Portal Opoka (10 sierpnia 2025) relacjonuje stanowisko w obronie abp. Marka Jędraszewskiego, krytykujące media za „hejt” i ingerencję w sprawy Kościoła. Sygnatariusze listu sprzeciwiają się atakom na metropolitę krakowskiego i wzywają do poszanowania niezależności Kościoła. Jest to kolejny przykład, jak posoborowi hierarchowie, zamiast bronić depozytu wiary, bronią jedynie własnych, coraz bardziej skompromitowanych pozycji.
Portal Vatican News relacjonuje apel „papieża” Leona XIV o zapewnienie pokoju na świecie, w kontekście rocznicy ataku nuklearnego na Hiroszimę i trudnej sytuacji na Haiti. Ponadto „papież” wyraża zadowolenie z podpisania deklaracji pokojowej między Armenią a Azerbejdżanem. Ten ekumeniczny i humanistyczny apel, pomija najważniejszy fundament trwałego pokoju: panowanie Chrystusa Króla nad narodami.
Portal Opoka relacjonuje wizytę prezydenta Karola Nawrockiego w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Nawrocki, były dyrektor muzeum, skrytykował usunięcie z wystawy wzmianek o rtm. Witoldzie Pileckim, bł. Rodzinie Ulmów i „św.” Maksymilianie Kolbe, a następnie ich niepełny powrót pod wpływem presji społecznej. Prezydent podkreślił prawo Polaków do pamięci o cierpieniach w czasie wojny i upomniał się o właściwe upamiętnienie o. Kolbego. Całość relacji sprawia wrażenie walki o pamięć, jednak w rzeczywistości jest to jedynie **pudrowanie trupa apostazji posoborowej, która relatywizuje heroizm i sakralny wymiar ofiary**.
Portal eKAI relacjonuje kościelny wymiar rokowań między Rosją a Ukrainą, podkreślając pragnienie „papieża” Leona XIV odwiedzenia Ukrainy oraz zaangażowanie Patriarchatu Moskiewskiego w konflikt. Artykuł ten, pomijając fundamentalną rolę nawrócenia i panowania Chrystusa Króla, wpisuje się w modernistyczną wizję pokoju bez Boga, co jest jawnym odrzuceniem katolickiej doktryny społecznej.
Portal eKAI relacjonuje wezwanie „papieża” Leona XIV do miłości bliźniego i czujności w oczekiwaniu na przyjście Pana. To kolejna odsłona modernistycznej redukcji Ewangelii do moralizującego humanitaryzmu, oderwanego od nadprzyrodzonej łaski i konieczności pokuty.
Portal Watykański relacjonuje wspomnienia Michiko Kodamy, ocalałej z wybuchu bomby atomowej w Hiroszimie, która dzieli się swoimi traumatycznymi przeżyciami i apeluje o zniesienie broni jądrowej. W relacji brakuje jednak jakiegokolwiek odniesienia do perspektywy nadprzyrodzonej, kary Bożej za grzechy świata i konieczności pokuty, co obnaża naturalistyczny i humanistyczny charakter współczesnego „kościoła”.
Portal eKAI relacjonuje spotkanie modlitewne na Klimczoku, gdzie „Eucharystii” przewodniczył „o.” Przemysław Janik OFMConv, a homilię wygłosił „o.” Bogdan Kocańda OFMConv. Rozważania skupiły się na chrześcijańskiej nadziei w kontekście życia Marji, co stanowi kolejny przykład naturalistycznej redukcji wiary do ludzkich emocji i psychologicznych pocieszeń, ignorując fundamentalne prawdy katolickie o grzechu, łasce i zbawieniu.
Relatywizacja doktryny katolickiej na łamach artykułu z portalu Opoka ukazuje się jako manifestacja ducha modernistycznego, który odrzuca niezmienność praw Bożych na rzecz subiektywnych interpretacji …
Relatywizując i pomijając głęboki wymiar nadprzyrodzony oraz prawdy objawione, artykuł z portalu eKAI relacjonuje wydarzenie kulturalne – VI Wieczornicę z Wyszyńskim, które odbyło się na Bachledówce. W tekście podkreśla się patriotyczno-kulturowe aspekty, odwołując się do słów Prymasa Tysiąclecia, jednakże nie ukazuje on istoty jego nauczania, będącego fundamentem katolickiego życia i prawdy objawionej. Autorzy skupiają się na symbolice, pieśniach i regionalnych tradycjach, odsuwając na bok prawdziwy nadprzyrodzony wymiar życia i świętości kardynała Wyszyńskiego.
Dalej, w tonie pełnym biurokratycznego entuzjazmu, pomija się fundamentalne prawdy wiary katolickiej, takie jak sakramenty, łaska, stan łaski, czy konieczność jedności z Kościołem katolickim, który jest jedynym depozytariuszem prawdy Objawionej. Zamiast tego, promuje się jedynie patriotyczny i regionalny wymiar, co jest wyrazem duchowej pustki i relatywizacji prawdy nadprzyrodzonej, będącej głównym celem życia chrześcijańskiego. W ten sposób artykuł staje się narzędziem promowania ideologii, która odwraca uwagę od istoty chrześcijańskiej nadziei, prowadząc wiernych do duchowego zubożenia i relatywizmu religijnego.
Najbardziej rażącym przejawem tego relatywizmu jest pomijanie nadprzyrodzonego wymiaru świętości i nauki Prymasa, którego życie i działalność były głęboko zakorzenione w wierze katolickiej. Zamiast tego, artykuł skupia się na wydarzeniu kulturalnym, które – choć może mieć znaczenie społeczne – nie ma nic wspólnego z prawdziwym duchem świętości, a jedynie z ideą promocji patriotyzmu i regionalizmu, pozbawioną fundamentu w prawdziwej wierze i nadziei.
Podsumowując, relacja ta ukazuje duchową pustkę i modernistyczne ujęcie, które odwraca uwagę od nauki Kościoła, od prawdy o Chrystusie Królu, i od sakramentów, prowadząc wiernych ku duchowemu bankructwu, relatywizmowi i idolatrii kultu tradycji pozbawionej nadprzyrodzonej treści. To kolejny krok w kierunku odarcia religii z jej nadprzyrodzonego wymiaru, co jest sprzeczne z nauczaniem Kościoła sprzed 1958 roku i zasadą *Fides et Ratio*.
Relatywizacja nauki Kościoła katolickiego poprzez promowanie powszechnego dzielenia się dobrem, pod przykrywką czci bł. Edmunda Bojanowskiego, ukazuje duchową i teologiczną pustkę współczesnych interpretacji moralności chrześcijańskiej. Artykuł relacjonuje homilię abp Zbigniewa Zielińskiego, który podkreślił, że dzielenie się dobrem jest kluczowym elementem życia chrześcijańskiego, oraz zachęcał do naśladowania bł. Edmunda w jego działalności miłosierdzia i otwartości na potrzeby innych. Jednakże, w świetle integralnej nauki katolickiej, takie podejście jest nie tylko błędne, lecz i niebezpieczne, gdyż sprowadza moralność do poziomu subiektywnej humanitarnej troski, pomijając jej fundamenty w prawdzie objawionej i obowiązku moralnym wynikającym z Prawa Bożego. Teza krytyki brzmi: propagowanie moralności opartej wyłącznie na dobrych uczynkach, bez odniesienia do prawdy i łaski, jest ewidentną formą eklektyzmu i relatywizmu, prowadzącym do duchowego bankructwa.
