Posoborowie – Strona 610 – Ethos Catholicus

Pobożny katolicki kapłan prowadzący modlitwę na zewnątrz podczas wieczornego czuwania, z wiernymi i kościołem w tle, ukazujący głębię wiary i pokorę.

Pacyfistyczny sentymentalizm zamiast królowania Chrystusa: „duchowy most” Nagasaki–Nowy Jork

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Cytowany artykuł informuje o inicjatywie Wspólnoty Sant’Egidio, „archidiecezji” Nagasaki i Ruchu Focolari: 75-godzinne czuwanie modlitewne w Nowym Jorku i Nagasaki z okazji 80. rocznicy zrzucenia bomb atomowych. Podano, że wierni modlą się o pokój w kaplicy Najświętszego Serca Jezusa i Marji w Nowym Jorku oraz w kaplicy Matki Bożej z Nagasaki przy bazylice Urakami; intencją są ofiary wszystkich trwających konfliktów, z możliwością dołączenia online. Relacja przypomina daty bombardowań Hiroszimy i Nagasaki oraz podkreśla „most komunii i solidarności”. Końcowy apel wzywa do wspierania „słowa Papieża”. Konkluzja nasuwa się jedna: mamy do czynienia z programowym zredukowaniem religii do humanitarnego pacyfizmu i zacieraniem prymatu królowania Chrystusa nad narodami.

Obraz przedstawiający tradycyjną katolicką Eucharystię na ołtarzu, z kapłanem w liturgicznych szatach, ikony świętych i krucyfiks, oddający duchowość, pokorę i wierność wierze katolickiej.

Posoborowie

Kult dialogu zamiast wiary: apoteoza Leona XIV w ustach Arboreliusa

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

eKAI relacjonuje wywiad szwedzkiego kardynała Andersa Arboreliusa dla czasopisma „Bonifatiusblatt”, w którym chwali on wybór Roberta Prevosta na „papieża” Leona XIV jako dzieło Ducha Świętego, nazywa go „człowiekiem dialogu” i wyraża nadzieję na wzmacnianie jedności, relacji z judaizmem oraz mediacje w wojnie rosyjsko‑ukraińskiej. Arborelius maluje portret „bardzo, bardzo dobrego człowieka”, podkreśla jego pokorę i umiejętność słuchania, zaś o sobie wspomina przyjętą rezygnację z urzędu „biskupa” Sztokholmu i pragnienie powrotu do klasztoru. Konkluzja jest jasna: zastąpienie wiary katolickiej kultem dialogu, psychologii i geopolitycznego PR-u.

Obraz wiernych modlących się przed sanktuarium Fatimy, tradycyjny katolicki obraz, spokojna i pełna szacunku scena religijna

Wyróżnione, Posoborowie

Kult statystyki i sentymentalnej „pobożności”. Fatima jako laboratorium posoborowej religii człowieka

Zostaw komentarz / Wyróżnione, Posoborowie / Defensor Fidei

eKAI informuje o dużej liczbie polskich grup pielgrzymkowych odwiedzających latem sanktuarium w Fatimie, akcentując, że Polacy należą do czołowych nacji zagranicznych, a w dniach 12–13 sierpnia mają „wyróżniać się” frekwencją. Według przytoczonych danych w 2025 roku do tego miejsca przybyło już około 1 mln pielgrzymów z całego świata; przypomina się też znany schemat o objawieniach z 1917 roku. Całość utrzymana jest w tonie marketingowo-statystycznym, bez cienia refleksji nad prawdą katolicką, sakramentalnym życiem w stanie łaski i królowaniem Chrystusa, a w zamian promuje logistykę, widowiskowość i masowość jako miarę „religii” – co jest jawnym znakiem modernistycznego rozkładu.

Realistyczne zdjęcie kapłana modlącego się w kaplicy przy ołtarzu, wyrażające katolicką pobożność i duchowe skupienie.

Posoborowie

Cyfrowy naturalizm „Więzi”: apologia oligopolu i ucieczka od łaski

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Portal Więź.pl (05 sierpnia 2025) publikuje tekst Katarzyny Nowak o „gównowaceniu” internetu (na podstawie pojęcia Cory’ego Doctorowa), krytykujący komercjalizację wyszukiwarek i platform społecznościowych, inwazyjność algorytmów, degradację jakości treści, uzależnienie od oligopoli Big Techu i iluzoryczność „praw” użytkowników. Autorka postuluje ograniczenia regulacyjne, świadome korzystanie z „zaufanych portali”, powrót do lektury i bezpośrednich relacji oraz cyfrową ascezę: „być ciałem i głową w jednym miejscu”. Konkluzją jest humanistyczny apel o odzyskanie uwagi, czasu i relacji. Teza: tekst maskuje radykalny naturalizm – diagnozuje symptomy, ale milczy o pierwszej przyczynie: odejściu od królowania Chrystusa i porzuceniu łaski, sprowadzając zło do problemu regulacji i higieny cyfrowej.

Realistyczny obraz kapłana w tradycyjnym stroju w wnętrzu kościoła, symbolizujący wierność wierze i powagę kapłaństwa

Kurialiści

„Superwizja” dla księży? Modernistyczna terapia zamiast nawrócenia

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal Więź.pl publikuje edytorial Zbigniewa Nosowskiego (31 lipca 2025), w którym autor reklamuje własne treści i środowisko, promuje „dialog” ofiar i rzekomo niesłusznie oskarżonych „księży”, zachwala „personalistyczne” podejście portalu oraz – co kluczowe – forsuje propozycję Tośki Szewczyk: system „regularnej superwizji” duchownych, obejmujący towarzyszenie, weryfikację i stałą formację, tworzący „przestrzeń” na „zmęczenie” i „odnawianie misji”. W tle – laurkowe odwołania do karmelity Mateusza Filipowskiego i wspomnienia o. Jana Andrzeja Kłoczowskiego. Konkluzja tekstu: budujmy Kościół dialogu, terapii i procedur. Jednym zdaniem: zamiast nawrócenia i pokuty – psychologiczno-biurokratyczna mgławica, która rozpuszcza kapłaństwo w humanistycznym „wsparciu”.

Fotorealistyczne, pełne szacunku wyobrażenie tradycyjnej Mszy świętej w katolickim kościele, z kapłanem w liturgicznych szatach i wiernymi w modlitewnym skupieniu.

Kurialiści

Oaza „Jedno serce, jeden Duch”: emocjonalny humanitaryzm zamiast katolickiej wiary

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal eKAI relacjonuje rekolekcyjny dzień wspólnoty Ruchu Światło–Życie w Bydgoszczy, z udziałem grup z kilku diecezji, pod hasłem „Powołani do misji”. Wybrzmiewają akcenty jedności, „doświadczenia Ducha”, odpowiedzialności, wolności oraz mobilizacja do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka; pojawia się opis „Eucharystii” z homilią, świadectwa uczestników i „Godzina Odpowiedzialności” z Listem Jedności. Całość utrzymana jest w tonie pozytywnych emocji i samozadowolenia, bez jednego słowa o konieczności trwania w stanie łaski, o ofiarniczej naturze Mszy, o panowaniu Chrystusa Króla i o potędze łaski sakramentalnej – a więc bez treści nadprzyrodzonej i bez katolickiej doktryny.

Uroczysta katolicka procesja przy grobie na Wawelu, z kapłanem i żołnierzami w tradycyjnych strojach, oddającymi cześć i modlącymi się w duchu szacunku i wiary.

Polska

Kult czynu bez łaski: Kadrówka, Piłsudski i świecka liturgia państwa

Zostaw komentarz / Polska / Defensor Fidei

Portal eKAI informuje o 60. Marszu Szlakiem I Kompanii Kadrowej: około 350 uczestników wyruszyło z krakowskich Oleandrów do Kielc, by przejść 120 km i upamiętnić legionowy czyn Józefa Piłsudskiego. Relacja akcentuje rocznice, hołdy przy sarkofagu Piłsudskiego na Wawelu, zawody strzeleckie, biegi, epizody Armii Krajowej i udział „strzelców”, żołnierzy 1. Dywizji Piechoty Legionów oraz Wojsk Obrony Terytorialnej. Wskazuje na historyczne konteksty i kontynuację tradycji Kadrówek przed wojną, ich zakaz w PRL i wznowienie w 1981 r. Kończy się prośbą portalu o wsparcie. Jest to opowieść o narodowej procesji bez Boga, w której sacrum zastąpiono państwem i kultem wodza – świecką parodią religii.

Fotografia realistyczna i pełna szacunku wnętrza katedry katolickiej podczas liturgii, z kapłanem celebrującym Eucharystię, podkreślająca sacrum i skupienie duchowe, bez elementów sztuczności czy symboliki surrealistycznej.

Kurialiści

Estetyka zamiast kultu: Letnie koncerty w katedrze jako symptom dechrystianizacji

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

eKAI (06 sierpnia 2025) relacjonuje VI Letnie Koncerty Organowe w katedrze św. Marcina i św. Mikołaja w Bydgoszczy. Wydarzenie, objęte patronatem „biskupa” Krzysztofa Włodarczyka, składa się z pięciu wieczornych koncertów (recitale organowe i kameralne), z udziałem m.in. harfy i organów. Dyrektor artystyczny Krzysztof Fryska dziękuje wykonawcom i publiczności za „piękne przeżycia duchowe”, a organizatorzy zachęcają do krótkich prezentacji organowych po niedzielnej „Mszy św.” o 11.00. Całość utrzymana jest w tonie promocji kulturalnej i fundraisingu medialnego portalu. Ten przekaz, rzekomo „kościelny”, redukuje katedrę do sali koncertowej, a organy do instrumentu rozrywki – to syntom apostazji kultu i triumfu naturalizmu.

Pielgrzymka katolicka w Kalwarii Pacławskiej, modlący się pielgrzymi przy stacjach Drogi Krzyżowej, spokojne i pełne wiary otoczenie kościoła i natury

Kurialiści

Kalwaria Pacławska jako spektakl: od odpustu do widowiska bez Ofiary

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Cytowany artykuł ogłasza program „Wielkiego Odpustu Kalwaryjskiego” w Kalwarii Pacławskiej (11–15 sierpnia), zapowiadając wzmożony napływ pątników oraz gęsty kalendarz wydarzeń: liczne „Msze św.” przy różnych ołtarzach, procesje, dróżki, koncerty, oratorium, „nabożeństwo uzdrowienia”, Akatyst, nocne czuwania i „Msza prymicyjna franciszkańskich neoprezbiterów”. Wydarzeniu mają przewodniczyć i głosić kazania m.in. Edward Kawa, Adam Szal, Wacław Depo, Mariusz Kozioł oraz lokalni franciszkanie. Całość jest podszyta entuzjazmem organizacyjno-festiwalowym, w którym centralną osią staje się kalendarz atrakcji i logistyczne ułatwienia, a nie wyraźna, katolicka doktryna o Ofierze Mszy, łasce, nawróceniu i królowaniu Chrystusa nad społeczeństwami. Oto znów religia staje się widowiskiem, a nie kultem Boga w prawdzie.

Rewerentny obraz katolickiego kapłana podczas homilii przy ołtarzu, z naciskiem na Eucharystię i tradycyjną architekturę kościoła, oddający atmosferę modlitwy i wiary.

Kurialiści

Tron państwowy zamiast ołtarza: homilia abp. Galbasa jako manifest naturalizmu

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal Opoka informuje o homilii Adriana Galbasa wygłoszonej 6 sierpnia 2025 r. podczas Mszy z udziałem nowo zaprzysiężonego prezydenta RP Karola Nawrockiego. Homilia osadzona jest wokół Przemienienia Pańskiego i cytuje św. Leona Wielkiego, akcentując „umocnienie wiary” uczniów przez wizję chwały Chrystusa przed Kalwarią. Galbas rozwija wątek „góry Tabor” i „góry Kalwarii” w życiu prezydenta, wzmacnia postulat „jednoczenia narodu” przez urząd prezydenta i w warstwie retorycznej kieruje celebrację liturgiczną ku afirmacji państwowego projektu wspólnoty politycznej. Końcowy przekaz brzmi: władza polityczna ma spajać naród, a religijny ceremoniał ma to usankcjonować – co jest klasycznym przykładem posoborowego naturalizmu i moralizatorskiego klerykalizmu, gdzie łaska jest milczeniem, a polityczny pragmatyzm staje się quasi-sakramentem jedności.