Portal Vatican News relacjonuje apel „papieża” Leona XIV o zapewnienie pokoju na świecie, w kontekście rocznicy ataku nuklearnego na Hiroszimę i trudnej sytuacji na Haiti. Ponadto „papież” wyraża zadowolenie z podpisania deklaracji pokojowej między Armenią a Azerbejdżanem. Ten ekumeniczny i humanistyczny apel, pomija najważniejszy fundament trwałego pokoju: panowanie Chrystusa Króla nad narodami.
Portal Vatican Media relacjonuje posoborowe spotkanie młodzieży w Tor Vergata, gdzie „papież” Leon XIV wzywał młodych do bycia „światłem świata” i zmieniania świata poprzez dotykanie serc. Młodzi z różnych krajów opowiadają o swoich doświadczeniach, podkreślając wagę wspólnoty, wiary i misji. To kolejna odsłona modernistycznej utopii, w której naturalizm i sentymentalizm przesłaniają nadprzyrodzony cel życia ludzkiego i zbawienie dusz.
Portal eKAI relacjonuje kościelny wymiar rokowań między Rosją a Ukrainą, podkreślając pragnienie „papieża” Leona XIV odwiedzenia Ukrainy oraz zaangażowanie Patriarchatu Moskiewskiego w konflikt. Artykuł ten, pomijając fundamentalną rolę nawrócenia i panowania Chrystusa Króla, wpisuje się w modernistyczną wizję pokoju bez Boga, co jest jawnym odrzuceniem katolickiej doktryny społecznej.
Portal eKAI relacjonuje wezwanie „papieża” Leona XIV do miłości bliźniego i czujności w oczekiwaniu na przyjście Pana. To kolejna odsłona modernistycznej redukcji Ewangelii do moralizującego humanitaryzmu, oderwanego od nadprzyrodzonej łaski i konieczności pokuty.
Portal eKAI (7 sierpnia 2025) relacjonuje opinię niemieckiego historyka Kościoła Jörga Ernestiego na temat pierwszych stu dni pontyfikatu „papieża” Leona XIV (Roberta Francisa Prevosta). Historyk spekuluje na temat popularności i przyszłych kierunków pontyfikatu, podkreślając jego amerykańskie i peruwiańskie korzenie, doświadczenie misyjne, znajomość języków i umiejętność budowania relacji. Ta beztroska analiza, pomijająca kwestie wiary i doktryny, jest symptomem głębokiego kryzysu w Kościele, który zdradził Chrystusa Króla.
Vatican News PL relacjonuje poranną Mszę w Bazylice św. Piotra, podczas której ks. Dariusz Giers, administrator Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II, wzywa do modlitwy za „papieża” Leona XIV i głosi, że „na jego wyznaniu wiary buduje się teraz Chrystusowy Kościół”. Homilia osnuta jest wokół Mt 16,15–19, podkreśla pierwszeństwo natchnienia Bożego u Piotra, przywołuje Franciszka i Jana Pawła II, akcentuje rzekomy obowiązek miłości do papieża „niezależnie od tego, kim jest” oraz sugeruje, że odrzucenie Piotra = odrzucenie Chrystusa. Tekst kończy się modlitwą za polityków i wzmianką o koncelebrze z udziałem „kardynała” Konrada Krajewskiego i zespołu regionalnego. Teza artykułu brzmi otwarcie: wyznanie wiary uzurpatora Leona XIV jest fundamentem Kościoła, a bez uczuciowej „miłości do papieża” nie można być katolikiem. To sformułowanie odsłania błąd eklezjologiczny, pomieszanie urzędu z Osobą Chrystusa i kult aparatu posoborowego.
Portal (brak wskazanego źródła w leadzie; data widoczna w stopce: 07 sierpnia 2025) relacjonuje apel kard. Matteo Zuppiego, przewodniczącego włoskiej Konferencji Episkopatu, o „wzmożone modlitwy” o pokój bezbronny i rozbrajający, w odpowiedzi na „naglący apel” „papieża” Leona XIV. Zalecono użycie posoborowych formularzy Mszy „O pokój i sprawiedliwość” oraz „W czasie wojny i zamieszek”, dopisanie próśb w Liturgii Godzin i organizację adoracji, wraz z błaganiem do „Króla Pokoju”, by oddalił wojnę. Tekst akcentuje emocjonalny ton „grozy i łez wojny”, przemilczając przyczyny, warunki pokoju i królewskie panowanie Chrystusa nad narodami. To nie wzywa do nawrócenia i poddania się Prawu Bożemu, lecz do bezkrwawej kapitulacji przed naturalizmem i politycznym status quo.
eKAI relacjonuje wywiad szwedzkiego kardynała Andersa Arboreliusa dla czasopisma „Bonifatiusblatt”, w którym chwali on wybór Roberta Prevosta na „papieża” Leona XIV jako dzieło Ducha Świętego, nazywa go „człowiekiem dialogu” i wyraża nadzieję na wzmacnianie jedności, relacji z judaizmem oraz mediacje w wojnie rosyjsko‑ukraińskiej. Arborelius maluje portret „bardzo, bardzo dobrego człowieka”, podkreśla jego pokorę i umiejętność słuchania, zaś o sobie wspomina przyjętą rezygnację z urzędu „biskupa” Sztokholmu i pragnienie powrotu do klasztoru. Konkluzja jest jasna: zastąpienie wiary katolickiej kultem dialogu, psychologii i geopolitycznego PR-u.
Portal Więź.pl relacjonuje homilię „papieża” Leona XIV wygłoszoną 3 sierpnia 2025 r. na Tor Vergata, zamykającą tzw. Jubileusz Młodych. Tekst akcentuje motyw „spotkania” i emocjonalnego doświadczenia, mówi o „egzystencji, która nieustannie odradza się w darze”, o potrzebie „dzielenia” i „przyjaźni z Jezusem”, przywołując Emaus (Łk 24), Koheleta, Ps 90, Augustyna oraz posoborowe slogany Jana Pawła II i Franciszka. Pada kluczowa teza: „pełnia naszego życia […] związana jest z tym, co z radością potrafimy przyjąć i dzielić z innymi”. Kończy się wezwaniem do „świętości” rozumianej jako aktywizm i serdeczna dobroć, bez wzmianki o królowaniu Chrystusa, konieczności wyznawania całej wiary, potępienia błędów i o odcięciu od źródeł herezji. To program pastoralny, który pomija łaskę uświęcającą, ofiarny charakter Mszy, prawdę o grzechu i sądzie, redukując chrześcijaństwo do naturalistycznego optymizmu i emocjonalnego „spotkania”.
Cytowany artykuł relacjonuje rekolekcje oazowe trzeciego stopnia Ruchu Światło-Życie w Rzymie (27 uczestników z Polski, Niemiec, Anglii i Białorusi), zorganizowane przez Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji „Drogocenna Perła” z Carlsbergu. Rekolekcje zbiegły się z „Jubileuszem Młodzieży”, którego kulminacją były masowe spotkania z „papieżem” Leonem XIV i emocjonalne deklaracje młodych o „młodym Kościele”, radości ze spotkania z „papieżem”, akcentowaniu „pokoju”, „wspólnoty” i „piękna Kościoła”. Wspominany jest patronat Jana Pawła II nad oazami w Rzymie od 1979 r., a narracja młodych sprowadza się do zachwytu nad masowym zgromadzeniem, „adoracją w ciszy”, „rolą Maryi jako Matki Kościoła” oraz wzruszeniem wobec „ogromu posługi papieża”. Zasadniczy ton – sentymentalno-psychologiczny, bez jakiegokolwiek odwołania do dogmatu, łaski uświęcającej, nawrócenia i królowania Chrystusa nad narodami. Konkluzja reportażu to propaganda masowych zgromadzeń i zachęta do wsparcia „niesienia słowa Papieża”.
To nie jest opis katolickich rekolekcji, lecz kronika modernistycznego kultu człowieka i autorytetu medialnego, w którym łaska i prawda zostały zastąpione emocją i socjotechniką.
