Neokatechumenalny jubileusz nadziei bez łaski: triumf psychologii nad wiarą
Cytowany artykuł relacjonuje masowy zjazd tzw. Drogi Neokatechumenalnej na rzymskim Tor Vergata, z „nabożeństwem powołaniowym” pod przewodnictwem „kard.” Baldassare Reiny. Liderzy Kiko Argüello, o. Mario Pezzi i Maria Ascensión Romero łączą wydarzenie z apelem „papieża” Leona XIV do świętości i „radykalnych wyborów”, proponując „odnowienie chrztu”, wspólnotowość i nadzieję jako remedium na samotność młodych oraz kryzys kultury. Podczas spotkania padła retoryczna diagnoza: rozpad posłuszeństwa, destrukcja rodziny i duchowa pustka nowoczesnych społeczeństw. Kulminacją było zachęcanie do „rozeznawania powołania” w ramach struktur posoborowych. W całej narracji nie pada ani jedno jasne odwołanie do obiektywnej doktryny katolickiej o łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym, konieczności prawdziwych sakramentów i królowaniu Chrystusa nad narodami — to liturgia socjologii podszyta sentymentem.