Portal Więź.pl relacjonuje wypowiedź Marty Titaniec, wiceprezeski warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej, dotyczącą rzekomego „kryzysu” w strukturach posoborowych. W rozmowie zatytułowanej „Albo z tego kryzysu wyjdziemy razem, albo wcale” przedstawicielka środowiska pseudokatolickiego snuje refleksje o mechanizmach ukrywania przestępstw seksualnych w neo-kościele.
Portal Konferencji Episkopatu Polski (20 października 2025) relacjonuje obrady Rady przy Delegacie KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży oraz Rady Fundacji Świętego Józefa. Omawiano organizację szkoleń dla „delegatów”, „delegatek” i „kuratorów osób oskarżonych”, planowany na luty 2026 „Dzień modlitwy i solidarności z Osobami Skrzywdzonymi” oraz zmiany personalne w zarządzie fundacji. Arcybiskup Wojciech Polak podziękował ustępującej prezes Marcie Titaniec za „współ-patrzenie w kierunku ochrony”, zaś nowy zarząd ma kontynuować „posługę dla osób zranionych”.
Portal „Gość Niedzielny” (22 września 2025) promuje cykl webinarów Fundacji „Świętego Józefa”, rzekomo służących wsparciu rodziców w wychowaniu dzieci. Wśród tematów znalazły się m.in. „budowanie odporności psychicznej”, „style przywiązania” czy „wpływ duchowości na relacje”, prowadzone przez psychologów i psychoterapeutów. Projekt deklaruje łączenie „wiary i wartości” z metodami psychologicznymi.
Tośka Szewczyk, pod pseudonimem osoby rzekomo „skrzywdzonej” w strukturach posoborowych, publikuje na portalu Więź.pl (19 września 2025) osobiste świadectwo i pochwałę Marty Titaniec, odchodzącej z funkcji prezeski Fundacji Świętego Józefa powołanej przez Konferencję Episkopatu Polski. Tekst skupia się na rzekomym poświęceniu Titaniec w „pomocy” osobom „skrzywdzonym” przemocą seksualną, podkreśla jej rolę „pomiędzy” hierarchią a „skrzywdzonymi”, cytuje podziękowania od osób „skrzywdzonych” i krytykuje bierność biskupów.
Portal eKAI relacjonuje rezygnację Marty Tytaniec z funkcji prezeski Fundacji Świętego Józefa, powołanej rzekomo do pomocy ofiarom nadużyć seksualnych w „Kościele” posoborowym, po sześciu latach działalności; w oświadczeniu podkreśla ona wdzięczność wobec współpracowników, w tym „księży” i „biskupów”, oraz brak zrozumienia ze strony części hierarchii, mimo statutowych założeń. Ta decyzja ujawnia nie tylko wewnętrzne tarcia w paramasońskiej strukturze okupującej Watykan, ale przede wszystkim duchową pustkę modernistycznego podejścia, które redukuje zbawienie dusz do świeckich mechanizmów pomocy psychologicznej, całkowicie ignorując nadprzyrodzoną misję Kościoła i groźbę wiecznego potępienia dla grzeszników.
Marta Titaniec, była prezeska Fundacji Świętego Józefa Konferencji Episkopatu Polski, ogłasza zakończenie swojej sześcioletniej kadencji, dziękując osobom skrzywdzonym, ekspertom, duchownym i biskupom za współpracę, jednocześnie wskazując na brak zrozumienia ze strony niektórych hierarchów, którzy traktują Fundację jak instytucję zewnętrzną, mimo jej ustanowienia z woli biskupów. Podkreśla sens misji Fundacji w uzdrawianiu ofiar nadużyć seksualnych i zapobieganiu im, cytując statut i Mt 25,40, oraz wyraża nadzieję na kontynuację prac przez nowy zarząd. Ten komunikat, opublikowany 18 września 2025 na portalu KAI, ujawnia nie tylko biurokratyczne tarcia w strukturach posoborowych, ale przede wszystkim teologiczną pustkę, gdzie autentyczna misja Kościoła zastąpiona jest świeckim aktywizmem, pomijającym nadprzyrodzone środki zbawienia dusz.
Marta Titaniec, w oświadczeniu opublikowanym 18 września 2025 na portalu Więź.pl, ogłasza zakończenie sześcioletniej kadencji jako kierowniczka Fundacji Świętego Józefa Konferencji Episkopatu Polski, powołanej rzekomo do ochrony osób małoletnich przed nadużyciami seksualnymi w środowisku „kościelnym”. Podkreśla wdzięczność wobec „osób skrzywdzonych”, ekspertów i niektórych „biskupów”, narzekając na brak zrozumienia ze strony części hierarchów, którzy traktują fundację jak instytucję obcą. Jednocześnie wyraża nadzieję na kontynuację misji, skupionej na „uzdrowieniu” i „bezpiecznym środowisku”. Ta deklaracja to nie tylko osobiste rozliczenie, ale symptom głębokiej zgnilizny posoborowej struktury, gdzie katolicka doktryna o grzechu i karze ustępuje miejsca naturalistycznemu humanitaryzmowi, całkowicie pomijającemu nadprzyrodzone środki zbawienia.
Relatywizacja sumienia jako narzędzia psychologicznego, a nie boskiego daru, w ramach kursu „Sumienie z odzysku. Jak zaufać samemu sobie” organizowanego przez Fundację Świętego Józefa KEP i aplikację Pogłębiarka, ukazuje głęboką apostazję posoborowych struktur, redukując teologię do terapii i ignorując niezmienne Prawo Boże.
