Neokatechumenalny „jubileusz nadziei”: pseudocharyzmat nad przepaścią modernizmu
Cytowany artykuł relacjonuje masowe spotkanie Drogi Neokatechumenalnej na Tor Vergata w Rzymie, prowadzone przez kard. Baldassare Reinę, z udziałem Kiko Argüello, Mario Pezziego i Marii Ascensión Romero. Akcenty: „jubileusz nadziei”, wezwania powołaniowe, kult „przylgnięcia do Piotra” rozumianego jako przylgnięcie do „papieża” Leona XIV, retoryka kryzysu kultury i samotności młodych, a także teza o „odnowieniu chrztu” w ramach Drogi i „ukrzyżowanym ‘ja’” jako metodzie wewnętrznej przemiany. Całość osłania brand posoborowego „Kościoła” i strukturalnie cementuje modernistyczny projekt: liturgię wspólnotową zamiast Ofiary, subiektywizm doświadczenia zamiast dogmatu, „nadzieję” socjologiczną zamiast łaski uświęcającej. Konkluzja: to nie jest katolicka odnowa, lecz pomnażanie zamętu — z sakralizacją posłuszeństwa wobec uzurpatorskiej władzy i z fałszywą soteriologią „odnowy chrztu” w ruchu prywatnym.