą misją” był pokój na świecie; jedynie 13% oczekuje promowania katolicyzmu i tyle samo – przypominania społecznej nauki Kościoła. Podkreślono też „dyskrecję” i brak spontanicznych gestów jako zaletę stylu urzędującego „papieża”. Konkluzja jest oczywista: zamiast głoszenia królowania Chrystusa, promuje się medialnie akceptowalny humanitaryzm, który mierzy „misję” następcy Piotra sondażem opinii publicznej, a nie nakazem Chrystusa: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. To nie raport o Kościele – to sprawozdanie z triumfu naturalizmu.

Czytaj więcej



Szczegółowe zdjęcie tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem trzymającym krucyfiks podczas Eucharystii, ukazujące skupienie i pobożność wiernych.

Jubileusz Młodzieży jako spektakl humanitarny: łzy emocji zamiast łaski

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje entuzjastyczne świadectwa młodych uczestników posoborowego „Jubileuszu Młodzieży” w Rzymie: wyjazd jako „duchowe doświadczenie”, wzruszenia na Tor Vergata, zachwyt bliskością „papieża” Leona XIV, radość z „adoracji” w masowym tłumie, poczucie wspólnoty ponad granicami. Wzmiankowane są liczby (ponad milion młodych, tysiące „kapłanów” i „biskupów”), a polska młodzież spotykała się w Casa Polonia na „modlitwach, katechezach i koncertach”. Całość jest celebracją emocji, socjologii tłumu i papolatrii bez choćby jednego słowa o łasce uświęcającej, odpuszczeniu grzechów, potrzebie spowiedzi, dogmacie, panowaniu Chrystusa Króla i powadze Sądu – a więc bez realiów Wiary katolickiej.

Czytaj więcej



Zdjęcie młodych ludzi modlących się w tradycyjnej katolickiej kaplicy, ukazujące duchowe skupienie i wierność nauczaniu Kościoła

Medziugorie, „język wiary” i algorytmy: katechizacja bez łaski i bez Kościoła

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV skierowane do młodzieży zebranej na 36. Festiwalu Młodzieży w Medziugoriu (Bośnia i Hercegowina) z 4 sierpnia 2025 r. Przemówienie akcentuje „wspólnotowe przeżywanie wiary”, zachęca do „prawdziwych spotkań” ponad wirtualnością, stawia za wzór Marję w nawiedzeniu św. Elżbiety, mówi o „języku wiary” ponad barierami kulturowymi oraz zaprasza młodych do rozważenia „powołania” do życia konsekrowanego lub „kapłaństwa”. Zasadniczą osią jest pochwała doświadczenia wspólnotowego, spontanicznego „rozpalania serc” i rzekomej pracy Ducha Świętego w zgromadzeniu wokół medziugorskiego wydarzenia – miejsca o nieuznanych i od dawna podejrzanych „objawieniach”. Konkluzja jest druzgocąca: to program emocjonalnej socjalizacji w posoborowym kulcie człowieka, maskowany słowami o Bogu i „Kościele”, przy milczeniu o łasce uświęcającej, o prawdziwej Ofierze Mszy i o jedynej drodze zbawienia w jedynym Kościele Chrystusa.

Czytaj więcej



Sposób katolicki, modlitewne zgromadzenie w tradycyjnej świątyni, z kapłanami i wiernymi modlącymi się przy krzyżu, podkreślające wierność i duchową siłę Kościoła.

Bejrut: łzy humanitaryzmu zamiast królowania Chrystusa. Sedno apostazji

Podziel się tym:

Cytowany artykuł relacjonuje czuwanie „modlitewne” w Bejrucie w piątą rocznicę wybuchu w porcie (4 sierpnia 2020), z udziałem rodzin ofiar, rannych i „duchowieństwa”. Wspomina o odczytaniu przesłania „papieża” Leona XIV przez abp. Paolo Borgię: „Śmierć nie ma i nigdy nie będzie miała ostatniego słowa”, zapewnieniach o „bliskości”, wezwaniu do „sprawiedliwości i prawdy”, wpisaniu zrujnowanego silosu na listę zabytków, a także o „nadziei” na postęp w śledztwie, „zawieszeniu broni” i aspiracjach młodzieży do „godnego życia” w ojczyźnie. Całość utrzymana jest w tonie psychologicznej empatii, polityczno-społecznej troski i medialnego humanitaryzmu. Oto istota problemu: zamiast katolickiej soteriologii i królowania Chrystusa – pastoralny sentymentalizm oraz naturalistyczny program „praw człowieka”, publicznie celebrujący bezkrólewie nadprzyrodzone.

Czytaj więcej





Przeglądaj wszystkie źródła

Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.