Kościół

Tradycyjny katolicki ołtarz z krzyżem, świecami i kapłanem w ornatach wewnątrz kościoła, wyraz duchowości i modlitwy
Kurialiści

Jubileusz Młodych 2025: humanitarny festyn bez Chrystusa Króla

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o podziękowaniach polskich „biskupów” dla Boga i ludzi za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W zamieszczonym nagraniu „biskupi” dziękują młodzieży za entuzjazm i „świadectwo”, „księżom” i wolontariuszom za organizację, oraz „papieżowi” Leonowi XIV za przekaz, w tym za metaforę o „taborecie” i „wspinaniu się coraz wyżej”. Wspomniano o Casa Polonia, mszałach, katechezach, koncertach i dyskusjach, oraz zapowiedziano kolejne „Światowe Dni Młodzieży” w Seulu. Całość jest utrzymana w tonie eventowego sukcesu frekwencyjnego i wdzięczności logistycznej; milczy natomiast o grzechu śmiertelnym, stanie łaski, żalu za grzechy, piekle i królowaniu Chrystusa nad narodami. To nie jest katolicka radość wiary – to naturalistyczny spektakl, którego język i treść zdradzają odrzucenie katolickiej nadprzyrodzoności.

Młody ksiądz w tradycyjnych szatach trzymający świecę na ołtarzu w kościele, w delikatnym świetle, symbolizujący wiarę i pobożność w tradycyjnym katolickim otoczeniu.
Kurialiści

Jubileusz Młodych jako manifest naturalistycznej religii humanistycznej

Biuro Prasowe KEP relacjonuje zbiorowe podziękowania posoborowych „biskupów” za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W nagraniu dziękują „Panu Bogu”, młodzieży, „duszpasterzom”, wolontariuszom i organizatorom; powtarzają liczby uczestników (ponad milion, w tym ok. 20 tys. z Polski), wychwalają „Casa Polonia”, zapowiadają Seul. Wyróżniono słowa „papieża” Leona XIV o pragnieniach młodych jako „stołku” ułatwiającym „wyjrzeć przez okno spotkania z Bogiem”. Całość utrzymana jest w tonie PR-owego triumfalizmu bez jednej wzmianki o grzechu, nawróceniu, potrzebie stanu łaski i panowaniu Chrystusa Króla; to wprost promocja naturalistycznej religii emocji, której ołtarzem jest „doświadczenie wspólnoty” zamiast Ofiary.

Kardynał w tradycyjnych szatach kapłańskich z krucyfiksem przed ołtarzem w kościele, symbolizujący wierność prawu Bożemu i duchową autorytet.
Polska

Andrzej Duda między humanitarną retoryką a milczeniem o Prawie Bożym

Portal Opoka informuje o bilansie dwóch kadencji Andrzeja Dudy: rzadko stosowane ułaskawienia (146), nieliczne weta (19 na 1850 podpisanych ustaw), akcent na obronność i sojusz z USA, wstrzemięźliwość wobec projektów rewolucji obyczajowej, sporadyczne blokowanie inicjatyw PiS (reforma sądów, repolonizacja mediów), wysoki poziom społecznego zaufania oraz polityka wsparcia Ukrainy i Trójmorza. Największym błędem ogłoszono próbę częściowego przywrócenia aborcji eugenicznej w 2020 r., choć sama narracja chwali „hamowanie rewolucji” i „właściwe stanowisko” wobec wartości. Konkluzja portalu brzmi: „lepszy od poprzedników”. Teza niniejszej analizy: polityka pozbawiona kryterium królowania Chrystusa i podporządkowana świeckim idolom prawa stanowionego jest nie obroną wartości, lecz ich relatywizacją.

Rewerentne wnętrze katolickiego kościoła z księdzem przy ołtarzu, symbolizujące duchową czystość i tradycję katolicką
Polska

Seminarium o zwrocie dóbr kultury Niemcom: symptom posoborowej kapitulacji

Portal Opoka informuje o planowanym przez Krzysztofa Ruchniewicza, dyrektora Instytutu Pileckiego, rządowym seminarium na temat zwrotu przez Polskę dóbr kultury do innych państw, w tym do Niemiec. W tle padają wzmianki o niemieckich roszczeniach do „Berlinki” w Bibliotece Jagiellońskiej i o licznych, wciąż niewróconych do Polski dziełach sztuki zrabowanych podczas II wojny światowej (np. „Portret młodzieńca” Rafaela). Tekst sygnalizuje też kontrowersje związane z pominięciem nazwiska por. Maksymiliana Schnepfa na wystawie o Obławie Augustowskiej i ogólny kryzys kierownictwa Instytutu Pileckiego. Konkluzja jest cicha i asekuracyjna: to „kontrowersje”, „potrzeba” instytutu i „blokowanie misji”. Tymczasem sednem jest akceptacja logiki rezygnacji z dobra wspólnego państwa i narodu na rzecz dialogu z bezprawiem – to znamię mentalności, która karmi się posoborowym kultem człowieka, a nie królowaniem Chrystusa.

Duchowny starszy mężczyzna modli się w kościele przy prostym ołtarzu z krucyfiksem, wyraz głębokiej wiary i pokory.
Świat

Humanitarny naturalizm bez Boga: Sudan jako oskarżenie wobec posoborowej mentalności

Cytowany artykuł relacjonuje konflikt domowy w Sudanie od 2023 roku: dziesiątki tysięcy zabitych, miliony przesiedlonych, epidemie (cholera), głód i rozpad struktur państwowych. Wskazuje na starcie armii z RSF, ingerencje regionalne, nielegalny handel złotem, a także stanowisko Unii Afrykańskiej przeciw pararegulacjom politycznym RSF. Całość konkluduje wezwaniami do nienadawania legitymacji równoległemu rządowi oraz do rozmów pokojowych, umiejscawiając dramat Sudanu w kategoriach „praw człowieka”, „prawa międzynarodowego” i mechanizmów „dialogu”. Jednocześnie artykuł milczy o porządku nadprzyrodzonym, grzechu, sprawiedliwości Bożej, konieczności panowania Chrystusa Króla i realnych środkach łaski, co czyni go przykładem skrajnego naturalizmu i bezsilnego moralizmu biurokratycznych instytucji.

Biskup w tradycyjnych szatach katolickich modli się przy łóżku młodego pacjenta w szpitalu, symbolizując wiarę i troskę Kościoła.
Posoborowie

Humanitarny spektakl na oddziale onkologicznym. Gdzie jest dogmat, gdzie Kościół?

Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej informuje o wieczornej wizycie „papieża” Leona XIV w szpitalu Bambino Gesù, gdzie przebywa w stanie krytycznym piętnastoletni Ignacio Gonzálvez z Murcji, uczestnik Jubileuszu Młodzieży. Relacjonowane są słowa „papieża” skierowane do rodziny: „Jesteśmy stworzeni dla Nieba”, wezwanie do modlitwy, zapewnienia o empatii i błogosławieństwo dla pacjentów i personelu. Cytowany jest ojciec chłopca, który mówi, iż usłyszeli od „papieża” o woli Bożej i życiu wiecznym. Całość ujęta jest w tonie reportersko-sentymentalnym, z naciskiem na wzruszenie, empatię i wspólnotową modlitwę „jubileuszową”. Jednocześnie milczy się o sakramentach, o konieczności łaski uświęcającej, o pokucie, o realnych warunkach zbawienia i o dogmatycznych fundamentach nadziei chrześcijańskiej. To milczenie jest oskarżeniem zasadniczym.

Reverentny katolicki duchowny modlący się w świątyni z krucyfiksem i witrażami, oddanie, wiara, duchowość, tradycyjny kościół
Posoborowie

Międzyreligijny gest czy naturalistyczna pułapka: Gaza, AJC i „katolicka” pomoc

Portal eKAI informuje o przelewie 25 tys. dolarów od Amerykańskiego Komitetu Żydowskiego (AJC) na odbudowę kościoła Świętej Rodziny w Gazie, zniszczonego w wyniku izraelskiego ataku z 17 lipca. Rabin Noam Marans uzasadnia dar wsparciem „katolickich partnerów” i „wspólnym człowieczeństwem”, a Ted Deutch mówi o „modlitwie o wyzdrowienie” i „bezpieczeństwo dla wszystkich”. Środki AJC trafiają do archidiecezji nowojorskiej i mają być dystrybuowane przez Catholic Near East Welfare Association (CNEWA), określaną jako „agencja papieska”, której przewodniczy „kard.” Timothy Dolan; całość podano jako kolejny rozdział „dynamicznej współpracy międzyreligijnej” po wcześniejszych działaniach na rzecz kibucu Kfar Aza. Ta relacja jest modelowym przykładem posoborowego naturalizmu i synkretycznej religii człowieka, która – w imię „wspólnoty losu” – rozmywa wymogi Wiary i panowania Chrystusa Króla.

Reverentny katolicki kapłan modlący się przed krzyżem w tradycyjnej świątyni, symbol wiary i pokory
Posoborowie

Hiroszima jako pretekst: humanitarny pacyfizm zamiast królowania Chrystusa

Cytowany artykuł relacjonuje wypowiedź Roberta Prevosta („papieża” Leona XIV) z okazji 80. rocznicy bombardowania Hiroszimy. W przesłaniu do „biskupa” Alexisa M. Shirahamy potępia broń nuklearną jako „obrażającą wspólną ludzką godność” i wzywa do „odrzucenia złudnego poczucia bezpieczeństwa opartego na wzajemnym gwarantowaniu zniszczenia”, zastępując je „globalną etyką sprawiedliwości, braterstwa i dobra wspólnego”, konkludując pochwałą „pokoju bezbronnego i rozbrajającego”. Artykuł milczy o królowaniu Chrystusa, grzechu, łasce, nawróceniu i karze Bożej, redukując pokój do programu naturalistycznego humanitaryzmu – i to jest jego zasadnicza teza: pokój bez Chrystusa i Jego prawa jest karykaturą pokoju, a kult „ludzkiej godności” bez odniesienia do Boga to idolatria człowieka.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie przedstawiające tradycyjną katolicką świątynię z kapłanem w ornatach trzymającym krucyfiks oraz wiernych w modlitwie, podkreślające duchową głębię i wiarę.
Kurialiści

Szkoła bez łaski: naturalistyczna etyka i posoborowa „religia” jako tandem demoralizacji

Portal Opoka informuje o wypowiedziach Dawida Lipskiego, nauczyciela etyki i członka Komitetu Inicjatywy Ustawodawczej „Tak dla religii lub etyki w szkole”, który w obliczu decyzji MEN ograniczających rangę religii i etyki w szkołach, wzywa do tworzenia wspólnego frontu nauczycieli obu przedmiotów. Przywoływane są jego oceny, że decyzje resortu spowodują wybór „niczego”, oraz że etyka jako filozofia moralna jest „uniwersalna” i nie stoi w opozycji do religii. Artykuł odnotowuje też telewizyjną deklarację Barbary Nowackiej, iż „szkoła nie jest miejscem, gdzie dzieci powinny być formowane religijnie”, a także wzmiankuje obywatelski projekt „Religia lub etyka w szkole” i zebranie pół miliona podpisów. Konkluzja materiału jest taka, że „religia” i „etyka” powinny razem bronić swoich praw i wartości w systemie szkolnym – i właśnie to stanowi sedno błędu: redukcję religii do wymienialnej opcji wychowawczej obok naturalistycznej etyki, co jest zaprzeczeniem katolickiej zasady jedynego panowania Chrystusa nad porządkiem publicznym.

Rekolekcja katolicka w tradycyjnym kościele, kapłan z krzyżem, wierni, atmosfera modlitwy i skupienia
Posoborowie

Neokatechumenalny jubileusz nadziei bez łaski: triumf psychologii nad wiarą

Cytowany artykuł relacjonuje masowy zjazd tzw. Drogi Neokatechumenalnej na rzymskim Tor Vergata, z „nabożeństwem powołaniowym” pod przewodnictwem „kard.” Baldassare Reiny. Liderzy Kiko Argüello, o. Mario Pezzi i Maria Ascensión Romero łączą wydarzenie z apelem „papieża” Leona XIV do świętości i „radykalnych wyborów”, proponując „odnowienie chrztu”, wspólnotowość i nadzieję jako remedium na samotność młodych oraz kryzys kultury. Podczas spotkania padła retoryczna diagnoza: rozpad posłuszeństwa, destrukcja rodziny i duchowa pustka nowoczesnych społeczeństw. Kulminacją było zachęcanie do „rozeznawania powołania” w ramach struktur posoborowych. W całej narracji nie pada ani jedno jasne odwołanie do obiektywnej doktryny katolickiej o łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym, konieczności prawdziwych sakramentów i królowaniu Chrystusa nad narodami — to liturgia socjologii podszyta sentymentem.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.