Katolicka świątynia z ołtarzem i kapłanem w liturgicznych szatach, oddająca powagę i wiarę w tradycyjnym katolickim duchu

Leon XIV i „pełnia życia”: pastoralna mgła zamiast katolickiej prawdy

Podziel się tym:

Portal Więź.pl relacjonuje homilię „papieża” Leona XIV wygłoszoną 3 sierpnia 2025 r. na Tor Vergata, zamykającą tzw. Jubileusz Młodych. Tekst akcentuje motyw „spotkania” i emocjonalnego doświadczenia, mówi o „egzystencji, która nieustannie odradza się w darze”, o potrzebie „dzielenia” i „przyjaźni z Jezusem”, przywołując Emaus (Łk 24), Koheleta, Ps 90, Augustyna oraz posoborowe slogany Jana Pawła II i Franciszka. Pada kluczowa teza: „pełnia naszego życia […] związana jest z tym, co z radością potrafimy przyjąć i dzielić z innymi”. Kończy się wezwaniem do „świętości” rozumianej jako aktywizm i serdeczna dobroć, bez wzmianki o królowaniu Chrystusa, konieczności wyznawania całej wiary, potępienia błędów i o odcięciu od źródeł herezji. To program pastoralny, który pomija łaskę uświęcającą, ofiarny charakter Mszy, prawdę o grzechu i sądzie, redukując chrześcijaństwo do naturalistycznego optymizmu i emocjonalnego „spotkania”.

Czytaj więcej



Klasztorna scena katolicka z kapłanem przed ołtarzem, wiernymi w katedrze, wyraz szacunku i wiary, realistyczna i pełna czci ilustracja.

Dialog bez Boga: warszawski zjazd ICCJ jako laboratorium modernistycznej apostazji

Podziel się tym:

Portal Więź.pl publikuje relację Stanisława Krajewskiego z konferencji Międzynarodowej Rady Chrześcijan i Żydów (ICCJ), która odbyła się w Warszawie (29 czerwca–2 lipca 2025). Autor kreśli panoramę środowiska dialogowego, wspomina początki kontaktów z ICCJ, opisuje program i prelegentów, akcentuje wątki pamięci o Zagładzie, narzeka na brak szerokiej debaty o wojnach Izraela, zauważa wzrost antychrześcijańskich incydentów w Izraelu, a punkt kulminacyjny lokuje w tezie, że dla wielu na Zachodzie obraz Żydów–ofiar został wyparty przez obraz Żydów–sprawców; wzywa do „nowego języka” dialogu oraz do religijnie ugruntowanej wizji pokoju. Jednocześnie postulaty te formułuje w rejestrze świeckiego personalizmu, bez śladu odniesienia do królowania Chrystusa, konieczności nawrócenia i prawdziwego kultu – a więc w duchu naturalistycznego projektu „dialogu”, który odrywa religię od łaski, dogmatu i posłuszeństwa Objawieniu.

Czytaj więcej



Kapłan w tradycyjnym stroju modlący się w katolickiej świątyni, symbol wiary i pokory

Springsteen i pochwała beznadziei: antyewangelia nowoczesności

Podziel się tym:

Portal Więź.pl publikuje tekst Jana Radomskiego (4 sierpnia 2025) o Bruce’ie Springsteenie, kreśląc tezę, że jego twórczość stanowi „dekonstrukcję amerykańskiego snu” i „żałobną pieśń wypełnioną pustką i niemocą”. Autor prowadzi socjologiczny wykład o przemocy systemowej, nierównościach, długu i bezradności, interpretując albumy „Nebraska” czy „Born in the U.S.A.” jako diagnozę USA, w której przemoc wyrasta z ekonomicznej opresji, a moralne wybory bohaterów piosenek są rzekomo niemożliwe bez zejścia na drogę występku. Na końcu pada pochwała „personalistycznej” wrażliwości Więzi. Cały tekst, zanurzony w naturalizmie i socjologizmie, to retoryczny fresk o człowieku bez łaski, bez grzechu i bez Odkupienia – manifest antropologii, w której Bóg milczy, a człowiek tonie w determinizmie materialnym.

Czytaj więcej



Realistyczne zdjęcie kapłana modlącego się w kaplicy przy ołtarzu, wyrażające katolicką pobożność i duchowe skupienie.

Cyfrowy naturalizm „Więzi”: apologia oligopolu i ucieczka od łaski

Podziel się tym:

Portal Więź.pl (05 sierpnia 2025) publikuje tekst Katarzyny Nowak o „gównowaceniu” internetu (na podstawie pojęcia Cory’ego Doctorowa), krytykujący komercjalizację wyszukiwarek i platform społecznościowych, inwazyjność algorytmów, degradację jakości treści, uzależnienie od oligopoli Big Techu i iluzoryczność „praw” użytkowników. Autorka postuluje ograniczenia regulacyjne, świadome korzystanie z „zaufanych portali”, powrót do lektury i bezpośrednich relacji oraz cyfrową ascezę: „być ciałem i głową w jednym miejscu”. Konkluzją jest humanistyczny apel o odzyskanie uwagi, czasu i relacji. Teza: tekst maskuje radykalny naturalizm – diagnozuje symptomy, ale milczy o pierwszej przyczynie: odejściu od królowania Chrystusa i porzuceniu łaski, sprowadzając zło do problemu regulacji i higieny cyfrowej.

Czytaj więcej



Siedzący kapłan modlący się przed krucyfiksem w prostym wnętrzu kościoła, ukazujący głęboką pobożność i pokorę.

Humanitarny lament bez łaski: Ōe i „Hiroszima” jako ideologia bez Boga

Podziel się tym:

Cytowany artykuł publikuje fragmenty książki Kenzaburō Ōe „Zapiski z Hiroszimy” (PIW, 2024; tłum. Dariusz Latoś), wspominając 80. rocznicę zrzucenia bomby atomowej na Hiroszimę. Tekst przedstawia samobójstwo wdowy po poecie Sankichim Tōge, przywołuje twórczość Tamikiego Hary i opisuje niedostateczną opiekę nad hibakusha, zwłaszcza na Okinawie. Autor protestuje przeciw obojętności państwa, piętnuje ignorancję medyczną i apeluje o działania na rzecz ofiar atomowych. Całość akcentuje ból, godność i psychologiczne rany, budując horyzontalną etykę „pokoju” i humanitaryzmu. Konkluzja: to emocyjny manifest naturalizmu, w którym milczenie o łasce, grzechu, sądzie i Chrystusie zdradza duchową pustynię i zamianę dobra nadprzyrodzonego na ideologię społecznego sentymentalizmu.

Czytaj więcej



Prezydent bez transcendencji: naturalistyczny portret władzy i obywatela

Podziel się tym:

Cytowany artykuł Sebastiana Adamkiewicza (Więź.pl, 6 sierpnia 2025) szkicuje bilans dwóch kadencji Andrzeja Dudy jako produktu polaryzacji: polityka „bez właściwości”, bez zaplecza, miotanego między partyjnym lojalizmem a sporadycznymi wetami, umiarkowanie sprawnego w polityce zagranicznej, słabego w kreacji „męża opatrznościowego” oraz zwycięskiego głównie dzięki słabości konkurencji. Tekst rozwija wątki pauperyzacji urzędu prezydenta, konfliktu o sądy, memicznego wizerunku i strukturalnego rozkładu instytucji w warunkach plemiennej polityki. Kończy się wnioskiem, że w „gromadzie ślepców królem był jednooki”. To studium naturalistycznego redukcjonizmu: państwo, prawo, człowiek i historia zostają opisane bez Boga, bez łaski, bez celu nadprzyrodzonego – a więc bez prawdy.

Czytaj więcej



Realistyczny obraz kapłana w tradycyjnym stroju w wnętrzu kościoła, symbolizujący wierność wierze i powagę kapłaństwa

„Superwizja” dla księży? Modernistyczna terapia zamiast nawrócenia

Podziel się tym:

Portal Więź.pl publikuje edytorial Zbigniewa Nosowskiego (31 lipca 2025), w którym autor reklamuje własne treści i środowisko, promuje „dialog” ofiar i rzekomo niesłusznie oskarżonych „księży”, zachwala „personalistyczne” podejście portalu oraz – co kluczowe – forsuje propozycję Tośki Szewczyk: system „regularnej superwizji” duchownych, obejmujący towarzyszenie, weryfikację i stałą formację, tworzący „przestrzeń” na „zmęczenie” i „odnawianie misji”. W tle – laurkowe odwołania do karmelity Mateusza Filipowskiego i wspomnienia o. Jana Andrzeja Kłoczowskiego. Konkluzja tekstu: budujmy Kościół dialogu, terapii i procedur. Jednym zdaniem: zamiast nawrócenia i pokuty – psychologiczno-biurokratyczna mgławica, która rozpuszcza kapłaństwo w humanistycznym „wsparciu”.

Czytaj więcej



Realistyczne, pobożne zdjęcie katolickiego nabożeństwa z kapłanem, krzyżem i świecami w kościele, oddające duchową głębię i szacunek dla wiary.

Agnostycyzm jako cnota? Demontaż personalistycznej mgławicy Więź.pl

Podziel się tym:

Portal Więź.pl anonsuje podcast „Pytania na marginesach”, w którym Karol Grabias rozmawia z dr Sylwią Wilczewską (IFiS PAN) o agnostycyzmie. Padają pytania o możliwość bycia „osobą religijną” bez zdefiniowanego stanowiska co do istnienia Boga, o rzekomą użyteczność agnostycyzmu w obniżaniu „temperatury sporów” religijnych oraz o to, jak to możliwe, że tak różni światopoglądowo ludzie (Darwin, Wilde) byli agnostykami. Całość oprawiona jest personalistyczną autopromocją: „Więź – łączymy w czasach chaosu”, prośbą o darowizny oraz reklamą „personalistycznego spojrzenia na wiarę”. Konkluzja jest niewypowiedziana, ale sugerowana: agnostycyzm jako dopuszczalna, a nawet „pomocna” postawa wobec religii. To nie tylko błąd – to programowa neutralizacja dogmatu i moralnej powagi Objawienia.

Czytaj więcej



Religijne, realistyczne zdjęcie tradycyjnego ołtarza z krucyfiksem, świecami i relikwiami, ukazujące głęboką wiarę i duchową powagę w katolickim kościele.

Cyfrowy pitagoreizm jako nowy kult: personalizm bez łaski, świat bez Logosu

Podziel się tym:

Portal Więź.pl streszcza esej Joanny Kavenna „Truth is deeper than mathematics” (IAI, 5 sierpnia 2025), w którym autorka krytykuje dominację danych i „cyberpitagoreizm” – złudzenie, że całą rzeczywistość da się sprowadzić do liczb. Przez pryzmat aplikacji fitness opisuje „mapę bez terytorium”, dehumanizację przez algorytmy i iluzję obiektywizmu, a także wskazuje ograniczenia dużych modeli językowych. Postuluje obronę żywego doświadczenia i elastyczności znaczeń języka wobec technokratycznego redukcjonizmu. Zwięzły morał jest czytelny: cyfrowy scjentyzm fałszuje życie – ale narracja pozostaje w horyzoncie czystego naturalizmu, bez odniesienia do Prawdy jako Osoby i Objawienia, co skazuje analizę na bezsilność wobec błędu, który sam wyrasta z odrzucenia królowania Chrystusa.

Czytaj więcej



Ksiądz katolicki w tradycyjnym ornacie przed ołtarzem z krzyżem w zabytkowym kościele, podkreślającym wiarę i pokorę.

Psychologizacja bez łaski: antropologiczny upadek „personalistycznej” Więzi

Podziel się tym:

Portal Więź.pl (07 sierpnia 2025) streszcza rozmowę w „Tygodniku Powszechnym” z Magdaleną Leszko, psychoterapeutką, która twierdzi, że osobowość człowieka pozostaje dynamiczna również po 25. roku życia, a jej zmiany determinowane są relacjami, kulturą i neuroplastycznością mózgu. Padają tezy o rzekomym micie „niezmienności osobowości” oraz o nieustannej przebudowie „budynku” ludzkiej psychiki dzięki zmianom w środowisku i praktykom terapeutycznym. Całość tonie w naturalizmie, reklamowej autopromocji „dialogu” i „wrażliwości personalistycznej” bez odniesienia do łaski, grzechu, cnoty i celu ostatecznego. To nie jest troska o człowieka, lecz jego redukcja do układów nerwowych i socjotechniki, czyli program duchowej amputacji.

Czytaj więcej





Przeglądaj wszystkie źródła

Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.