Portal eKAI (21 września 2025) relacjonuje wizytę „biskupa” Krzysztofa Włodarczyka w Grecji podczas tzw. Oazy Dziękczynienia organizowanej przez Diakonię Wychowawczą Ruchu Światło-Życie. Wydarzenie przedstawiane jest jako forma „wdzięczności” dla młodzieży posługującej na rekolekcjach, z programem zwiedzania miejsc biblijnych i „centrum” w postaci „Eucharystii”.
Artykuł z portalu Opoka.org.pl z 19 września 2025 roku opisuje rzekome objawienie Matki Bożej w La Salette z 1846 roku, gdzie płacząca Maryja miała przestrzegać dwoje dzieci przed odchodzeniem od Boga, wskazując na grzechy jak profanacja niedzieli i nadużywanie imienia Bożego, a także promując współczesny kult w sanktuariach, wspólnotach i spotkaniach młodzieży. Tekst podkreśla aktualność orędzia w obliczu zaniedbań religijnych i szerzenie go przez saletynów w Polsce, zwłaszcza w Dębowcu.
Portal Opoka publikuje artykuł poradnikowy zatytułowany „Wyjazd na rekolekcje – jak się spakować?”, skupiający się na praktycznych aspektach przygotowania do wyjazdu na rekolekcje, w tym planowaniu listy rzeczy, wyborze bagażu i unikaniu rozpraszaczy. Tekst podkreśla zabranie Pisma Świętego, różańca oraz intencji, ale sprowadza rekolekcje do odpoczynku i nawiązywania znajomości, pomijając całkowicie aspekty nadprzyrodzone. To, co powinno być wezwaniem do nawrócenia i zjednoczenia z Bogiem w łasce uświęcającej, degeneruje się w świecką wycieczkę, ukazując bankructwo posoborowego pojmowania duchowości.
Zasady komentowania na blogu wskazują na próbę utrzymania porządku w dyskusji, lecz sam artykuł, opublikowany 17 września 2025 na blogu Teolog Katolicki, autorstwa osoby ukrywającej się pod pseudonimem „sacdrdjo”, skupia się na zachęceniu młodych do rozważania powołania kapłańskiego czy zakonnego w obliczu kryzysu wiarygodności hierarchii Kościoła po Soborze Watykańskim II. Tekst krytykuje posoborowe reformy liturgiczne jako zaprzeczające prawdom wiary, wskazuje na odpływ wiernych i promuje powrót do „tradycyjnej liturgii” jako nośnika czystej pobożności, kończąc praktycznymi radami duchowymi. Paradoksalnie, ten pozornie tradycjonalistyczny apel maskuje modernistyczną iluzję, udając obronę wiary katolickiej, podczas gdy w istocie podważa niezmienny depozyt Objawienia, relatywizując apostazję hierarchii i pomijając konieczność całkowitego zerwania z sektą posoborową.
Portal eKAI relacjonuje zakończenie triduum modlitewnego w gorzowskiej parafii pw. NMP Królowej Polski, poświęconego „św.” Weronice Giuliani, pod hasłem „Słabość, moc i miłość powołania w Kościele”. Wydarzenie, obchodzone w rocznicę ustanowienia „sanktuarium” w 2007 r., obejmowało konferencje, modlitwy i deklaracje duchowe, z naciskiem na ludzkie cierpienie interpretowane przez list „Salvifici Doloris” „św.” Jana Pawła II. Ks. Tomasz Sałatka, „kustosz”, podkreśla charyzmat mistyczki jako wzoru zmagań z trudnościami, a ks. Bartosz Warwarko odnosi cierpienie do Chrystusa jako możliwości służby innym. Ponad 40 osób złożyło deklarację modlitewną za zagrożonych duchowo, a relikwie „świętej” trafiły do parafii w 1997 r. na wniosek „bp” Adama Dyczkowskiego. Całość to subtelna, lecz jadowita profanacja katolickiej pobożności, redukująca nadprzyrodzoną walkę dusz do psychologicznego samopomocy, bez cienia przestrogi przed wiecznym potępieniem.
Portal eKAI relacjonuje obrady XLVII Sesji Stałej Konferencji Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie w Rzymie, w których uczestniczyła delegacja IPN pod kierunkiem Marzeny Kruk, podkreślając rolę tych instytucji jako „ambasady polskiej pamięci” i ich znaczenie w zachowaniu historii i kultury polskiej poza granicami. Spotkanie zgromadziło przedstawicieli 25 placówek z 9 krajów na 4 kontynentach, w tym muzea w Rapperswilu, Paryżu i Chicago, a także archiwa misji katolickich. Kruk chwali ich wkład w ocalanie polskości, zwłaszcza w okresie komunistycznego zniewolenia, i podkreśla współpracę IPN w digitalizacji i porządkowaniu zbiorów. Ta narracja, skupiona na naturalistycznej trosce o dziedzictwo narodowe, ujawnia duchowe bankructwo, pomijając absolutny prymat panowania Chrystusa Króla nad wszelkimi instytucjami ludzkimi i państwami.
Portal eKAI relacjonuje wystąpienie Barry’ego Johnsona na XII Zjeździe Gnieźnieńskim, gdzie amerykański konsultant promował koncepcję „myślenia dwubiegunowego” jako narzędzie rozwiązywania problemów w spolaryzowanym świecie. Prelegent, prowadzący szkolenia dla organizacji, przedstawił metodę „polarity thinking” jako sposób przezwyciężania podziałów poprzez dostrzeganie wzajemnych zależności w parach przeciwstawnych idei, takich jak aktywność i odpoczynek czy sprawiedliwość i miłosierdzie. Podkreślał, że celem jest wewnętrzny pokój poprzez miłość, ilustrując procesy za pomocą pętli nieskończoności i akronimu SMALL, kończąc apelem do patrzenia na świat „jak chciał Bóg” i budowania relacji z miłości.
Portal LifeSiteNews relacjonuje historię Gordona Haupta, byłego niemieckiego kickboksera, który porzucił protestantyzm, by stać się katolikiem, zainspirowany Eucharystią i Marją; opisuje jego karierę sportową, drogę do wiary ewangelickiej, odkrycie Realnej Obecności i założenie katolickiego kanału YouTube oraz apostolatu Christkönigtum poświęconego społecznej królowi Chrystusa. Ta narracja, choć pozornie budująca, ujawnia głęboką teologiczną pustkę, redukując nawrócenie do subiektywnego doświadczenia bez integralnego poddania się niezmiennej doktrynie Kościoła katolickiego sprzed soborowej rewolucji.
Portal Vatican Media (6 września 2025) relacjonuje spotkanie uzurpatora Bergoglio z grupą 40 ukraińskich matek, które straciły dzieci w wyniku konfliktu zbrojnego. Wydarzenie przedstawiane jest jako „punkt kulminacyjny” pielgrzymki zorganizowanej w ramach projektu „Matki z Domu Ojca Pio”, inicjatywy braci kapucynów z Kijowa. Artykuł eksponuje emocjonalne aspekty spotkania, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar cierpienia i fałszując katolicką koncepcję pokoju.
Portal Biuro Prasowe Archidiecezji Krakowskiej relacjonuje uroczystości 700-lecia parafii Narodzenia Najświętszej Marji Panny w Krzęcinie, podczas których „abp” Marek Jędraszewski wygłosił homilię pełną pobożnych frazesów, lecz pozbawioną teologicznej substancji. W tekście pominięto kluczowe zastrzeżenia doktrynalne wobec posoborowej pseudo-liturgii i niejasnego statusu sakramentalnego celebransa.
