Pius XI

Realistyczny obraz katolickiego pogrzebu biskupa z kapłanami, świecami i kwiatami w tradycyjnym kościele, oddający szacunek i pokorę w obliczu śmierci
Kurialiści

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje uroczystości pogrzebowe bp. Władysława Bobowskiego w Tropiu (12 lipca 2025), akcentując wspomnienia, emocje, „wdzięczność”, pochwałę skromności i „dobrego ojcostwa” zmarłego. Homilie bp. Leszka Leszkiewicza i wystąpienia innych mówców podkreślają ludzkie cnoty Zmarłego, jego „miłość do ludzi”, „mądrość”, „dobroduszność”, „wrażliwość”, „pamięć o ziemi i ludziach”, a całość spina retoryka pocieszenia, że „już usłyszał odpowiedzi” i „odpoczywa w pokoju aż do powtórnego przyjścia Chrystusa”. Zabrakło natomiast jednoznacznego przypomnienia o konieczności stanu łaski, zadośćuczynienia, grzechu, czyśćcu, karze i sądzie. To nie jest katolicki ton żałobny, lecz pastoralny humanitaryzm, który zasłania prawdę o śmierci, sądzie, niebie lub piekle.

Kobieta klęcząca w modlitwie przed ołtarzem w kościele katolickim, odzwierciedlająca głęboką wiarę i pobożność
Kurialiści

Kult dialogu zamiast Chrystusa: oświadczenie KEP jako manifest modernizmu

Kult dialogu zamiast Chrystusa: oświadczenie KEP jako manifest modernizmu

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski publikuje krótkie „Oświadczenie Przewodniczącego Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem”. Kardynał Grzegorz Ryś stwierdza: „antysemityzm w każdej postaci jest, zgodnie z nauczaniem Kościoła, grzechem i złem moralnym” oraz „negowanie Zagłady jest kłamstwem i stawia człowieka po stronie oprawców, a nie ofiar”. Tekst nie zawiera żadnego odniesienia do Chrystusa, do nadprzyrodzonego celu Kościoła, do łaski, nawrócenia Żydów do prawdziwej wiary ani do konieczności uznania królowania Chrystusa nad narodami. Końcowa podpiska: „kard. Grzegorz Ryś, Przewodniczący Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem”. Oświadczenie jest typowym dokumentem biurokratycznego humanitaryzmu, w którym Chrystus zostaje zastąpiony kultem dialogu, a moralność – prawami człowieka.

Realistyczne zdjęcie katolickiego biskupa w tradycyjnych szatach w kościele, z ikoną Matki Bożej, oddające duchową atmosferę i wiarę, z odpowiednim oświetleniem
Kurialiści

Grekokatolicka nominacja w Polsce: symptom oficjalnej teologii bezdogmatu

Grekokatolicka nominacja w Polsce: symptom oficjalnej teologii bezdogmatu

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o nominacji ks. Mariusza Dmyterki, dotychczas proboszcza greckokatolickiej parafii w Białym Borze, na biskupa pomocniczego eparchii wrocławsko-koszalińskiej Kościoła greckokatolickiego w Polsce (komunikat Nuncjatury, 10 lipca; publikacja 11.07.2025). Podano łącza do not i materiałów w języku polskim i włoskim, akcentując charakter instytucjonalny i proceduralny nominacji. Całość utrzymana jest w tonie urzędowego ogłoszenia, pozbawionego jakiegokolwiek odniesienia do niezmiennej doktryny, misji nadprzyrodzonej Kościoła i zasady jedyności oraz wyłączności zbawczej prawdziwej wiary.
Milczenie o dogmacie, sakramencie, łasce i panowaniu Chrystusa jest tu nie tylko wymowne — jest oskarżycielskie.

Stary katolicki kapłan w tradycyjnych szatach przed ołtarzem z krucyfiksem i witrażem Chrystusa Króla, modlący się w kaplicy, wywołującą poczucie spokoju i głębi wiary.
Kurialiści

Kult dialogu zamiast Chrystusa Króla: oświadczenie „kard.” Rysia demaskuje apostazję

Kult dialogu zamiast Chrystusa Króla: oświadczenie „kard.” Rysia demaskuje apostazję

Biuro Polskiej Konferencji „Biskupów” publikuje krótkie oświadczenie Grzegorza Rysia, przewodniczącego „Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem”, w którym stwierdza: „anti-Semitism in any form is, according to the teaching of the Church, a sin and a moral evil” oraz że „denial of the Holocaust is a lie and puts one on the side of the perpetrators and not of the victims”. Całość utrzymana jest w tonie „dialogicznym” i policyjno-moralistycznym, bez choćby jednej wzmianki o Chrystusie, łasce, nawróceniu, konieczności wiary katolickiej dla zbawienia ani o grzechu niewiary. Oświadczenie nie jest obroną wiary – to jej zastąpienie programem świeckiej wrażliwości i politycznego słownika.

Rekolekcje katolickie, modlitwa w kościele, pokora i nadzieja w obliczu tragedii, tradycyjna scena religijna
Posoborowie

Humanitarny lament zamiast katolickiej prawdy: o rzezi w Kongu

Humanitarny lament zamiast katolickiej prawdy: o rzezi w Kongu

Portal Vatican News relacjonuje, że Leon XIV, podczas audiencji ogólnej, wyraził „głęboki smutek” po rzezi chrześcijan w Komandzie (DR Konga), powierzył ofiary „miłosierdziu Bożemu”, pomodlił się za rannych i zaapelował do „odpowiedzialnych na szczeblu lokalnym i międzynarodowym” o współpracę w zapobieganiu takim tragediom. Wskazano, że ataku na „katolicki kościół” dokonali dżihadyści ADF powiązani z tzw. Państwem Islamskim. Ostatnie zdanie artykułu sprowadza wszystko do naturalistycznej narracji o przemocy i politycznych receptach. Konkluzja jest jasna: zamiast głosić Chrystusa Króla i nawrócenie narodów, posoborowy aparat serwuje bezsilny humanitaryzm i polityczne banały.

Rekolekcje katolickie, tradycyjna Msza święta, kapłan z Eucharystią, wierni w modlitwie, atmosfera czci i oddania, tradycyjny katolicki styl
Posoborowie

„Świadectwo” bez Chrystusa Króla: francuscy neofici wciągani w posoborowy naturalizm

„Świadectwo” bez Chrystusa Króla: francuscy neofici wciągani w posoborowy naturalizm

Cytowany artykuł relacjonuje spotkanie 800 francuskich neofitów i katechumenów z Leonem XIV, podczas którego uzurpator zachęcał młodych do „świadectwa”, „wspólnoty”, „modlitwy” i „sakramentów”, akcentując walkę z „kulturą śmierci” i potrzebę bycia „solą ziemi i światłem świata”. Chrzest przedstawiono jako źródło tożsamości i zobowiązań moralnych, a „Kościół” jako przestrzeń doświadczenia i wspólnoty. Artykuł eksponuje masowość dorosłych chrztów we Francji oraz duszpasterską retorykę zachęty do „uczniostwa-misji”. Zasadniczym brakiem jest milczenie o królewskim panowaniu Chrystusa, o konieczności jedynej prawdziwej Wiary i o obiektywnej niegodziwości posoborowego kulcie-rzekomo-sakramentalnego: to retoryka, która pociąga młodych do estetyki religijnej, ale odcina ich od Ofiary, Łaski i prawdziwego Kościoła.

Sakrament pokuty w tradycyjnym katolickim konfesjonale, kapłan i wierny podczas spowiedzi, spokojna i duchowa atmosfera w kościele
Kurialiści

Jubileuszowa „pokuta” bez Krzyża: humanitarny sentymentalizm zamiast katolickiej skruchy

Jubileuszowa „pokuta” bez Krzyża: humanitarny sentymentalizm zamiast katolickiej skruchy

Vatican News relacjonuje „Dzień Pojednania” podczas Jubileuszu Młodzieży w Rzymie: na Circo Massimo i w strefie Casa Polonia młodzi przystępowali do „sakramentu pojednania”, a wśród „spowiedników” zasiadł bp Krzysztof Nykiel, regens „Penitencjarii Apostolskiej”. Podkreślono jego wzruszenie i radość ze „spowiadania” oraz nacisk na „Boże miłosierdzie”, „uzdrawianie duszy” i „piękno młodych jako daru dla Kościoła”. Akcenty artykułu to: radosny entuzjazm, mowa o akceptacji przez Boga bez potępienia, porównanie konfesjonału z przeciwstawieniem „kozetki psychoterapeuty”, a także liturgiczne tło Mszy koncelebrowanej przez „kardynałów”, „biskupów” i „księży”. Całość tonie w psychologizującym języku i rytualnej propagandzie posoborowej, milcząc o grzechu śmiertelnym, zadośćuczynieniu, karach wiecznych, obowiązku zerwania z okazjami do grzechu i o Sądzie Ostatecznym — i to milczenie jest aktem oskarżenia.

Realistyczne zdjęcie młodych katolików wchodzących do bazyliki, modlących się z różańcami i krzyżami, w duchu pobożności i wiary, wnętrze sanktuarium oświetlone naturalnym światłem, oddające atmosferę duchowego skupienia.
Posoborowie

Jubileusz Młodzieży jako spektakl naturalizmu: diaspora, flagi i „Drzwi Święte” bez łaski

Jubileusz Młodzieży jako spektakl naturalizmu: diaspora, flagi i „Drzwi Święte” bez łaski

Cytowany artykuł relacjonuje obecność młodych Syryjczyków – dzieci diaspory z Niemiec, Francji, Belgii i Szwecji – na posoborowym „Jubileuszu Młodzieży” w Rzymie. Towarzyszy im „o.” George Jalloufa, franciszkanin z Kustodii Ziemi Świętej, który przyznaje, że chrześcijanie pozostający w Syrii nie mogą przybyć z powodu komplikacji wizowych i trudnej sytuacji bezpieczeństwa po zamachu w Damaszku. Wspólnota prosiła, by „zapalić świeczkę” i „zabrać ich do Drzwi Świętych”, a młodzi wyrażają dumę z reprezentowania Syrii pod ojczystą flagą, modląc się o możliwość pielgrzymki do Rzymu dla rówieśników. Całość zwieńcza biurokratyczno-medialny ton proszący o wsparcie dla rozsyłania „słowa Papieża”. W tekście nie ma ani słowa o stanie łaski, o nawróceniu, o jedyności Kościoła, o królowaniu Chrystusa, o Ofierze Mszy, o grzechu i sądzie: to programowy naturalizm i pastoralny sentymentalizm przykryty słownikiem „Jubileuszu”.

Rewersyjne, pełne szacunku zdjęcie tradycyjnej katolickiej procesji z kapłanem i wiernymi przy historycznym kościele, symbolizujące wiarę i pobożność
Polska

Jubileusz Młodzieży bez Chrystusa Króla: policyjny PR i modernistyczna pustka

Jubileusz Młodzieży bez Chrystusa Króla: policyjny PR i modernistyczna pustka

Portal Vatican News relacjonuje akcję polskich policjantów, którzy wspólnie z włoskimi służbami patrolują Rzym podczas Jubileuszu Młodzieży, aby „zapewnić bezpieczeństwo” polskim pielgrzymom. Podawane są szczegóły: wspólne patrole z Polizia di Stato i Carabinieri, numer kontaktowy dla polskich grup, lokalizacja patroli w punktach zbornych (Bazylika św. Piotra, Casa Polonia, dworce). Cytowani funkcjonariusze akcentują „pozytywny odbiór” i „bliskość” wobec młodych. Tekst kończy się zachętą do wsparcia misji roznoszenia słów „papieża” do „każdego domu”. Jednym zdaniem: to apologetyka porządku publicznego, która całkowicie przemilcza porządek nadprzyrodzony i wiarę katolicką – symptom ślepoty, która sekularyzuje nawet to, co ma nazywać się „Jubileuszem”.

Realistyczne zdjęcie katolickiej mszy w tradycyjnym kościele, kapłan i wierni w modlitwie, duchowa atmosfera, bez symbolicznych elementów.
Posoborowie

Jezuicka mitologia PR-owa zamiast misji Kościoła: casus „cabasario”

Jezuicka mitologia PR-owa zamiast misji Kościoła: casus „cabasario”

Vatican News informuje o śmierci hiszpańskiego jezuity Felixa Juana Cabasésa, wieloletniego kierownika centralnej redakcji Radia Watykańskiego (1978–1987) i twórcy podręcznych broszur dla dziennikarzy towarzyszących podróżom Jana Pawła II, potocznie zwanych „cabasario”. Podkreślono, że odcisnął on „kluczowy” wpływ na organizację informacji w papieskiej rozgłośni, a jego pomysł stał się standardem medialnym w relacjonowaniu papieskich wojaży. Dodano formalną notę o pogrzebie w bazylice św. Ignacego oraz akcent fundraisingowo-promocyjny. Oto sedno: celebracja logistów PR-owych i medialnych „narzędzi” zastępuje misję Kościoła, który ma głosić nawrócenie i panowanie Chrystusa, nie zaś zarządzać narracją podróży „papieża”.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.