Polska

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie katolickiego kapłana błogosławiącego kosze z żywnością podczas wydarzenia charytatywnego na zewnątrz, z wiernymi i kościołem w tle.
Kurialiści

Caritas w służbie funduszom: sakralizacja biurokratycznego ubóstwa

Cytowany artykuł relacjonuje akcję wydawania paczek żywnościowych w Nakle nad Notecią w ramach programu „Fundusze Europejskie na Pomoc Żywnościową 2021–2027” (FEPŻ). Logistykę organizowały Caritas Diecezji Bydgoskiej i parafia św. Wawrzyńca, a wsparcie zapewniły instytucje samorządowe oraz lokalny biznes. Wskazano progi dochodowe i harmonogram „Podprogramu 2024”. W tekście celebruje się sprawność wolontariacką, współpracę z urzędami i hasło „smak nadziei”, bez najmniejszej wzmianki o sakramentach, stanie łaski, pokucie, obowiązku nawrócenia i królowaniu Chrystusa nad życiem społecznym. Jednym zdaniem: to liturgia świeckiego humanitaryzmu, w której Caritas staje się ramieniem zarządzania biedą dla biurokracji unijnej, a nie narzędziem zbawienia dusz.

Rewersyjne, pełne szacunku zdjęcie przedstawiające kapłana podczas liturgii w katedrze, z krucyfiksem i świecami, ukazujące oddanie Chrystusowi w kontekście narodowym
Kurialiści

Urząd prezydenta jako bożek jedności narodowej? Liturgiczny humanitaryzm zamiast królowania Chrystusa

Cytowany artykuł relacjonuje mszę „za Ojczyznę” i nowo zaprzysiężonego prezydenta Rzeczypospolitej, Karola Nawrockiego, sprawowaną w warszawskiej archikatedrze w Uroczystość Przemienienia Pańskiego. „Przewodniczył” jej „prymas” Wojciech Polak, a homilię wygłosił „metropolita warszawski” Adrian Galbas SAC. Główny przekaz: Urząd Prezydenta ma „jednoczyć wszystkich”, prezydent ma „nie faworyzować”, „prowadzić z mądrością”, „posłuszny prawu” i pamiętać o „ostatecznym celu: wieczności”. Wspomniano o Konstytucji 3 maja jako historycznym modelu „przezwyciężenia podziałów”. Konkluzją jest modlitwa za prezydenta, jego rodzinę i Ojczyznę. Punkt ciężkości kładziony jest na konsensus, prawo pozytywne i symbolikę jedności państwowej, z minimalną i asekuracyjną wzmianką o sądzie Bożym. Wniosek: to nie jest homilia katolicka, lecz parareligijny manifest posłuszeństwa liberalnej państwowości, w którym kult jedności narodowej i państwowego „prawa” przykrywa obowiązek publicznego panowania Chrystusa Króla.

Rewerentny obraz katolickiego kapłana podczas homilii przy ołtarzu, z naciskiem na Eucharystię i tradycyjną architekturę kościoła, oddający atmosferę modlitwy i wiary.
Kurialiści

Tron państwowy zamiast ołtarza: homilia abp. Galbasa jako manifest naturalizmu

Portal Opoka informuje o homilii Adriana Galbasa wygłoszonej 6 sierpnia 2025 r. podczas Mszy z udziałem nowo zaprzysiężonego prezydenta RP Karola Nawrockiego. Homilia osadzona jest wokół Przemienienia Pańskiego i cytuje św. Leona Wielkiego, akcentując „umocnienie wiary” uczniów przez wizję chwały Chrystusa przed Kalwarią. Galbas rozwija wątek „góry Tabor” i „góry Kalwarii” w życiu prezydenta, wzmacnia postulat „jednoczenia narodu” przez urząd prezydenta i w warstwie retorycznej kieruje celebrację liturgiczną ku afirmacji państwowego projektu wspólnoty politycznej. Końcowy przekaz brzmi: władza polityczna ma spajać naród, a religijny ceremoniał ma to usankcjonować – co jest klasycznym przykładem posoborowego naturalizmu i moralizatorskiego klerykalizmu, gdzie łaska jest milczeniem, a polityczny pragmatyzm staje się quasi-sakramentem jedności.

Kapłan katolicki w ornatach przed ołtarzem z krucyfiksem, w otoczeniu żołnierzy w mundurach podczas uroczystości na zewnątrz, podkreślając religijną harmonię i tradycję katolicką.
Polska

Militarna ceremonia bez Boga: świecka pompa zamiast katolickiego porządku

Portal Opoka informuje o uroczystości na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, podczas której nowo zaprzysiężony prezydent Karol Nawrocki przejął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP. Podano, że prezydent przyjął meldunek od generała Wiesława Kukuły, w asyście ministra Władysława Kosiniaka‑Kamysza powitał dowódców, oddał honory sztandarom i wygłosił pierwsze przemówienie w roli zwierzchnika sił zbrojnych. Relacja ma charakter kronikarski, usprawiedliwiający formalny rytuał państwowy. Kończy ją laudacja w sekcji „Polecane”, łącząca przekaz z innymi pozycjami medialnymi, w tym z wątkiem „Mszy św. po zaprzysiężeniu” – bez wskazania na prymat Prawa Bożego nad państwowym i bez minimalnej próby odwołania do porządku nadprzyrodzonego. Teza: to jest modelowy przykład naturalistycznego państwowego kultu, w którym wojskowa pompa zastępuje wyznanie królewskiej władzy Chrystusa nad narodami.

Tradycyjna katolicka liturgia w kościele, kapłan podczas Mszy, krzyż na ołtarzu, wierni modlący się, atmosferę skupienia i pobożności
Kurialiści

Liturgia pod patronatem „państwa”: humanitarny patos zamiast królowania Chrystusa

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje Mszę w intencji Ojczyzny i Prezydenta RP sprawowaną w warszawskiej archikatedrze 6 sierpnia, której przewodniczył Wojciech Polak, a homilię wygłosił Adrian Galbas. W obecności Antoniego Guido Filipazziego i innych hierarchów kaznodzieja apelował do prezydenta, by był „symbolem jedności”, by polegał na „łasce Bożej”, dobrym zespole i własnych przymiotach, a ostatecznie nie utracił z oczu celu wiecznego. Cytat Seneki, wzmianka o Taborze i Kalwarii, potępienie plemiennych podziałów i katalog wyzwań politycznych tworzą ramę przesłania: pokojowe współistnienie, sprawność państwa i modlitwa o błogosławieństwo. Teza: w tym liturgicznym spektaklu Królestwo Chrystusa zostało zastąpione republiką cnót obywatelskich.

Szczytowa scena katolicka podczas mszy świętej w pięknym kościele, kapłan w ornacie głosi kazanie przy ołtarzu, wierni słuchają z szacunkiem, podkreślając tradycję i wiarę katolicką.
Kurialiści

Tabor retoryki, Kalwaria apostazji: o homilii abp. Galbasa i kulcie państwa

Cytowany artykuł relacjonuje Mszę w intencji Ojczyzny i nowo zaprzysiężonego prezydenta Karola Nawrockiego w archikatedrze warszawskiej, której przewodniczył abp Wojciech Polak w obecności „abp.” Adriana Galbasa, nuncjusza Antonio Guido Filipazziego i innych hierarchów Konferencji Episkopatu Polski. Homilia „abp.” Galbasa zestawia Tabor i Kalwarię jako rytm życia osobistego i narodowego, akcentuje potrzebę jedności wokół urzędu prezydenta, wylicza kryzysy współczesności (wojna, migracja, kryzys antropologiczny, rozdźwięk prawa pozytywnego z naturalnym), wzywa prezydenta do bycia „ponad podziałami”, do korzystania z „dobrego zespołu”, unikania „lizusów”, a na końcu przywołuje modlitwę ks. Piotra Skargi. Zasadniczy akcent przesuwa się z królowania Chrystusa na kult państwa i „narodowej jedności”, co samo w sobie jest aktem naturalistycznej autocelebry i praktycznym zaprzeczeniem katolickiej zasady prymatu Praw Bożych nad porządkiem politycznym.

Rekreacja realistycznego, pełnego szacunku katolickiego nabożeństwa z kapłanem i wiernymi podczas uroczystości przy kościele
Polska

Kult wolności bez Chrystusa: świętowanie polityki zamiast prymatu Króla

Cytowany artykuł z portalu Opoka relacjonuje tłumne zgromadzenie na Wiejskiej podczas zaprzysiężenia Karola Nawrockiego na prezydenta RP: pieśń „Rota”, modlitwa różańcowa, hasła patriotyczne, transparenty środowisk politycznych i związkowych oraz przemówienie nowo zaprzysiężonego prezydenta o „wolnej, suwerennej, niepodległej Polsce”. Wskazano, że demonstracja, początkowo planowana jako forma nacisku, przerodziła się w świętowanie, zakończone przejściem do archikatedry na Mszę „św.”. Oto znak naszych czasów: patriotyzm i „religijność” uwięzione w poziomie naturalnym, bez uznania publicznego panowania Chrystusa Króla i bez troski o stan łaski.

Rewersja katolicka, modlący się kapłan przed krzyżem w świątyni, symbolizujący duchową wierność Chrystusowi Królowi
Polska

Suweren jako bożek, „Bóg” jako ornament. Polityczna teologia bez Chrystusa Króla

Portal Opoka informuje o zaprzysiężeniu Karola Nawrockiego na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, przytoczeniu formuły przysięgi z inwokacją „Tak mi dopomóż Bóg” oraz fragmentów orędzia, w którym prezydent akcentuje wolę „suwerena”, wypełnianie obietnic z „Planu 21”, zapowiada zmianę konstytucji do 2030 r., pierwsze projekty ustaw (m.in. CPK) i kończy zawołaniem: „Niech Bóg błogosławi Polsce! Niech żyje Polska!”. Zasadniczy przekaz redukuje religię do dekoracyjnej inwokacji, a politykę do kultu woli większości – to nie jest cywilizacja chrześcijańska, lecz naturalistyczny kult państwa i ludu.

Rewerentna scena Mszy świętej w tradycyjnym kościele katolickim z kapłanem i wiernymi, podkreślająca duchową głębię i tradycję religijną
Polska

Inauguracyjny spektakl władzy bez Chrystusa Króla: naturalizm, ceremonialna próżnia, religijny dekor

Portal Opoka informuje o przebiegu inauguracji prezydentury Karola Nawrockiego: przysięga w Sejmie, orędzie przed Zgromadzeniem Narodowym, „Msza święta” w Archikatedrze św. Jana Chrzciciela „w intencji Ojczyzny”, uroczystości na Zamku Królewskim, przejęcie zwierzchnictwa nad Siłami Zbrojnymi na Placu Piłsudskiego oraz przemarsz do Pałacu Prezydenckiego. Centralnym motywem jest świecki ryt obudowany religijną oprawą i patriotycznym ceremoniałem. Kończy to zdanie, w którym pobrzmiewa esencja: państwowy humanitaryzm i ceremonialna „Msza” jako dekor – bez suwerenii Chrystusa Króla i bez przypomnienia Bożego Prawa – to program duchowej kapitulacji.

Religijna scena w kościele z figurą Matki Bożej, świecami i kwiatami, symbolizująca pobożność katolicką i wierność naukom Kościoła
Polska

Nowenna „Pod Twoją Obronę”: pobożność pozbawiona doktryny i królowania Chrystusa

Portal Opoka informuje o ogólnopolskiej nowennie dziękczynnej za Ojczyznę „Pod Twoją Obronę”, trwającej od 6 do 14 sierpnia, z aktem oddania się Matce Bożej 15 sierpnia. Organizatorzy (Fundacja Tota Tua, związana z „Wojownikami Maryi”) proponują dziewięć intencji: za Ojczyznę, prezydenta, rządzących, rodziny, kobiety, mężczyzn, dzieci i młodzież, Europę oraz Kościół powszechny; zachęcają do rejestracji na stronie i włączenia się w ogólnonarodową modlitwę. Kulminacją ma być akt „niewoli miłości” według formuły przypisywanej kard. Stefanowi Wyszyńskiemu. Artykuł przechwytuje zbożne uczucia wiernych, ale programowo milczy o porządku nadprzyrodzonym, o grzechu, łasce uświęcającej, o władzy Chrystusa nad narodami i o konieczności publicznej pokuty: to pobożność społeczna skrojona pod religijny marketing i poprawność posoborową.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.