Katolicyzm

Kardynał w liturgicznej szacie stojący przed krucyfiksem w tradycyjnej świątyni katolickiej, symbolizujący wiarę i duchowość
Posoborowie

Humanitarny aktywizm zamiast misji Kościoła: Caritas jako wehikuł naturalizmu

Cytowany artykuł relacjonuje działania Caritas Polska w Wenezueli i Kolumbii: dystrybucję ponad 700 tys. paczek i voucherów, wsparcie ok. 25 tys. rodzin (priorytet: samotne matki, osoby starsze, rodziny wielodzietne), oraz zmianę strategii na „inwestowanie w samodzielność”, rozwój mikroprzedsiębiorczości, szkolenia i granty kapitałowe. Wspomina interwencję po huraganie Rafael (zestawy higieniczne, dla niemowląt, śpiwory, koce) i przytacza sukces przedsiębiorczy Blanki Elvy Osorio Morantes: wzrost sprzedaży kwiaciarni o ponad 50%. Akcentuje przejrzystość finansową, audyty Grant Thornton, standardy Caritas Internationalis oraz permanentną możliwość wsparcia finansowego. Całość utrzymana jest w tonie menedżerskiego raportu skuteczności i fundraisingu. Zasadnicza konkluzja: misja Kościoła została zredukowana do programu rozwojowego, z całkowitym milczeniem o łasce, sakramentach i nawróceniu do Chrystusa Króla.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie katolickiego kapłana z krzyżem w świątyni, wśród wiernych, ukazujące oddanie i sakralność.
Kurialiści

Jubileusz „influencerów” i cyfrowa ewangelizacja: triumf pustki nad Wiarą

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o „Jubileuszu cyfrowych misjonarzy i katolickich influencerów” w Rzymie (28–29 lipca 2025), wpisanym w Rok Święty 2025. Rzecznik KEP, ks. Leszek Gęsiak SJ, wzywa do obecności w mediach społecznościowych – Facebook, Instagram, X, YouTube, TikTok – aby „głosić przesłanie o chrześcijańskiej nadziei”, wskazując, że to „współczesna platforma ewangelizacji”. Tekst akcentuje „refleksję” nad owocami komunikacji cyfrowej i zachęca do wykorzystania Internetu jako miejsca „intensywnego życia”. Końcowa teza jest prosta: media społecznościowe to nowe forum „ewangelizacji” – wystarczy wejść, mówić o „nadziei” i być obecnym. To nie jest ewangelizacja, to jest sekularyzowany marketing „nadziei” bez nawrócenia, bez Ofiary Mszy, bez królowania Chrystusa.

Rewersywny obraz tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem modlącym się przed krzyżem, wywołujący duchowe wzruszenie i powagę.
Kurialiści

Humanitarna prośba o modlitwę bez wiary: symptom pustki doktrynalnej KEP

Konferencja Episkopatu Polski publikuje krótką notę z apelem abp. Wojciecha Polaka o modlitwę za Józefa Kowalczyka, przebywającego w szpitalu w „poważnym stanie”. Pada zdanie: „Niech dobry Bóg umocni i obdarzy Go łaską zdrowia.” Materiał (KEP, 28 lipca 2025; za archidiecezja.pl) utrzymany jest w tonie biurowego komunikatu, pozbawionego odniesień do rzeczywistości nadprzyrodzonej: brak wezwania do pokuty, sakramentów, ostatniego namaszczenia, przygotowania na sąd Boży i wieczność, brak przypomnienia dogmatu o zasługach Chrystusa i konieczności trwania w stanie łaski. Zamiast katolickiej parenezy – miękki humanitaryzm, jakby modlitwa była środkiem doraźnym dla zdrowia ciała, a nie prośbą o zbawienie duszy. To nie jest troska pasterska; to komunikat, który przemilcza wiarę.

Rekolekcje pielgrzymkowe w Loreto, grupa wiernych modląca się z różańcami i figurami Matki Bożej, wyraża głęboką pobożność i wiarę katolicką, w naturalnym świetle, pełne szacunku i duchowego skupienia.
Kurialiści

Loretańska pielgrzymka bez Chrystusa Króla: marketing „pobożności” i milczenie o łasce

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski zapowiada odpust w Loretto (7 września) pod hasłem „Maryjo, Tyś naszą nadzieją”, z „Mszą” o godz. 12:00 pod przewodnictwem bp. Piotra Sawczuka, Godzinkami, różańcem, konferencją ks. Macieja Będzińskiego, scenką teatralną o bł. Ignacym Kłopotowskim, koncertem oraz konkursami i stoiskami. Całość objęta patronatem abp. Tadeusza Wojdy i wpisana w przygotowania do „Jubileuszu Roku Świętego”. Zakończenie przewidziano koronką do „Miłosierdzia” i „błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem”. Zorganizowano też pieszą pielgrzymkę Drohiczyn–Loretto (4–7 września).
Skandal tej notatki polega na naturalistycznym sprowadzeniu religii do emocjonalnej pobożności i eventu – z całkowitym przemilczeniem łaski uświęcającej, pokuty, królewskiego panowania Chrystusa i celu ostatecznego: zbawienia dusz.

Catholic priest w tradycyjnych szatach przed ołtarzem w kościele, światło przez witraże, atmosfera modlitwy i wiary
Kurialiści

Jubileusz „katolickich influencerów”: digitalny marketing zamiast Ewangelii

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o „Jubileuszu cyfrowych misjonarzy i katolickich influencerów” w Rzymie (28–29 lipca 2025) w ramach Roku Świętego 2025. „Rzecznik” KEP, Leszek Gęsiak SJ, wzywa, by „wykorzystać Internet” jako miejsce „intensywnego życia” i głosić „chrześcijańską nadzieję”. W tekście padają hasła o „refleksji nad obecnością w mediach społecznościowych” oraz uznaniu Facebooka, Instagrama, X, YouTube i TikToka za „współczesną platformę ewangelizacji”. Całość sprowadza Ewangelię do neutralnego przekazu „pozytywnej nadziei”, bez słowa o grzechu, sądzie, prawdziwej wierze i konieczności posłuszeństwa Prawu Bożemu – promując medialną strategię, która jest propagandą naturalistycznego humanitaryzmu, a nie misją Kościoła.

Tradycyjny obraz katolickiego wnętrza kościoła z krucyfiksem i wiernymi podczas nabożeństwa, ukazujący głęboką pobożność i szacunek dla Krzyża.
Kurialiści

Krzyż w retoryce bez nawrócenia: modernistyczna imitacja katolicyzmu

Biuro Prasowe KEP relacjonuje uroczystość odpustową ku czci św. Jakuba w katedrze w Szczecinie (publikacja 26.07.2025), podczas której abp Antonio Guido Filipazzi, nuncjusz apostolski w Polsce, stwierdził: „Zbawienie dusz zależy zawsze przede wszystkim od Krzyża, a nie od ludzkich pomysłów czy środków”. W homilii przypisał paliuszowi „duchowy sens” i mówił o służbie zamiast władzy, pokornej ofierze, „piciu z kielicha” Chrystusa; wskazał na męczeństwo św. Jakuba. Zaznaczono, że abp Wiesław Śmigiel otrzymał paliusz od „papieża” Leona XIV w uroczystość Świętych Piotra i Pawła. Oto przykład retoryki, która przywołuje Krzyż słowem, a w praktyce wynosi struktury posoborowe, milczy o konieczności nadprzyrodzonego nawrócenia, o stanie łaski i o jedynym panowaniu Chrystusa Króla.

Rewersyjny obraz katolickiej mszy w tradycyjnym Kościele, wierni modlą się w skupieniu, w otoczeniu klasycznych elementów sakralnych, oddający powagę i duchowość katolickiej liturgii.
Kurialiści

Jubileusz FDNT w Częstochowie: pastoralny marketing zamiast katolickiej formacji

Portal Episkopatu Polski relacjonuje wakacyjne obozy Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” (publikacja 22.07.2025), akcentując liczby uczestników, „niedziele świadectw” w częstochowskich kościołach, gościnę u rodzin, wieczorne „podsumowania” w siedzibie Caritas oraz rzekomą formację wokół postaci Jana Pawła II. Opis sprowadza chrześcijaństwo do socjologii wzruszeń, sieciowania i wdzięczności darczyńcom, milcząc niemal całkowicie o łasce uświęcającej, konieczności wyznania integralnej wiary, spowiedzi, czci dla Najświętszego Sakramentu i panowania Chrystusa nad życiem publicznym; konkluzja jest jedna: to liturgia PR-u zamiast religii katolickiej.

Reverentne zdjęcie katolickie z pielgrzymami i kapłanem błogosławiącym przy sanktuarium Licheńskim, ukazujące duchową wspólnotę i pokorę.
Kurialiści

Licheńskie „Spotkania Trzeźwościowe”: humanitarny festyn pod płaszczykiem sacrum

Konferencja Episkopatu Polski ogłasza program 32. Ogólnopolskich Spotkań Trzeźwościowych w Sanktuarium Matki Bożej Licheńskiej (25–27 lipca 2025) pod hasłem „Wdzięczni za nowe życie”. W ramowym planie dominują mityngi środowisk samopomocowych (AA, NA, DDA/DDD, AH, SA, SLAA, AP i dziesiątki wariantów), konferencja „biblijna”, koncert, prelekcje, spotkania z terapeutami, akcja krwiodawstwa i elementy quasi-liturgiczne, w tym Msze i spowiedź. Wymieniono statuetkę „Pelikan”, „modlitwę wstawienniczą”, a zmarłych ze środowisk trzeźwościowych określono, że odeszli na „wieczny mityng”. Całość spina język organizacyjno-terapeutyczny, a nie duch nadprzyrodzonej pokuty i zadośćuczynienia. Oto schematyczny zjazd terapeutyczny z krzyżem w tle, a nie katolicka misja uświęcenia; to naturalistyczna redukcja łaski do psychologii i socjotechniki.

Rewerentny obraz w kościele katolickim z biskupem w tradycyjnych szatach przy ołtarzu z krzyżem i świecami, ukazujący atmosferę modlitwy i duchowości.
Kurialiści

Radom: kolejny „biskup pomocniczy” w strukturach KEP – lista nazwisk zamiast misji apostolskiej

Radom: kolejny „biskup pomocniczy” w strukturach KEP – lista nazwisk zamiast misji apostolskiej

Cytowany artykuł stanowi urzędową notkę personalną Konferencji Episkopatu Polski: informuje, że Krzysztof Dukielski, urodzony w 1978 r. w Radomiu, wyświęcony w 2003 r., „12 VII 2025 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji radomskiej ze stolicą tytularną Catula”. Podany jest adres korespondencyjny, telefon i e-mail kurii, a następnie następuje kaskada nazwisk „biskupów” i „arcybiskupów” w Polsce i na emigracji, bez jakiegokolwiek wyjaśnienia natury urzędu, kryteriów prawowitości sukcesji apostolskiej czy odniesienia do depozytu wiary. Notka jest typowo biurokratyczna i całkowicie odcina nominację od jakiegokolwiek sensu nadprzyrodzonego. Konkluzja jest nieuchronna: mamy do czynienia nie z aktem Kościoła Katolickiego, lecz z produktem posoborowej administracji, która zastąpiła misję apostolską katalogiem urzędów.

Tradycyjny katolicki biskup w ornacie, stojący w świątyni z witrażami i krzyżem, symbol wiary i autorytetu w kontekście katolickim
Kurialiści

Radom: nominacja „biskupa pomocniczego” jako kolejny akt posoborowej fikcji sakramentalnej

Radom: nominacja „biskupa pomocniczego” jako kolejny akt posoborowej fikcji sakramentalnej

Biuro Konferencji Episkopatu Polski informuje o mianowaniu ks. Krzysztofa Dukielskiego „biskupem pomocniczym diecezji radomskiej”; decyzję ogłosiła Nuncjatura Apostolska w Polsce jako rzekomą wolę „papieża” Leona XIV (Roberta Prevosta). Artykuł podaje biogram: święcenia w 2003 roku z rąk Zygmunta Zimowskiego, studia na rzymskim Marianum i „Regina Apostolorum”, funkcje duszpasterskie oraz koordynacje ruchów posoborowych, a finalnie nominację z 12 lipca 2025 r. Całość sprowadza się do celebracji kariery w strukturach, które po 1958 roku porzuciły definitywną Tradycję katolicką. Zwieńczenie tej noty to afirmacja „biskupstwa” pozbawionego gwarancji ważności sakry i misji kanonicznej, co odsłania nie tyle sukces, ile pogłębienie instytucjonalnego bezładu i duchowej zapaści.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.