Józef Kowalczyk – Strona 3

Rewersyjna scena tradycyjnej Mszy Świętej w katolickiej kaplicy, ukazująca wiernych i kapłana w modlitewnym skupieniu

Ekumeniczno-polityczna działalność modernistycznego hierarchy jako symptom apostazji posoborowej

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal eKAI (21 sierpnia 2025) informuje o śmierci Józefa Kowalczyka, byłego nuncjusza apostolskiego w latach 1989-2010 i arcybiskupa gnieźnieńskiego w latach 2010-2014. Przedstawia go jako „bliskiego współpracownika św. Jana Pawła II”, negocjatora konkordatu z 1993 r., inicjatora reorganizacji struktur kościelnych w Polsce oraz patrona działań ekumenicznych i międzyreligijnych. Artykuł wychwala jego rolę w przywróceniu Ordynariatu Wojska Polskiego i organizacji Zjazdów Gnieźnieńskich.

Sanktuarium katolickie podczas pogrzebu z kapłanami w tradycyjnych szatach, wyrazami powagi i czci, ukazujące wierność katolickiej tradycji i odrzucenie modernistycznych tendencji

Kurialiści

Śmierć modernistycznego hierarchy a milczenie o wieczności

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal Katolickiej Agencji Informacyjnej (21 sierpnia 2025) donosi o śmierci Józefa Kowalczyka, byłego nuncjusza „apostolskiego” w Polsce i „arcybiskupa” gnieźnieńskiego. Artykuł ogranicza się do podania biurokratycznego curriculum vitae zmarłego, informacji o miejscu śmierci oraz zapowiedzi pogrzebu, całkowicie pomijając katolicką perspektywę wieczności.

Rewersywny obraz tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem modlącym się przed krzyżem, wywołujący duchowe wzruszenie i powagę.

Kurialiści

Humanitarna prośba o modlitwę bez wiary: symptom pustki doktrynalnej KEP

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Konferencja Episkopatu Polski publikuje krótką notę z apelem abp. Wojciecha Polaka o modlitwę za Józefa Kowalczyka, przebywającego w szpitalu w „poważnym stanie”. Pada zdanie: „Niech dobry Bóg umocni i obdarzy Go łaską zdrowia.” Materiał (KEP, 28 lipca 2025; za archidiecezja.pl) utrzymany jest w tonie biurowego komunikatu, pozbawionego odniesień do rzeczywistości nadprzyrodzonej: brak wezwania do pokuty, sakramentów, ostatniego namaszczenia, przygotowania na sąd Boży i wieczność, brak przypomnienia dogmatu o zasługach Chrystusa i konieczności trwania w stanie łaski. Zamiast katolickiej parenezy – miękki humanitaryzm, jakby modlitwa była środkiem doraźnym dla zdrowia ciała, a nie prośbą o zbawienie duszy. To nie jest troska pasterska; to komunikat, który przemilcza wiarę.