duchowość

Rewerentny kościół katolicki z księdzem w tradycyjnych szatach, trzymającym świecę przy ołtarzu, symbolizujący wiarę i pokorę
Polska

Rozwód jako „usługa”, dziecko jako „plik do współdzielenia”, Kościół jako wróg: anatomia upadku

Cytowany artykuł relacjonuje pożegnalny wpis Zuzanny Rudzińskiej-Bluszcz, odchodzącej z Ministerstwa Sprawiedliwości, która wylicza swoje „sukcesy”: prace nad rozwodami pozasądowymi w USC, tablice alimentacyjne, „pieczę współdzieloną” po rozwodzie oraz działania wobec Funduszu Sprawiedliwości – w tym decyzje uderzające w Fundację Profeto i ks. Michała Olszewskiego. Artykuł przywołuje również krytykę tych koncepcji przez organizacje prorodzinne oraz kontekst polityczny zmian w resorcie i sprawy karne dotyczące fundacji.
Oto programowa destrukcja prawa naturalnego: legalizacja rozwodu jak „usługi bez kolejki”, relatywizacja nierozerwalności małżeństwa, traktowanie dziecka jak przedmiotu transferu oraz biurokratyczna ateizacja przestrzeni publicznej – wszystko w logice buntu przeciwko królowaniu Chrystusa.

Kardynał w tradycyjnych szatach katolickich w kościele, trzymający krucyfiks, wyraz skupienia i pokory, symbolizujący duchową siłę i wiarę w obliczu światowych konfliktów.
Świat

Militarna pycha zamiast pokoju: „pokój przez siłę” jako dogmat świeckiej religii

Cytowany artykuł relacjonuje wypowiedzi Andrija Jermaka, szefa kancelarii prezydenta Ukrainy, który afirmuje logikę „pokoju przez siłę” po rozmieszczeniu przez USA okrętów podwodnych bliżej Rosji. Zacytowano też Donalda Trumpa, który wskazuje na demonstrację siły w odpowiedzi na groźby nuklearne Dmitrija Miedwiediewa. Całość przesycona jest naturalistyczną wiarą w geopolityczne zastraszanie jako środek „utrzymania pokoju”, przy zupełnym milczeniu o prawie Bożym, grzechu, nawróceniu i panowaniu Chrystusa Króla. To nie jest troska o pokój, lecz apoteoza świeckiej przemocy ubranej w retorykę bezpieczeństwa.

Rewerentny kościół katolicki z kapłanem trzymającym krucyfiks, światło przez witraże, duchowa atmosfera, tradycyjna katolicka scena, idealne na artykuł o wierze i tradycji.
Świat

Ideologiczne rozmycie natury i prawa: sport kobiet jako zakładnik rewolucji gender

Cytowany artykuł informuje, że według serwisu He Cheated ponad tysiąc mężczyzn startowało w zawodach przeznaczonych dla kobiet, co przełożyło się na ponad 4,5 tys. zwycięstw, łącznie blisko 2,4 mln dolarów nagród, a w USA od 1980 roku – 1941 „złotych medali” odebranych kobietom. Wskazuje na przykłady jak Craig „CeCé” Telfer i przypadek boksera Imane Khelifa, oraz przytacza, że nawet ONZ uznaje nieuczciwość męskiej rywalizacji w kategoriach kobiecych. World Athletics zapowiada testy płci celem „ochrony sportu kobiet”. Artykuł w warstwie opisowej demaskuje fakty, lecz w warstwie zasad i przyczyn milczy o fundamentach prawa naturalnego i o obowiązku podporządkowania życia publicznego panowaniu Chrystusa Króla – a to milczenie jest zasadniczym problemem.

Religijna scena katolicka w tradycyjnym kościele, kapłan modli się przy krzyżu, wyraz głębokiej pobożności i oddania, w atmosferze spokoju i duchowości.
Posoborowie

Humanitarny telegram zamiast wzywania narodów do panowania Chrystusa

Cytowany artykuł informuje o telegramie wydanym przez watykańskiego sekretarza stanu Pietro Parolina, w którym „papież” Leon XIV rzekomo modli się za migrantów utoniętych u wybrzeży Jemenu, za zaginionych oraz za służby ratunkowe. Podano liczby ofiar i ocalałych; dominującą grupę stanowili migranci z Etiopii. Na tym koniec: bez wezwania do nawrócenia, bez przypomnienia o sądzie Bożym, bez nauki o grzechu, bez mowy o Chrystusie Królu i Jego prawie. Ten biurokratyczny komunikat jest podręcznikowym przykładem naturalistycznego humanitaryzmu, który maskuje religijną pustynię posoborowej rewolucji.

Religijna scena w tradycyjnym kościele katolickim z kapłanem i wiernymi, skupionymi na modlitwie, podkreślająca duchową głębię i tradycję katolicką.
Posoborowie

Jubileuszowy humanitaryzm na Tor Vergata: spektakl bez Chrystusa Króla

Cytowany artykuł relacjonuje wystąpienie Leona XIV na Tor Vergata po Mszy i modlitwie Anioł Pański podczas jubileuszu młodych, w którym „papież” zachęca młodzież, by jako „sól ziemi i światło świata” nieśli „nadzieję” swoim rówieśnikom, dziękuje organizatorom za „bogaty program” z akcentem na muzykę, przypomina o kolejnych Światowych Dniach Młodzieży w Seulu (2027) i prosi o brawa dla koreańskich pielgrzymów. Punkt ciężkości pada na entuzjazm, radość, muzykę i solidarność z nieobecnymi.

W całej relacji uderza śmiertelne milczenie o grzechu, krzyżu, nawróceniu, o królowaniu Chrystusa i o Jedynym Imieniu, w którym jest zbawienie – czyli milczenie, które jest aktem pastoralnego nihilizmu i programem od-catechizacji młodzieży.

Rewersyjne, pełne szacunku zdjęcie katolickie z ołtarzem, krzyżem i kapłanem w szatach, symbolizujące wiarę i tradycję, idealne do wpisu blogowego o tematyce katolickiej z perspektywy sedevacantistycznej.
Posoborowie

Seul 2027: spektakl młodzieżowy zamiast misji Kościoła

Portal Opoka informuje o ogłoszeniu przez „papieża” Leona XIV daty Światowych Dni Młodzieży w Seulu: 3–8 sierpnia 2027. W przemówieniu kończącym rzymski „Jubileusz Młodzieży” „papież” przypisał spotkaniu temat: „Odwagi! Ja zwyciężyłem świat!”, interpretując go jako zachętę do „pielgrzymki nadziei” i „wspólnego snucia marzeń”. Wskazał, że młodzi mają „głosić zwycięstwo Zmartwychwstałego Chrystusa nad złem i śmiercią” jako „pielgrzymi nadziei”. Wypowiedź utrzymana jest w tonie motywacyjno-humanistycznym i kończy się zaproszeniem na masowe wydarzenie w Seulu. To komunikat operujący emocją zbiorową i estetyką eventu, który ani jednym słowem nie wspomina o nawróceniu, pokucie, sakramencie pokuty, stanie łaski, piekle i sądzie – a więc o tym, co stanowi realną treść katolickiej nadziei.

Rewerentny obraz katolickiego kapłana modlącego się w kościele, z tle burzliwego morza i fal, symbolizujący duchową refleksję w obliczu kataklizmów natury
Świat

Naturalistyczna ślepota wobec kataklizmu: milczenie o Bogu głośniejsze niż fale

Portal Opoka informuje o serii silnych wstrząsów sejsmicznych na Wyspach Kurylskich i Kamczatce (magnituda 6,7–8,8), o skutkach w postaci fal tsunami 3–5 m, stratach materialnych w Siewiero-Kurilsku oraz o rozbieżnościach instytucji naukowych co do magnitudy i alertów. Wzmiankuje brak ofiar śmiertelnych i klasyfikuje środowe trzęsienie jako najsilniejsze od 1952 r., przywołując źródła świeckie (Reuters, USGS, GFC, PTWC, „Time”). Zakończenie wpisuje wydarzenie w rejestr ciekawostek katastroficznych. Jedno zdanie streszczenia całego materiału: kompletne milczenie o Bogu, grzechu, sądzie i pokucie czyni z tej noty pokaz klinicznego naturalizmu – dokładnie tego, co potępiali papieże przed 1958 rokiem.

Rekolekcja katolicka w kościele z kapłanem i krzyżem, symbolizująca duchową władzę i moralność, realistyczne i pełne szacunku ujęcie
Polska

Kontrole na granicach zamiast panowania Chrystusa: państwo bez ładu moralnego

Portal Opoka informuje o wypowiedzi ministra spraw wewnętrznych i administracji Marcina Kierwińskiego: decyzja z piątku przedłuża czasowe kontrole na granicach z Niemcami i Litwą do 4 października, rozporządzenie notyfikowano Komisji Europejskiej. Minister wskazuje na „zamykanie szlaku wschodniego” nielegalnej migracji, 98% „szczelności zapory” na granicy z Białorusią i potrzebę „domknięcia szlaku” przez Litwę i Łotwę. Zapowiedziano decyzje we wrześniu „w oparciu o dane” służb i zapewniono o „zrozumieniu partnerów europejskich”. Jednym zdaniem: ujawnia się mentalność technokratyczna, która w miejsce ładu Bożego oferuje biurokratyczne ruchome piaski Unii i statystyk, a nie porządek prawa naturalnego i Ewangelicznego — znak duchowej pustki władzy i tych, którzy ją w Kościele oklaskują.

Szarobrązowa scena kościelna z kapłanem w tradycyjnych szatach przed krucyfiksem i ołtarzem, w pełnej skupienia i modlitwy atmosferze, ukazująca głębię katolickiej pobożności.
Posoborowie

Leon XIV na Tor Vergata: pastoralny cukier zamiast katolickiej doktryny

Portal Opoka informuje o przemówieniach i homilii Leona XIV podczas Jubileuszu Młodych na Tor Vergata w Rzymie (2–3 sierpnia 2025). Padają wezwaniowe frazy o „pragnieniu czegoś więcej”, o „przyjaźni z Chrystusem”, o „uczeniu się, pracy i miłości na wzór Jezusa”, o „dzieleniu się” i „czynieniu społeczeństwa bardziej ludzkim i braterskim”. Wskazano także na rzekomą nadzieję pokładaną w socjalno-pacifistycznym ideale oraz zapowiedziano kolejne ŚDM w Seulu. Punkt ciężkości stanowią psychologizujące obrazy, zaś sfera dogmatyczna i ascetyczno-moralna jest rozcieńczona i rozproszona. Konkluzja jest jasna: zamiast katolickiej nauki o królowaniu Chrystusa, łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym i sądzie, otrzymujemy subiektywną pedagogikę pragnień i humanitarny moralizm – to jest istota posoborowej apostazji.

Rekolekcje katolickie w tradycyjnym kościele, kapłani i wierni podczas modlitwy, podkreślając wierność tradycji i duchowości katolickiej
Posoborowie

Jubileusz Młodzieży jako narzędzie rozpuszczania wiary: słodkie slogany zamiast dogmatu

Cytowany artykuł relacjonuje przemówienie „papieża” Leona XIV podczas modlitwy Anioł Pański na zakończenie tzw. Jubileuszu Młodzieży w Rzymie. Autor podaje, że „papież” mówił o „trwaniu w Jezusie”, nazywając wydarzenie „wodospadem łask”, akcentował solidarność z młodymi z Gazy i Ukrainy, ogłosił daty kolejnych Światowych Dni Młodzieży w Seulu (3–8 sierpnia 2027), oraz zachęcał do „pielgrzymki nadziei” i „świadectwa aż po krańce ziemi”. Tekst jest utrzymany w języku emocjonalnym, bez definicji i bez łączności z realiami dogmatu, sakramentologii, łaski uświęcającej i panowania Chrystusa Króla; tym samym legitymizuje pastoralną pustkę posoborowego projektu.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.