Portal OPOKA informuje o rzekomych zasługach św. Franciszka Ksawerego TJ (1506-1552), przedstawiając go jako „największego misjonarza wszechczasów”. Autor, Damian Wojciechowski TJ, kreuje hiszpańskiego jezuitę na wzór posoborowego „misjonarza dialogu”, co stanowi jawne nadużycie historyczne i teologiczne.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Portal Catholic News Agency (28 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie uzurpatora na tronie Piotrowym w katedrze Ducha Świętego w Stambule, gdzie forsowano her…
Portal Catholic News Agency informuje o wystąpieniu „papieża” Leona XIV do członków dyplomatycznej służby misyjnej, w którym podkreślił, że zostali wybrani, by „stać się wszędzie obecnością całego Kościoła i w szczególności pasterskiej troski papieża, który przewodzi mu w miłości”. W kontekście „Jubileuszu Nadziei” uzurpator watykański stwierdził, że jest to „oportunna sposobność, by na nowo odkryć i pogłębić piękno naszego powołania” – rozumianego jako „bycie świadkami Chrystusa, żywej nadziei dla świata”.
Portal Catholic News Agency (7 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie antypapieża Leona XIV skierowane do uczestników 17. Krajowego Kongresu Misyjnego Meksyku. W przesłaniu uzurpator na tronie Piotrowym wychwala rzekome „dzieło misyjne” sekty posoborowej w Meksyku, odwołując się do postaci Matki Bożej z Guadalupe oraz błogosławionego Juana de Palafoxa y Mendozy. Leon XIV określa objawienia z Tepeyac jako „znak doskonałej inkulturacji”, zaś działalność Palafoxa przedstawia jako wzór dla współczesnych „misjonarzy”. Całość przesiąknięta jest modernistycznym relatywizmem i jawnym odejściem od katolickiej koncepcji misji.
Portal Vatican News (7 listopada 2025) relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV do uczestników XVII Krajowego Kongresu Misyjnego w Meksyku. Używając metafory biblijnej, uzurpator tronu Piotrowego wezwał „misjonarzy”, by „byli rękami Kościoła”, które „wkładają zaczyn Zmartwychwstałego w ciasto historii”. Tekst promuje typowo posoborową wizję „inkulturacji” i redukuje ewangelizację do procesu „przemiany” kultur, pomijając całkowicie konieczność nawrócenia z błędów i podporządkowania społecznego panowaniu Chrystusa Króla.
Portal eKAI (16 października 2025) relacjonuje jubileusz „o. prof. Piotra Nawrota”, werbisty określanego jako „misjonarz i muzykolog”. Uroczystości w Poznaniu obejmowały sesję naukową w Pałacu Działyńskich, laudację wygłoszoną przez „ks. prof. Pawła Wygralaka”, wykład jubilata o „związkach ewangelizacji z kulturą” oraz koncert muzyki barokowej połączony z posoborową „Mszą św.” w kościele franciszkanów konwentualnych. Artykuł przedstawia działalność „prof. Nawrota” jako 35-letnie „nieprzerwane studia nad manuskryptami muzycznymi” z okresu kolonizacji hiszpańskiej w Boliwii, podkreślając jego współpracę z Indianami Chiquitos i Moxos oraz organizację festiwali muzycznych.
Portal eKAI (3 września 2025) informuje o 192 „biskupach” uczestniczących w kursach formacyjnych organizowanych przez dykasterie „Kurii Rzymskiej”. Wydarzenie, zaplanowane na 4-11 września, obejmuje wspólne sesje na Papieskim Uniwersytecie Urbaniańskim oraz odrębne zajęcia w kolegiach św. Piotra i św. Pawła. W programie znalazły się m.in. wykłady o „inkulturacji liturgii”, „wyzwaniu pentekostalizmu”, zarządzaniu kryzysowym w duchowieństwie oraz procesie synodalnym. Kulminacją ma być audiencja u „papieża” Leona XIV i udział w kanonizacji bł. Frassatiego i Acutisa.
Portal eKAI (19 sierpnia 2025) przedstawia działalność siostry Giovanny Llereny Alfaro w peruwiańskiej Amazonii, promującej K Kościół rdzennie lokalny o amazońskim obliczu poprzez formację animatorów duszpasterskich wśród czterech grup etnicznych. Artykuł gloryfikuje praktyki synkretyczne pod płaszczykiem inkulturacji, całkowicie pomijając nadprzyrodzony cel misji katolickiej.
Portal Opoka relacjonuje wywiad Vatican News z Fridolinem Ambongo, „kardynałem” Kinszasy i świeżo wybranym przewodniczącym SECAM, podsumowujący 20. zgromadzenie plenarne biskupów Afryki i Madagaskaru w Kigali (4 sierpnia). Hasłem obrad było: „Chrystus źródłem nadziei, pojednania i pokoju: wizja Kościoła-Rodziny Bożej w Afryce na najbliższe 25 lat (2025–2050)”. Tekst akcentuje migrację młodych Afrykanów, „nawracającą” potrzebę ewangelizacji, „dialog”, projekty pojednania z protestantami oraz postulat teologii, która „rzuca światło Ewangelii na afrykańskie realia”. Konkluzja: Kościół w Afryce ma „ogromny potencjał” i ma stać się „Kościołem-siostrą” równą innym.
Teza: w całym materiale uderza programowa amnezja nadprzyrodzona – brak nauki o łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym, sądzie i królowaniu Chrystusa nad państwami – zastąpiona socjologią, ekumenizmem i pastoralnym utopizmem, co stanowi egzemplifikację posoborowej rewolucji modernistycznej.
