sakramenty

Realistyczne zdjęcie wnętrza kościoła katolickiego z ołtarzem, krucyfiksem i duchownymi w tradycyjnych ornatach, ukazujące powagę i wiarę zgodnie z katolicką tradycją.
Kurialiści

Kanonizacyjny marketing i rekrutacja do „seminariów”: naturalizm zamiast wiary

Cytowany artykuł relacjonuje wypowiedzi ks. dr. Jana Frąckowiaka, rektora Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Poznaniu, dla Polskifr.fr (07 sierpnia 2025). Autor chwali współczesnych „młodych świętych”, zapowiada „kanonizację” Karola Acutisa i Piotra Jerzego Frassatiego, oraz opisuje motywacje kandydatów do „kapłaństwa” i codzienność formacji seminaryjnej w czterech diecezjach. Pojawia się też wątek rzekomo „ubogacającego” spotkania z Leonem XIV oraz narracja o „osobistym doświadczeniu” powołania i „smaku Ewangelii” w strukturach posoborowych. Zasadniczy przekaz: rekrutacja trwa, ideały są „atrakcyjne”, a „Kościół” żyje. Ostre zakończenie streszczenia: tekstu nie przenika ani jedno odniesienie do rzeczywistości nadprzyrodzonej sakramentalnej w sensie katolickim – zamiast tego mamy psychologizację, socjologię i propagandę sukcesu, czyli klasyczny naturalizm posoborowej rewolucji.

Realistyczne zdjęcie katolickiego wnętrza kościoła podczas modlitwy, z kapłanem w tradycyjnych szatach trzymającym krucyfiks, wiernymi w skupieniu, ciepłe światło, witraże i ołtarz w tle, oddające powagę i wiarę.
Kurialiści

„Nadzieja” bez nawrócenia: liturgiczna fasada i modernistyczna pustka

Artykuł poniższy relacjonuje nieszpory w bazylice Trójcy Świętej, podczas Kapituły Generalnej Zakonu Kaznodziejskiego, którym przewodniczył Marek Jędraszewski. W centrum znalazła się perykopa o Przemienieniu Pańskim, wzywanie do „słuchania Jezusa”, wzmianka o Pięćdziesiątnicy i przykładach posłuszeństwa Apostołów, a kulminacją jest wezwanie: „Podczas tej wieczornej modlitwy Kościoła prośmy Pana, aby wzrastała w nas nadzieja na nasze ostateczne i pełne szczęśliwości przemienienie w Panu”. Całość utrzymana jest w tonie ogólnej pobożności, pozbawionej wyraźnego nakazu pokuty, potępienia błędu i wskazania warunków łaski; to modelowy przykład pastoralnej retoryki, która odrywa nadzieję od wiary i nawrócenia, skazując ją na sentymentalną beztreściowość.

Kardynał w sutannie z krucyfiksem przed ołtarzem, wyraz głębokiej wiary i pokory, w otoczeniu świątyni z witrażami, symbolizujący autorytet i oddanie Bogu w tradycyjnym katolickim stylu.
Posoborowie

„Bezpieczeństwo przede wszystkim” jako nowa religia człowieka. Demaskacja naturalistycznej mantry

Portal Opoka relacjonuje tekst Thomasa Fickleya i o. Marka Perkinsa (First Things), którzy twierdzą, że slogan „bezpieczeństwo przede wszystkim” jest błędny i demoralizujący, bo paraliżuje wychowanie do cnoty, osłabia męstwo młodych mężczyzn i wypacza ocenę ryzyka; proponują zasadę „bezpieczeństwo po trzecie” oraz program formacji młodzieży męskiej poprzez kontrolowane ryzyko i pracę fizyczną, z akcentami na odwagę, kompetencję i mentoring.
Artykuł jednak milczy o łasce, celu nadprzyrodzonym, panowaniu Chrystusa Króla i porządku wiecznym, redukując moralność do humanistycznego treningu cnót bez Boga – co jest klasycznym naturalizmem.

Wnętrze kościoła katolickiego z ołtarzem, kapłan w tradycyjnych szatach celebrujący Mszę Świętą, wierni modlący się w skupieniu, podkreślając wierność tradycji katolickiej.
Posoborowie

Chrześcijaństwo kurczy się, bo zdradzono Króla: rachunek za modernizm

Portal Opoka informuje o raporcie Pew Research (analiza 201 krajów), według którego w latach 2010–2020 udział „chrześcijan” w populacji świata spadł z 30,6% do 28,8%, podczas gdy muzułmanie wzrośli do 25,6% i na horyzoncie najbliższych lat mają wyprzedzić „chrześcijan”. Wskazuje się na sekularyzację Zachodu, niższą dzietność i starzenie społeczeństw, a także na geograficzne przesunięcie środka ciężkości „chrześcijaństwa” do Afryki Subsaharyjskiej. Tekst nawołuje, by zamiast sporów o „synodalność” głosić Ewangelię i wspierać rodzinę, sugerując korelację wiary i rodziny niczym splecione nici DNA. Końcowa teza: mniej debat ustrojowych, więcej „misji” do bezwyznaniowców. Jednym zdaniem: diagnoza statystyczna, która przemilcza przyczynę sprawczą – apostazję posoborowych struktur i porzucenie królowania Chrystusa.

Sanktuarium katolickie z kapłanem przy ołtarzu, ukazujące królestwo Chrystusa w kontekście duchowej i moralnej prawdy, w realistycznym stylu, pełne szacunku i emocjonalnego wyrazu.
Świat

Tunelowe eldorado Hamasu i milczenie o królowaniu Chrystusa

Portal Opoka relacjonuje, że przed napaścią na Izrael jesienią 2023 r. Hamas ukrył w tunelach Strefy Gazy 700 mln dolarów oraz setki milionów szekli, co – według BBC – pozwala tej organizacji utrzymywać dyskretny system wypłat dla ok. 30 tys. swoich ludzi. Opisano mechanikę kurierów, zarzuty Izraela o przejmowanie pomocy humanitarnej, frustrację cywilów, a także bilans ofiar i impas negocjacji. Całość utrzymana jest w tonie czysto geopolitycznym i humanitarnym, z całkowitym przemilczeniem nadprzyrodzonego porządku, prawa Bożego i królowania Chrystusa nad narodami – co jest najcięższą skazą tekstu i tezą niniejszej analizy.

Szkoła katolicka w tradycyjnym wnętrzu kościoła, kapłan w sutannie głosi kazanie, wierni słuchają uważnie, ukazując duchowość, pokorę i moc sakramentów w atmosferze szacunku i wiary.
Świat

Od ideologii rozbrojenia do kultu człowieka: kazanie Blase’a Cupicha w Nagasaki

W cytowanym tekście relacjonowane jest kazanie Blase’a Cupicha, „kardynała” i „arcybiskupa” Chicago, wygłoszone podczas „Mszy” w Nagasaki w 80. rocznicę zbrodni atomowych na Hiroszimę i Nagasaki. Mówca potępia zrzucenie bomb jako „głęboko błędne”, przywołuje konwencje genewskie i „teorię wojny sprawiedliwej”, cytuje jezuitę Johna Forda SI krytykującego bombardowania dywanowe, piętnuje rzekomą „akceptację” Amerykanów dla użycia broni nuklearnej, a jako rozwiązanie kreśli program „rozbrojenia integralnego”, „dialogu” i globalnej architektury bezpieczeństwa. Wskazuje także na stanowisko „papieża” Franciszka odrzucające „odstraszanie nuklearne” jako złudne, wzywa USA do przewodzenia w rozbrojeniu i do „dyplomacji”. Teza: retoryka Cupicha to przykład naturalistycznego humanitaryzmu, który wycina nadprzyrodzoną perspektywę grzechu, kary i królowania Chrystusa, zastępując teologię moralną katolicką pacyfistyczną ideologią posoborową, opartą na kulcie człowieka i politycznej utopii.

Realistyczne, pełne pokory zdjęcie tradycyjnego ołtarza w kościele katolickim z krucyfiksem i świecami, symbolizujące wierność prawdziwej religii i panowaniu Chrystusa Króla, podkreślające duchową głębię i moralny fundament prawdy.
Świat

Kult geopolityki bez Boga: naturalizm i fetysz „dialogu” zamiast królowania Chrystusa

Portal Opoka informuje o zapowiedzi Donalda Trumpa dotyczącej możliwości rychłego spotkania z Władimirem Putinem, o „bardzo dobrych” rozmowach prowadzonych przez wysłannika Steve’a Witkoffa w Moskwie oraz o potencjalnym formacie trójstronnym z udziałem Wołodymyra Zełenskiego. Tekst wylicza także pakiet działań gospodarczych Trumpa: rozszerzenie sankcji wtórnych na kupujących rosyjską ropę, podwyższenie ceł (Indie, możliwie Chiny), rozważania nad nowym szefem Fed, a także zapowiedź 100-procentowych ceł na import chipów przy jednoczesnej zapowiedzianej inwestycji Apple w USA. Całość utrzymana jest w rejestrze polityczno-handlowym, sprowadzając ład publiczny do równowagi sił, taryf i negocjacji, z całkowitym przemilczeniem nadprzyrodzonego porządku, który jedynie gwarantuje prawdziwy pokój i sprawiedliwość. To naturalistyczne ramowanie polityki jest już samo w sobie aktem kapitulacji przed duchem świata.

Fotografia realistyczna katolickiego kapłana odprawiającego Mszę Świętą w tradycyjnej szacie, z poważnym wyrazem twarzy, na tle ołtarza, ukazująca głęboką pobożność i kult sakramentów.
Posoborowie

Afrykański „potencjał” bez łaski: program duszpasterskiej kapitulacji

Portal Opoka relacjonuje wywiad Vatican News z Fridolinem Ambongo, „kardynałem” Kinszasy i świeżo wybranym przewodniczącym SECAM, podsumowujący 20. zgromadzenie plenarne biskupów Afryki i Madagaskaru w Kigali (4 sierpnia). Hasłem obrad było: „Chrystus źródłem nadziei, pojednania i pokoju: wizja Kościoła-Rodziny Bożej w Afryce na najbliższe 25 lat (2025–2050)”. Tekst akcentuje migrację młodych Afrykanów, „nawracającą” potrzebę ewangelizacji, „dialog”, projekty pojednania z protestantami oraz postulat teologii, która „rzuca światło Ewangelii na afrykańskie realia”. Konkluzja: Kościół w Afryce ma „ogromny potencjał” i ma stać się „Kościołem-siostrą” równą innym.
Teza: w całym materiale uderza programowa amnezja nadprzyrodzona – brak nauki o łasce uświęcającej, grzechu śmiertelnym, sądzie i królowaniu Chrystusa nad państwami – zastąpiona socjologią, ekumenizmem i pastoralnym utopizmem, co stanowi egzemplifikację posoborowej rewolucji modernistycznej.

Fotorealistyczne zdjęcie kapłana w tradycyjnym stroju odprawiającego Eucharystię w świątyni, ukierunkowane na szacunek i kult Boga, z podkreśleniem sakralności i modlitewnej atmosfery.
Posoborowie

Sportowa autopromocja zamiast ofiary: modernistyczny naturalizm pod koloratką

eKAI (07 sierpnia 2025) relacjonuje akcję ks. Pawła Nowaka z diecezji Hildesheim: przejazd rowerem z północnych Niemiec do Rzymu „dla chorych dzieci”, zbiórkę na hospicjum „Löwenherz”, a zwieńczeniem jest selfie i wręczenie listów dzieci „papieżowi” Leonowi XIV na audiencji generalnej. Kapłan przyznaje, że nie odprawił mszy i nie był na niedzielnej „mszy”, uzasadniając to celem charytatywnym, po czym zapowiada start w mistrzostwach świata w ultrakolarstwie. To podręcznikowy przykład redukcji kapłaństwa do świeckiego wolontariatu i medialnego spektaklu – z jawnym lekceważeniem kultu Bożego i pierwszego obowiązku kapłana: składania Ofiary.

Obraz przedstawiający tradycyjną katolicką Eucharystię na ołtarzu, z kapłanem w liturgicznych szatach, ikony świętych i krucyfiks, oddający duchowość, pokorę i wierność wierze katolickiej.
Posoborowie

Kult dialogu zamiast wiary: apoteoza Leona XIV w ustach Arboreliusa

eKAI relacjonuje wywiad szwedzkiego kardynała Andersa Arboreliusa dla czasopisma „Bonifatiusblatt”, w którym chwali on wybór Roberta Prevosta na „papieża” Leona XIV jako dzieło Ducha Świętego, nazywa go „człowiekiem dialogu” i wyraża nadzieję na wzmacnianie jedności, relacji z judaizmem oraz mediacje w wojnie rosyjsko‑ukraińskiej. Arborelius maluje portret „bardzo, bardzo dobrego człowieka”, podkreśla jego pokorę i umiejętność słuchania, zaś o sobie wspomina przyjętą rezygnację z urzędu „biskupa” Sztokholmu i pragnienie powrotu do klasztoru. Konkluzja jest jasna: zastąpienie wiary katolickiej kultem dialogu, psychologii i geopolitycznego PR-u.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.