Kościół

Sentymentalna scena katolicka z kapłanem odprawiającym Mszę w świątecznym kościele, pełna szacunku i duchowego skupienia, z tradycyjnym wystrojem i spokojnym światłem.
Polska

Zaprzysiężenie Karola Nawrockiego: sakralizacja państwa bez panowania Chrystusa

Portal Opoka informuje o programie dziennych uroczystości zaprzysiężenia Karola Nawrockiego na urząd prezydenta RP: przysięga przed Zgromadzeniem Narodowym, orędzie, Msza w archikatedrze św. Jana z udziałem abp. Wojciecha Polaka i abp. Adriana Galbasa, objęcie zwierzchnictwa nad orderami państwowymi, ceremonia wojskowa i defilada, a także publiczne spotkania z mieszkańcami. Podkreślono możliwość dopowiedzenia formuły „Tak mi dopomóż Bóg”, a także religijną oprawę o charakterze „modlitwy za Ojczyznę”. Zaznaczono przyjazd delegacji USA oraz symboliczne gesty na placu Piłsudskiego. Całość kustoszuje retoryka szacunku dla konstytucji i ceremoniału, przy jednoczesnym liturgicznym „błogosławieniu” państwa w duchu posoborowego humanitaryzmu — bez wyznania panowania Chrystusa Króla nad narodem i bez prymatu prawa Bożego nad pozytywistyczną konstytucją.

Religijna scena w kościele z figurą Matki Bożej, świecami i kwiatami, symbolizująca pobożność katolicką i wierność naukom Kościoła
Polska

Nowenna „Pod Twoją Obronę”: pobożność pozbawiona doktryny i królowania Chrystusa

Portal Opoka informuje o ogólnopolskiej nowennie dziękczynnej za Ojczyznę „Pod Twoją Obronę”, trwającej od 6 do 14 sierpnia, z aktem oddania się Matce Bożej 15 sierpnia. Organizatorzy (Fundacja Tota Tua, związana z „Wojownikami Maryi”) proponują dziewięć intencji: za Ojczyznę, prezydenta, rządzących, rodziny, kobiety, mężczyzn, dzieci i młodzież, Europę oraz Kościół powszechny; zachęcają do rejestracji na stronie i włączenia się w ogólnonarodową modlitwę. Kulminacją ma być akt „niewoli miłości” według formuły przypisywanej kard. Stefanowi Wyszyńskiemu. Artykuł przechwytuje zbożne uczucia wiernych, ale programowo milczy o porządku nadprzyrodzonym, o grzechu, łasce uświęcającej, o władzy Chrystusa nad narodami i o konieczności publicznej pokuty: to pobożność społeczna skrojona pod religijny marketing i poprawność posoborową.

Reverentny obraz katolickiego kapłana stojącego przed krzyżem w skromnym kościele, oddającego cześć i modlitwę, wyrażający głębię wiary i oddanie Bogu.
Posoborowie

Stele della Ienca: nagroda za humanitarny PR zamiast za wierność Chrystusowi

Cytowany artykuł informuje o festiwalu w San Pietro della Ienca poświęconym Janowi Pawłowi II, podczas którego po raz 24. przyznano Międzynarodową Nagrodę „La Stele della Ienca”. W Roku Jubileuszowym 2025 laureatem została Stolica Apostolska, nagrodzona „za wyjątkową rolę i determinację w promowaniu pokoju i duchowego wsparcia”. Uroczystej „Eucharystii” przewodniczył Stanisław Dziwisz, a w wydarzeniu uczestniczyli m.in. Giuseppe Petrocchi oraz byli żandarmi towarzyszący Janowi Pawłowi II. Wspomniano także o dotychczasowych laureatach – od dziennikarzy, przez Włoski Czerwony Krzyż, po struktury watykańskie i instytucje związane z Janem Pawłem II. Zwieńczeniem jest laudacja humanitarno-kulturalna, bez odniesienia do depozytu wiary, bez wezwania do nawrócenia i bez mowy o panowaniu Chrystusa Króla. Oto esencja problemu: pokój bez Krzyża, „duchowość” bez łaski, Kościół zredukowany do centrali dyplomatycznej i muzeum wspomnień.

Grupa pobożnych katolików modlących się w świątyni, wyrażających głęboką wiarę i pokorę, w tradycyjnych strojach, z różańcami w dłoniach
Kurialiści

„Margaretki” jako zasłona dymna: pobożność bez sakramentu, kult człowieka zamiast kultu Boga

Biuro Prasowe KEP zapowiada X Ogólnopolską Pielgrzymkę Apostolatu Margaretka do Krakowa (11 października), z konferencjami ks. Bogusława Nagla i ks. Sławomira Kostrzewy, procesją różańcową od sanktuarium „św. Jana Pawła II” do sanktuarium „Bożego Miłosierdzia”, kulminacją ma być „Eucharystia” pod przewodnictwem kard. Stanisława Dziwisza oraz „Godzina Miłosierdzia”. Ruch „Margaretka” – siedem osób modlących się za jednego księdza – ma być dziękczynieniem za kapłaństwo i pomocą „księżom”. Odsłania się jednak naturalistyczna redukcja: kapłaństwo pojmowane socjologicznie, „Eucharystia” sprawowana w rycie posoborowym, retoryka sentymentalna bez obiektywnego porządku łaski i bez odniesienia do niezmiennej doktryny o ofierze Mszy. To nie wsparcie dla kapłaństwa, lecz pobożnościowa fasada legitymizująca posoborowy system, w którym ofiara Mszy została rozpuszczona w zgromadzeniu i „kapłan” sprowadzony do funkcjonariusza wspólnoty.

Rewersywny obraz katolickiego wnętrza kościoła z ołtarzem, krzyżem i świętymi, ukazujący głęboki szacunek i tradycyjną pobożność
Kurialiści

Kult struktur i sentymentu: „Margaretki” jako substytut kapłaństwa ofiary

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski zapowiada X Ogólnopolską Pielgrzymkę Apostolatu Margaretka do Krakowa (11 października), obejętą patronatem honorowym przewodniczącego KEP Tadeusza Wojdy. Program przewiduje konferencje ks. Bogusława Nagla i ks. Sławomira Kostrzewy, nabożeństwo ku czci Jana Pawła II, procesję różańcową między Sanktuarium św. Jana Pawła II a Łagiewnikami, „Eucharystię” pod przewodnictwem kard. Stanisława Dziwisza oraz „Godzinę Miłosierdzia”. Apostolat przedstawiony jest jako największe na świecie spotkanie osób modlących się „za kapłanów”, mające formułę siedmiu osób modlących się za konkretnego „księdza” w poszczególne dni tygodnia. Zakończenie przekazu brzmi jak marketing ruchu, a nie troska o doktrynę i świętość kapłaństwa. Oto kolejny przykład, jak pastoralny sentymentalizm maskuje doktrynalne rozprucie sakramentu kapłaństwa i redukcję Mszy do zgromadzeniowej funkcji socjalnej.

Rekwizyty liturgiczne, kapłan w ornacie, ołtarz, świątynia, atmosfera modlitewna, religijna, patriotyczna, kontemplacyjna, poważna
Kurialiści

Msza „za Ojczyznę” jako ryt posoborowej lojalności wobec państwa

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o celebracji 6 sierpnia o godz. 12:00 w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela: Mszy „w intencji Polski i nowego Prezydenta RP”. Ma jej przewodniczyć Wojciech Polak, homilię wygłosi Adrian Galbas, koncelebransami będą m.in. nuncjusz Antonio Guido Filipazzi, Wiesław Lechowicz, Romuald Kamiński, Piotr Jarecki. Wzmiankowano również, że o godz. 10:00 w Sejmie nastąpi zaprzysiężenie prezydenta Karola Nawrockiego. Publikacja nosi sygnaturę episkopat.pl i została zamieszczona 4 sierpnia 2025 o 20:13. Kontekst i ton komunikatu zdradzają typowy, biurokratyczny ryt posoborowej „celebracji” polityczno‑ceremonialnej, w której język wiary został sprowadzony do akompaniamentu dla porządku świeckiego.

Reverentny obraz tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem w liturgicznych szatach, trzymającym krucyfiks przed ołtarzem, podkreślający duchowość i wiarę.
Kurialiści

ŚDM Seul 2027 jako narzędzie humanitarnej ideologii: demontaż wiary i młodzieży

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski przekazuje wypowiedź kard. Kevina Farrella, prefekta Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, o rzekomym „prowadzeniu” młodzieży, duszpasterzy i biskupów tematem Światowych Dni Młodzieży w Seulu 2027. Podano, że „papież” Leon XIV ogłosił datę spotkania (3–8 sierpnia 2027) i jego temat: „Odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (J 16, 33), zaś dykasteria współpracuje z komitetem w Seulu, kontynuując linię posoborowych ŚDM jako globalnego eventu. Kard. Farrell wzywa, by młodzi byli „pielgrzymami nadziei”, „opatrywali rany samotności i ubóstwa” i „stawali się świadkami pokoju”. Zapowiedziano też kolejne orędzie na „uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata” obchodzoną w wymiarze diecezjalnym. Ta retoryka pozornej pobożności, przy jednoczesnej redukcji nadprzyrodzoności i sakramentalnego ładu, służy jednemu: utrwaleniu modernistycznego, naturalistycznego programu, który odrywa młodych od jedynej drogi zbawienia.

Reprodukcja realistycznego, pełnego szacunku obrazu ołtarza katolickiego z krzyżem, świecami i modlitewnikiem w kościele, ukazująca duchową atmosferę i wiarę.
Posoborowie

ŚDM Seul 2027: triumf humanitarnego widowiska nad wiarą katolicką

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje ogłoszenie dat 41. Światowych Dni Młodzieży w Seulu (3–8 sierpnia 2027), których dokonał „papież” Leon XIV podczas Jubileuszu Młodzieży w Rzymie. Podano hasło «Odwagi! Ja zwyciężyłem świat!» (J 16,33), zaprezentowano logo w „azjatyckim stylu”, przypomniano o „symbolach ŚDM” (krzyż i ikona Salus Populi Romani) oraz dumę z rekordowych statystyk Manili 1995. Całość utrzymana jest w tonie marketingowej euforii i biurokratycznej celebracji wydarzenia masowego, bez śladu doktrynalnej powagi, bez odniesienia do sakramentów, grzechu, nawrócenia i panowania Chrystusa Króla. Teza: to przedsięwzięcie jest programowym zastąpieniem religii Objawienia widowiskiem emocji, a więc kolejnym owocem modernistycznej apostazji.

Młoda osoba modląca się przed krucyfiksem w tradycyjnej katolickiej świątyni, scena pełna szacunku i skupienia, podkreślająca głębię wiary i refleksji religijnej.
Posoborowie

Jubileusz Młodzieży jako wehikuł modernistycznej mistyki serca i promocji kultu człowieka

Portal Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje wystąpienie Leona XIV kończące Jubileusz Młodzieży: akcenty o „słuchaniu serca”, rzekomej „kruchości” jako części cudu stworzenia, pochwała niespokojnego pragnienia, odwołania do św. Augustyna, wezwania do „wzniosłości”, a na koniec zaproszenie na ŚDM w Seulu (3–8 sierpnia 2027). Modernistyczna retoryka „pragnień” i „poszukiwań” przykrywa brak jasnej nauki o łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym, konieczności nawrócenia, prawdziwym kulcie Boga i jedynym zbawczym panowaniu Chrystusa Króla – i to jest istota problemu.

Tradycyjny katolicki ołtarz z krzyżem, świecami i kapłanem w ornatach wewnątrz kościoła, wyraz duchowości i modlitwy
Kurialiści

Jubileusz Młodych 2025: humanitarny festyn bez Chrystusa Króla

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o podziękowaniach polskich „biskupów” dla Boga i ludzi za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W zamieszczonym nagraniu „biskupi” dziękują młodzieży za entuzjazm i „świadectwo”, „księżom” i wolontariuszom za organizację, oraz „papieżowi” Leonowi XIV za przekaz, w tym za metaforę o „taborecie” i „wspinaniu się coraz wyżej”. Wspomniano o Casa Polonia, mszałach, katechezach, koncertach i dyskusjach, oraz zapowiedziano kolejne „Światowe Dni Młodzieży” w Seulu. Całość jest utrzymana w tonie eventowego sukcesu frekwencyjnego i wdzięczności logistycznej; milczy natomiast o grzechu śmiertelnym, stanie łaski, żalu za grzechy, piekle i królowaniu Chrystusa nad narodami. To nie jest katolicka radość wiary – to naturalistyczny spektakl, którego język i treść zdradzają odrzucenie katolickiej nadprzyrodzoności.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.