duchowość

Reverentna scena katolickiej rodziny i kapłana w kościele, podkreślająca sakramentalny charakter małżeństwa i wartości tradycyjnej religii
Posoborowie

Późne rodzicielstwo: modernistyczna pułapka na rodzinę katolicką

Artykuł z „Tygodnika Powszechnego” (16 września 2025) opisuje ewolucję rodzicielstwa w Polsce, gdzie decyzje o posiadaniu dzieci przesuwają się na późniejsze lata życia, stając się normą społeczną. Przedstawia osobiste historie rodziców po czterdziestce, w tym przypadki zapłodnienia in vitro, oraz opinie socjologów i psychologów podkreślające czynniki ekonomiczne, edukacyjne i kulturowe za tym trendem. Podkreśla korzyści dojrzalszego wieku, takie jak większa cierpliwość, ale także wyzwania, jak lęk przed starością i opieka nad rodzicami. To naturalistyczne ujęcie rodziny całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar małżeństwa i prokreacji, redukując je do świeckiego wyboru, co stanowi herezję przeciw niezmiennej doktrynie katolickiej.

Zdjęcie tradycyjnego katolickiego kościoła z kapłanem trzymającym krucyfiks, w skupieniu i modlitwie, w świetle witraży
Świat

Sekularyzacja wojny: Nietoperze zamiast Królestwa Chrystusa

Tygodnik Powszechny relacjonuje historię charkowskiego centrum rehabilitacji nietoperzy, gdzie biolożka Weronika i wolontariusze opiekują się ssakami poszkodowanymi w wojnie na Ukrainie – od hibernujących w zniszczonych budynkach po rany od ostrzałów. Artykuł podkreśla edukację ekologiczną, badania naukowe i ludzkie emocje wobec tych stworzeń w obliczu rosyjskich ataków, kończąc refleksją o nadziei płynącej z troski o „malutkie” istoty.

Rewersyjny obraz tradycyjnego ołtarza katolickiego z krucyfiksem i kapłanem w vestis, symbolizujący wierność wierze w kontekście krytyki modernistycznej duchowości
Kultura

„Sirât”: Modernistyczna utopia hedonizmu w pustynnym chaosie

Artykuł Anity Piotrowskiej w Tygodniku Powszechnym (16 września 2025) recenzuje film Óliviera Laxe’a „Sirât”, opisując go jako hybrydę gatunków: dramatu rodzinnego, filmu drogi, historii przetrwania i postapokaliptycznej przypowieści, gdzie rave party na pustyni staje się metaforą ucieczki przed opresją, a pustynia – symbolem duchowego sirâtu, mostu do raju nad piekłem z islamu. Recenzja podkreśla immersyjną estetykę, kinetykę i egzystencjalne napięcie, kończąc optymistyczną nutą o ludzkiej wspólnocie pośród katastrofy.

Rewerentny obraz katolickiej liturgii z tradycyjnym ołtarzem i krucyfiksem w sakralnym wnętrzu kościoła
Świat

Kicz totalitarny jako maska apostazji: od Mariupola do posoborowego relatywizmu

Artykuł Olgi Drendy opublikowany w „Tygodniku Powszechnym” (16 września 2025) opisuje zjawisko „kiczu totalitarnego” na tle rosyjskich murali w okupowanym Mariupolu, gdzie agresorzy niszczą ukraińską sztukę i zastępują ją propagandowymi malowidłami o socrealistycznej estetyce, mającymi wymuszać pozory dobroci i zgody. Autorka kontrastuje to z zachodnimi muralami, podkreślając, że totalitarny kicz zakłada głupotę odbiorcy i służy tyranii, podczas gdy konwencjonalna sztuka uliczna zachowuje szacunek dla myślenia ludzi.

Obraz wnętrza katolickiego kościoła z ołtarzem i krucyfiksem, oddający powagę i wierność tradycyjnej wiary katolickiej
Polska

Sekularyzm w literaturze: duchowa pustka autobiografii Macieja Hena

Tygodnik Powszechny (16 września 2025) recenzuje autobiograficzną książkę Macieja Hena Tratwa z pomarańczami, opisując ją jako relację z dzieciństwa w inteligenckiej rodzinie epoki Gomułki, naznaczoną doświadczeniem antysemityzmu, Marcem ’68 i pochwałą więzi rodzinnych, z elementami dziecięcych fascynacji i historycznych anegdot. Artykuł podkreśla literacką zręczność autora w przełamywaniu ciężkich tematów, kończąc na wyjeździe rodziny żydowskiego pochodzenia w 1968 roku. Ta narracja, pozornie intymna i humanistyczna, ujawnia jednak całkowitą nieobecność perspektywy nadprzyrodzonej, redukując ludzkie cierpienie do czysto naturalistycznego dramatu, co stanowi tezę dalszej analizy: w takim ujęciu literatura staje się narzędziem sekularyzmu, odzierając duszę z jedynego źródła zbawienia – Królestwa Chrystusa.

Kapłan w tradycyjnym stroju katolickim przed krucyfiksem, w kościele, w refleksyjnej i poważnej atmosferze, ukazanie głębi wiary i krytyki nowoczesnych zniekształceń religii
Świat

Propaganda kłamstw o Gazie: naturalizm i milczenie o wieczności

„Tygodnik Powszechny” (16 września 2025) opisuje izraelską propagandę na YouTube, promującą obraz działających restauracji i targów w Strefie Gazy jako dowód na normalność, kontrastując to z rzeczywistością głodu i zniszczeń. Autor Paweł Bravo analizuje te filmiki jako manipulację archetypem posiłku, symbolizującego bezpieczeństwo, i podkreśla ludzką niezłomność w próbach zachowania pozorów życia mimo opresji, kończąc przepisem kulinarnym. To naturalistyczna apologetyka cierpienia, która całkowicie pomija królestwo Chrystusa jako jedyne źródło prawdziwego pokoju i zbawienia, demaskując modernistyczną ślepotę na nadprzyrodzone.

Kapłan w tradycyjnych szatach przed ołtarzem, oddający cześć Krzyżowi, symbol ducha pokory i wiary, kontrastując z nowoczesnym relatywizmem.
Świat

Aktor Tomasz Kot i modernistyczna wizja życia jako gry komputerowej – demaskowanie naturalizmu

Tygodnik Powszechny publikuje wywiad Anny Goc z aktorem Tomaszem Kotem, w którym ten dzieli się refleksjami na temat swojej kariery, dzieciństwa, presji rodzinnej i zawodowej, a także osobistymi metaforami życia jako gry komputerowej, gdzie kolejne „level’e” symbolizują rozwój osobisty. Kot wspomina seminarium duchowne, fascynację teatrem, niezdaną maturę i sukcesy filmowe, podkreślając znaczenie szczerości i odkrywania ukrytych „kluczyków” w codzienności.

Kardynał w tradycyjnej sutannie w głębokiej refleksji przed krucyfiksem w starej katedrze, symbolizujący duchowe zagubienie i odwrócenie od prawdy Bożej
Świat

Relatywizm klimatyczny jako maska apostazji od prawdy Bożej

Tomasz Stawiszyński w artykule opublikowanym 16 września 2025 w „Tygodniku Powszechnym” analizuje list katarskiego ministra Saada al-Kaabiego, który grozi ograniczeniem dostaw gazu do Europy w odpowiedzi na unijne regulacje klimatyczne. Autor podkreśla postmodernistyczne traktowanie zmian klimatycznych jako jednej z wielu narracji, kontrastując to z realnymi zagrożeniami dla ludzkości, takimi jak wzrost temperatur i katastrofy naturalne. Sugeruje, że brak globalnego konsensusu epistemologicznego uniemożliwia skuteczną współpracę, a świat pogrąża się w odrealnieniu, gdzie liczy się nie rzeczywistość, lecz jej modelowanie w umysłach ludzi.

Kapłan w tradycyjnym stroju podczas poważnej homilii w świątyni, symbolizujący wierność nauczaniu Kościoła i krytykę współczesnych herezji
Posoborowie

Redukcja kaznodziejstwa do politycznej agitacji: herezja Oszajcy

Tygodnik Powszechny publikuje artykuł o. Wacława Oszajcy SJ z 16 września 2025 roku, w którym autor odwołuje się do orędzia „papieża” Franciszka na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, krytykując duchownych i dziennikarzy za niespójność między słowem a czynem, przywołując proroka Amosa, psalmistę i słowa Jezusa o służbie dwóm panom, oraz wzywając do refleksji nad skutkami medialnej pracy. Tekst kończy się apelem o niezasłanianie oczu na konsekwencje słów, które materializują się w czynach. Ta pozorna refleksja nad etyką medialną w rzeczywistości maskuje głęboką apostazję, redukując kaznodziejstwo do świeckiej agitacji i ignorując absolutne panowanie Chrystusa Króla.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.