Posoborowie

Realia pielgrzymów katolickich modlących się przy krzyżu w Medjugorie, zachód słońca, atmosfera pokory i wiary
Posoborowie

Medjugorie i Mladfest: symptom posoborowego odlotu od wiary katolickiej

Portal Opoka informuje o inauguracji 36. „Festiwalu Młodych” w Medziugoriu, z udziałem dziesiątków tysięcy młodych z 71 krajów. Odczytano przesłanie „papieża” Leona XIV, Mszy przewodniczył nuncjusz Francis Assisi Chullikatt, współkoncelebrowali „arcybiskup” Aldo Cavalli oraz liczni „kapłani”; akcentowano motyw „pielgrzymowania do domu Pańskiego”, „język wiary silniejszy niż bariery” oraz zachęcano do powołań i bycia „kamieniami Kościoła”. Po liturgii odbyła się adoracja Najświętszego Sakramentu. Całość wpisano w retorykę Jubileuszu 2025 i „pielgrzymów nadziei”. Jednym słowem: spektakl religijnej emocjonalności nadbudowany na posoborowej promocji Medziugoria, od dekad naznaczonego wątpliwymi „objawieniami”. To nie apostolat, lecz normalizacja prywatnych inspiracji o niezweryfikowanym pochodzeniu i rozmywanie dogmatu łaski w sentymentalnym humanitaryzmie.

Realistyczne zdjęcie sceny Narodzenia Pańskiego w tradycyjnym katolickim kościele, z naciskiem na wiarę i pokorę, oświetlone delikatnym światłem świec, ukazujące duchową głębię i oddanie.
Kurialiści

Jubileuszowa szopkomania: estetyka bez Wcielenia, kultura bez wiary

Vatican News informuje o naborze do VIII edycji wystawy „100 szopek w Watykanie”, organizowanej przez Dykasterię ds. Ewangelizacji pod kolumnadą Berniniego, w ramach cyklu „Jubileusz to kultura” związanego z Rokiem Świętym 2025. Zgłoszenia odbywają się online, udział jest bezpłatny i otwarty dla wszystkich; komisja dykasterii dokona wyboru eksponatów. Celem wydarzenia ma być, jak podano, „ewangelizacja poprzez symbol szopki” oraz nawiązanie do listu „Admirabile Signum”. Wskazano, że w edycji 2024 zaprezentowano 125 szopek z 21 krajów, w tym z Radomia, Wadowic i Sierpca, a część prac nawiązywała do hasła „Pielgrzymi nadziei”. Zasadniczym przesłaniem jest „nadzieja i pokój” – bez odwołania do Ofiary, Krzyża, nawrócenia czy królewskiej władzy Chrystusa nad narodami; jest to kolejna odsłona naturalistycznej, muzealnej „religii kultury”, która zastępuje Wcielenie estetyką i sentymentalizmem.

Wnętrze kościoła katolickiego z kapłanem trzymającym krucyfiks i wiernymi w modlitwie, ukazujące wiarę i pobożność w tradycyjnym stylu.
Świat

Granice bez Króla: migracyjny chaos jako owoc odrzucenia porządku chrześcijańskiego

Portal Opoka informuje o skokowym wzroście nielegalnej migracji do Zjednoczonego Królestwa przez kanał La Manche (ponad 25 tys. osób od stycznia do lipca, wzrost o 50% r/r) oraz o reakcji władz: dodatkowe 100 mln funtów, 300 etatów w Narodowej Agencji do Walki z Przestępczością, technologie i sprzęt do zwalczania gangów przemytniczych. Cytowane są oceny premiera Keira Starmera, który zapowiada „wykorzystanie każdego narzędzia, aby zabezpieczyć granice”, oraz krytyczne komentarze opozycji i Nigela Farage’a, podważające skuteczność rzucania pieniędzy w problem. Artykuł przywołuje też kontekst zamieszek na tle etnicznym i politycznej instrumentalizacji tożsamości religijnej sprawcy morderstw, a także wskazuje na przeciążenie brytyjskiego systemu więziennictwa.
Tekst zamyka się w naturalistycznym horyzoncie: państwo, budżet, policja, służby, granice—bez słowa o nadprzyrodzonym porządku, o grzechu, o potrzebie panowania Chrystusa Króla, o realnych przyczynach cywilizacyjnej dezintegracji.

Święty Jan Maria Vianney modli się w skromnym kościele, promieniując pokorą i oddaniem, w tradycyjnych szatach katolickich, z delikatnym światłem padającym na ołtarz.
Posoborowie

Jan Maria Vianney jako lustro dla upadku posoborowego „duchowieństwa”

Portal Opoka informuje o życiorysie św. Jana Marii Vianneya: o jego skromnych zdolnościach akademickich, kłopotach z łaciną, dwukrotnym usunięciu z seminarium, ostatecznych święceniach w 1815 roku w Grenoble oraz o przeniesieniu do zaniedbanej parafii w Ars, która z czasem stała się miejscem nieprzerwanych pielgrzymek do konfesjonału i na Mszę, a „proboszcz z Ars” – patronem proboszczów. Publicystyka podkreśla, że początkowo „na Mszę Świętą niedzielną przychodziło kilka osób”, by następnie – dzięki gorliwości kapłana – Ars rozkwitło. Końcowy ton jest laurkowy i powierzchowny, a zasadnicze elementy nadprzyrodzonej misji kapłana – ofiara Mszy i nawrócenie z grzechów ciężkich przez sakramentalną pokutę – ulegają banalizacji w stylistyce reporterskiej. Oto symptom kuriozalny: hagiografia bez teologii łaski.

Szczegółowe zdjęcie katolickiego biskupa w tradycyjnym stroju, modlącego się w starej katedrze z witrażami, wyrażające wiarę i duchową powagę.
Kurialiści

Demaskacja naturalistycznej apologii państwa: MSZ, „biskupi” i groteska posoborowa

Cytowany artykuł Br. Damiana Wojciechowskiego TJ na portalu Opoka opisuje polemicznie tzw. „démarche” polskiego MSZ do Watykanu, rzekomo w sprawie „krzywdzących i wprowadzających w błąd” wypowiedzi „biskupów” Antoniego Długosza i Wiesława Meringa. Autor drwi z jakości pisma dyplomatycznego, broni prawa „biskupów” do zabierania głosu w kwestiach politycznych, powołując się na Konstytucję RP, Kodeks Prawa Kanonicznego (posoborowego) i konkordat; sugeruje, że nacjonalizm nie jest przestępstwem, a MSZ nie rozumie podstaw państwowości, dyplomacji i kompetencji kościelnych. Retorykę MSZ uznaje za histeryczną i ingerencyjną, a cały spór – za „z igły widły”. Ostatecznie broni seniorów-„biskupów” jako obywateli, którzy mogą publicznie popierać inicjatywy polityczne i narodowe, wyśmiewając zarazem „mowę nienawiści” jako narzędzie kneblowania debaty. Tekst ten jednak tonie w naturalizmie, ignorując sprawy nadprzyrodzone, sakramentalne i doktrynę Kościoła sprzed 1958 roku – i to jest jego śmiertelny defekt.

Szczera scena katolicka w kościele, kapłan z krucyfiksem, wierni w modlitwie, skupienie na duchowości i tradycji katolickiej
Posoborowie

Kult sondaży zamiast wiary: apologetyka „papieża” Leona XIV w świeckiej retoryce

Portal Opoka informuje o sondażu francuskiego instytutu Odoxa (dla Le Figaro), według którego 86% Francuzów pozytywnie ocenia pierwsze 100 dni pontyfikatu Leona XIV; 98% praktykujących katolików, 76% niewierzących i 74% wyznawców innych religii ocenia go dobrze. 73% badanych wskazuje, że najważniejszą misją „papieża” ma być pokój na świecie, a jedynie 13% oczekuje promowania katolicyzmu. Podkreślana jest „dyskrecja” nowego „papieża” oraz brak nieprzewidywalnych gestów. Zawarte w tekście tezy sprowadzają Kościół do akceptowalnej społecznie instytucji dialogu i neutralnego „orędownictwa pokoju”, przy czym misja nadprzyrodzona zostaje zrelatywizowana przez demokratyczny plebiscyt gustów religijnych. To nie tylko błąd – to manifest modernistycznego wyjałowienia.

Reverentny ksiądz katolicki z krucyfiksem w eleganckiej świątyni, oświetlony światłem z witraży, ukazujący duchową głębię i tradycyjną pobożność.
Posoborowie

Prawo Krzyża zredukowane do amnestii: modernistyczna mistyka bez nawrócenia

Cytowany artykuł ks. Nikosa Skurasa na portalu Opoka (05.08.2025) to quasi-homiletyczna impresja wokół Przemienienia Pańskiego, zbudowana na opozycji „Prawa Mojżesza” i „Prawa Krzyża”. Autor zaczyna od osobistej anegdoty z Rzymu i „Mszy z Papieżem Leonem”, przechodzi do eschatologicznego „Sądu” i „otwartych ksiąg”, aby ostatecznie zrelatywizować sprawiedliwość poprzez tezę o „sprawiedliwości Krzyża”, która miałaby przewyższać wszelką winę bez realnego wymogu zadośćuczynienia, pokuty i nawrócenia. Konkluzja to wezwanie do powiedzenia „Amen” na miłość Chrystusa, bez wyraźnej mowy o sakramentalnych warunkach pojednania, o stanie łaski i o ofierze przebłagalnej. Tekst jest emocjonalnym esejem, w którym sprawiedliwość Boża zostaje praktycznie rozpuszczona w psychologizującej retoryce „miłości większej od wszystkich grzechów”, a Prawo zostaje przeciwstawione Łasce w duchu protestanckiej antynomii.

Fotografia tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem modlącym się przy ołtarzu, ukazująca duchową powagę i wiarę.
Posoborowie

Kult popularności zamiast Królestwa Chrystusa: francuski sondaż jako katechizm apostazji

Cytowany artykuł informuje, że we Francji 86% społeczeństwa pozytywnie ocenia pierwsze trzy miesiące pontyfikatu Leona XIV, „prawie wszyscy” praktykujący katolicy, większość niewierzących i wyznawców innych religii, a 73% respondentów chce, by jego „najważniejszą misją” był pokój na świecie; jedynie 13% oczekuje promowania katolicyzmu i tyle samo – przypominania społecznej nauki Kościoła. Podkreślono też „dyskrecję” i brak spontanicznych gestów jako zaletę stylu urzędującego „papieża”. Konkluzja jest oczywista: zamiast głoszenia królowania Chrystusa, promuje się medialnie akceptowalny humanitaryzm, który mierzy „misję” następcy Piotra sondażem opinii publicznej, a nie nakazem Chrystusa: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody. To nie raport o Kościele – to sprawozdanie z triumfu naturalizmu.

Zdjęcie młodych ludzi modlących się w tradycyjnej katolickiej kaplicy, ukazujące duchowe skupienie i wierność nauczaniu Kościoła
Posoborowie

Medziugorie, „język wiary” i algorytmy: katechizacja bez łaski i bez Kościoła

Cytowany artykuł relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV skierowane do młodzieży zebranej na 36. Festiwalu Młodzieży w Medziugoriu (Bośnia i Hercegowina) z 4 sierpnia 2025 r. Przemówienie akcentuje „wspólnotowe przeżywanie wiary”, zachęca do „prawdziwych spotkań” ponad wirtualnością, stawia za wzór Marję w nawiedzeniu św. Elżbiety, mówi o „języku wiary” ponad barierami kulturowymi oraz zaprasza młodych do rozważenia „powołania” do życia konsekrowanego lub „kapłaństwa”. Zasadniczą osią jest pochwała doświadczenia wspólnotowego, spontanicznego „rozpalania serc” i rzekomej pracy Ducha Świętego w zgromadzeniu wokół medziugorskiego wydarzenia – miejsca o nieuznanych i od dawna podejrzanych „objawieniach”. Konkluzja jest druzgocąca: to program emocjonalnej socjalizacji w posoborowym kulcie człowieka, maskowany słowami o Bogu i „Kościele”, przy milczeniu o łasce uświęcającej, o prawdziwej Ofierze Mszy i o jedynej drodze zbawienia w jedynym Kościele Chrystusa.

Reverent scene w kościele katolickim z kapłanem trzymającym krucyfiks, delikatne oświetlenie świecami, ukazujące duchową głębię i wiarę.
Świat

Wojna bez Boga: naturalistyczny bełkot o „zawieszeniu broni” i sankcjach

Portal Opoka informuje o wywiadzie z ambasadorem USA przy NATO Matthewem Whitakerem, który w telewizji Newsmax komentuje zamiary administracji prezydenta Donalda Trumpa wobec Rosji: sankcje na eksport ropy i gazu, „ultimatum” dla Władimira Putina przekazane przez wysłannika Steve’a Witkoffa oraz dążenie do natychmiastowego „zawieszenia broni” i „powstrzymania zabijania”. Whitaker, używając wobec Putina określeń „chory, pokręcony i nielogiczny”, podkreśla, że celem jest zakończenie wojny dzięki dyplomacji, przy równoległej koordynacji przez USA dostaw „najnowocześniejszej broni” dla sojuszników i frontu ukraińskiego. Tekst przemilcza jakiekolwiek odniesienie do Praw Bożych, do społecznego Królowania Chrystusa, do moralnych warunków pokoju, redukując całość do gry sankcji, ceł i militarnego handlu – to manifest naturalizmu i politycznego cynizmu.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.