Posoborowie

Rewerentny katolicki ksiądz w tradycyjnych szatach w modlitewnym skupieniu w starej, sakralnej kaplicy, z ołtarzem i relikwiami w tle
Kurialiści

Posoborowa nominacja w strukturach greckokatolickich: kolejny akt instytucjonalnego pustosłowia

Nominacje bez łaski: biurokratyczne gesty posoborowia zamiast katolickiej misji

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polskiego informuje o nominacji: “Rev. Mariusz Dmyterko è stato nominato vescovo ausiliare dell’eparchia di Wrocław-Koszalin della Chiesa greco-cattolica”. Komunikat – oparty na ogłoszeniu Nuncjatury Apostolskiej z 10 lipca – podaje, że dotychczasowy proboszcz greckokatolickiej parafii w Białym Borze, ks. Mariusz Dmyterko, został wyznaczony na biskupa pomocniczego eparchii wrocławsko-koszalińskiej; dołączono odnośniki do strony episkopat.pl i wzmiankę o materiale zdjęciowym. Całość zachowuje formalny, korporacyjny ton i sprowadza Kościół do urzędu obsadzającego stanowiska, nie wspominając w ogóle o świętości urzędu, misji uświęcania i niezmiennej doktrynie. Nominacja przedstawiona jako oczywistość staje się aktem potwierdzającym posoborowy redukcjonizm: struktura bez treści nadprzyrodzonej.

Reformerowany kapłan modli się przed krucyfiksem w tradycyjnej katolickiej świątyni, symbolizując duchową głębię i oddanie wobec nauk Kościoła
Kurialiści

Ideologiczna instrumentalizacja grzechu: „antysemityzm” zamiast prawa Bożego

Ideologiczna instrumentalizacja grzechu: „antysemityzm” zamiast prawa Bożego
Portal episkopat.pl publikuje krótką deklarację Grzegorza Rysia, „kardynała” i metropolity łódzkiego, pełniącego funkcję „przewodniczącego” Komitetu KEP ds. Dialogu z Judaizmem (11 lipca 2025). Padają dwa zdania programowe: „antysemityzm w jakiejkolwiek formie jest, zgodnie z nauczaniem Kościoła, grzechem i złem moralnym” oraz „negowanie Holokaustu jest kłamstwem i staje po stronie sprawców, a nie ofiar”. Podsumowaniem jest moralistyczny apel w stylu biurokratycznej noty prasowej, pozbawiony jakiejkolwiek teologii nadprzyrodzonej, wezwania do nawrócenia do Chrystusa, lub prawdy o jedynym Zbawicielu – Panu naszym Jezusie Chrystusie. Teza: oto kliniczny przykład redukcji religii do politycznej etyki emocji i do świeckiej ideologii „dialogu”, w którym milczy Ewangelia, dogmat, łaska, nawrócenie, Królestwo Chrystusa i mandat misyjny Kościoła.

Kardynał modli się przed krzyżem w tradycyjnej katedrze, ukazując głęboką pobożność i wierność naukom katolickim bez nowoczesnych symboli.
Posoborowie

Ekologiczna religia na gruzach misji: „elektrownia” Watykanu jako manifest apostazji

Ekologiczna religia na gruzach misji: „elektrownia” Watykanu jako manifest apostazji

Portal watykański informuje o porozumieniu Stolicy Apostolskiej z Republiką Włoską w sprawie budowy instalacji agrowoltaicznej w ośrodku nadawczym Radia Watykańskiego w Santa Maria di Galeria, 18 km od Watykanu. Podkreśla się, że decyzja została ogłoszona Motu proprio „Fratello sole – Brat słońce”, jako rzekoma konsekwencja encykliki Laudato si, oraz że energia słoneczna ma „kluczową rolę” w transformacji środowiskowej. Umowę sygnowali Paul Gallagher i Francesco Di Nitt, a komunikat chwali „doskonałe relacje dwustronne” i zapewnia o poszanowaniu krajobrazu, dziedzictwa kulturowego oraz równowagi hydrogeologicznej. Tekst kończy się prośbą o wsparcie „misji niesienia słowa Papieża do każdego domu”. W całym przekazie milczy się o porządku nadprzyrodzonym, o panowaniu Chrystusa Króla i o zbawieniu dusz – a to milczenie demaskuje istotę: naturalistyczną religię człowieka, która zastąpiła wiarę katolicką.

Elderki kapłan modlący się w tradycyjnej katolickiej świątyni przy ołtarzu z krucyfiksem i świecami, symbolizujący głęboką pobożność i wierność tradycji katolickiej.
Kurialiści

Kult młodości zamiast panowania Chrystusa: symptom apostazji posoborowej

Kult młodości zamiast panowania Chrystusa: symptom apostazji posoborowej

Cytowany artykuł relacjonuje wystąpienia Stanisława Dziwisza i Roberta Chrząszcza podczas Mszy dla pielgrzymów z Archidiecezji Krakowskiej w rzymskim kościele Santa Maria in Traspontina w ramach tzw. Jubileuszu Młodych 2025. Dziwisz wzywa młodych do „spotkania” z Janem Pawłem II przy jego grobie i podkreśla, że „młodzi są nadzieją Kościoła”, wychwalając Światowe Dni Młodzieży oraz prosząc o „pokój w świecie”. Zaznacza też „duchową łączność” z „papieżem” Leonem XIV i przywołuje pamięć Franciszka. Chrząszcz zachęca młodych, by jubileusz traktowali jako pielgrzymkę sensu życia, przywołuje św. Ignacego, mówi o „byciu pielgrzymami nadziei” w duchu Franciszka i wzywa do „uczciwego życia”. Konkluzja: naturalistyczna retoryka, subiektywizacja wiary, kult osoby i młodości oraz przemilczenie nauki o łasce, grzechu, sądzie i królowaniu Chrystusa obnażają systemową apostazję posoborowego nurtu.

Rekonstrukcja tradycyjnej katolickiej mszy z ołtarzem, krucyfiksem i modlącym się kapłanem, ukazująca autentyczną wiarę i kult religijny.
Kurialiści

Jubileusz Młodzieży w Rzymie: naturalistyczna pedagogika zamiast katolickiej wiary

„Miłość–nadzieja–wiara”: odwrócona cnota i pedagogika bez łaski. Rachunek z posoborowym humanitaryzmem

Cytowany artykuł relacjonuje inicjatywę „katechez” w Casa Polonia podczas Jubileuszu Młodzieży w Rzymie, prowadzonych przez „o.” Tomasza Nowaka i „o.” Adama Szustaka, promowanych hasłem „trzy kroki do spotkania z Bogiem: miłość, nadzieja i wiara”. Przewodnim motywem jest świadomie odwrócony porządek cnót teologalnych – „od miłości, przez nadzieję, do wiary” – rzekomo „na miarę współczesnych czasów”, inspirowany słowami „bpa” Grzegorza Suchodolskiego. Wypowiedzi mówią o potrzebie „bycia kochanym” jako psychologicznym preludium do wiary, o „przestrzeni przyjęcia”, „radości” i „najprostszych prawdach”. Całość wpisana jest w medialny entourage (Langusta na Palmie, Strefa Wodza), a narracja sprowadza religię do doświadczenia emocjonalnego, wyciszonej „przestrzeni” i wspólnotowej akceptacji. Konkluzja jest jednoznaczna: mamy do czynienia z pastoralnym naturalizmem, który – pod pozorem „katechez” – systematycznie rozmontowuje porządek nadprzyrodzony, niszcząc definicję wiary i cnót teologalnych.

Katolicka młodzież na nabożeństwie w tradycyjnej świątyni, modląca się i słuchająca kapłana, wyraz pobożności i szacunku wobec wiary
Posoborowie

Jubileusz młodzieży w Rzymie jako spektakl emocji bez łaski: demaskacja pustej retoryki

Jubileusz młodzieży w Rzymie jako spektakl emocji bez łaski: demaskacja pustej retoryki

Cytowany artykuł relacjonuje audiencję ogólną zdominowaną przez uczestników tzw. Jubileuszu Młodzieży. Leon XIV kieruje do zgromadzonych sloganowe apele o otwarcie serc na „uzdrawiającą moc Boga” i bycie „światłem nadziei”, a w szczególnym słowie do Polaków życzy, by „spotkanie z Jezusem w braterskiej komunii” umacniało wiarę i jednoczyło w „Jego miłości”, kończąc ogólną formułą „Z serca wam błogosławię!”. Tekst jest typową próbą mobilizacji emocjonalnej młodzieży poprzez banalny, psychologiczny język i pozór duchowości, bez choćby jednego słowa o grzechu, pokucie, sakramencie pokuty, o konieczności trwania w stanie łaski i zadośćuczynieniu Bogu – co zdradza naturalistyczną redukcję religii do wspólnotowego przeżycia.

Stary katolicki ksiądz w tradycyjnych szatach, trzymający świecę i Biblię w cichej, pełnej skupienia atmosferze kościoła
Posoborowie

„Zejdę do twojego grobu” – pastoralny sentymentalizm zamiast katolickiej soteriologii

„Zejdę do twojego grobu” – pastoralny sentymentalizm zamiast katolickiej soteriologii

Cytowany artykuł relacjonuje katechezę dominikanów Adama Szustaka i Tomasza Nowaka wygłoszoną w Casa Polonia w Rzymie podczas tzw. Jubileuszu Młodzieży (30 lipca 2025). Punkt wyjścia stanowi perykopa o wskrzeszeniu Łazarza; mówcy budują psychologiczno-motywacyjną narrację o „trzech poziomach śmierci” (córka Jaira, młodzieniec z Nain, Łazarz), rzekomej „zamianie miejsc” Jezusa z grzesznikiem i zachęcają, by „poprosić Jezusa, by wszedł do twojego grobu”. Padają tezy, że każdy sakrament to „przejście przez śmierć do życia”, z naciskiem na doświadczenie wewnętrzne. Brak jednak jasnego nauczania o łasce uświęcającej, zadośćuczynieniu sprawiedliwości Bożej przez Ofiarę Krzyża uobecnianą na Mszy św., konieczności skruchy i wyznania grzechów, o niebie, piekle, czyśćcu i Sądzie Ostatecznym. To nie katecheza katolicka, lecz pastoralny naturalizm, w którym krzyż staje się metaforą samorozwoju.

Tradycyjna katolicka liturgia na Placu św. Piotra z kapłanami i wiernymi, w autentycznym, pełnym szacunku nastroju
Posoborowie

Jubileuszowe widowisko na Placu św. Piotra: liturgia zastąpiona medialnym spektaklem

Jubileuszowe widowisko na Placu św. Piotra: liturgia zastąpiona medialnym spektaklem

Vatican News zapowiada poranną audiencję ogólną na Placu św. Piotra, pierwszą po urlopie „papieża”, z udziałem młodych, którzy przybyli do Rzymu na tzw. Jubileusz Młodzieży. Wstęp jest wolny, „papież” ma przybyć wcześniej, by przejechać w otwartym samochodzie i „pobłogosławić” pielgrzymów; wydarzenie transmitują watykańskie media, dostępne z polskim tłumaczeniem. Zapowiedziano, że jak zwykle „Ojciec Święty” skieruje słowo do Polaków. Ten komunikat, pozornie neutralny, w rzeczywistości prezentuje religię widowiska, w której prymat Objawienia i sakramentu zastępuje kult osoby, kamery i tłumu.

Rekolekcje katolickie, tradycyjna Msza święta, kapłan z Eucharystią, wierni w modlitwie, atmosfera czci i oddania, tradycyjny katolicki styl
Posoborowie

„Świadectwo” bez Chrystusa Króla: francuscy neofici wciągani w posoborowy naturalizm

„Świadectwo” bez Chrystusa Króla: francuscy neofici wciągani w posoborowy naturalizm

Cytowany artykuł relacjonuje spotkanie 800 francuskich neofitów i katechumenów z Leonem XIV, podczas którego uzurpator zachęcał młodych do „świadectwa”, „wspólnoty”, „modlitwy” i „sakramentów”, akcentując walkę z „kulturą śmierci” i potrzebę bycia „solą ziemi i światłem świata”. Chrzest przedstawiono jako źródło tożsamości i zobowiązań moralnych, a „Kościół” jako przestrzeń doświadczenia i wspólnoty. Artykuł eksponuje masowość dorosłych chrztów we Francji oraz duszpasterską retorykę zachęty do „uczniostwa-misji”. Zasadniczym brakiem jest milczenie o królewskim panowaniu Chrystusa, o konieczności jedynej prawdziwej Wiary i o obiektywnej niegodziwości posoborowego kulcie-rzekomo-sakramentalnego: to retoryka, która pociąga młodych do estetyki religijnej, ale odcina ich od Ofiary, Łaski i prawdziwego Kościoła.

Tradycyjna katolicka scena w kościele z kapłanem błogosławiącym wiernych przy ołtarzu, pełna skupienia i duchowej powagi.
Posoborowie

Humanitarny entuzjazm zamiast wiary: „jubileusz młodzieży” jako pusty spektakl

Humanitarny entuzjazm zamiast wiary: „jubileusz młodzieży” jako pusty spektakl

Cytowany artykuł relacjonuje niespodziewane pojawienie się „papieża” Leona XIV podczas inauguracji tzw. Jubileuszu Młodzieży 2025 w Rzymie. „Papież” przejechał przez Plac św. Piotra w papamobile po zakończeniu „Mszy”, wywołując euforię, okrzyki i falę flag narodowych. W krótkim wystąpieniu odwołał się do słów Chrystusa o „soli ziemi” i „świetle świata”, wzywając młodych, by byli „znakami nadziei”, przekazywali „przesłanie nadziei, łaski i światła dla Rzymu, Włoch i całego świata”, oraz by wołali o „pokój na świecie”. Zapowiedział czuwanie i „Mszę posłania” na Tor Vergata – wprost nawiązując do widowiskowego modelu ŚDM z 2000 roku. Ostatnie zdania artykułu zachęcają do wsparcia medialnej dystrybucji „słowa Papieża”. To kolejny przykład redukcji religii do emocjonalnego eventu, w którym nadzwyczajna euforia zastępuje rzeczywistość łaski, a „pokój” bez królowania Chrystusa staje się pustą frazą.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.