sakramenty – Strona 76 – Ethos Catholicus

Fotorealistyczne zdjęcie kapłana w tradycyjnym stroju odprawiającego Eucharystię w świątyni, ukierunkowane na szacunek i kult Boga, z podkreśleniem sakralności i modlitewnej atmosfery.

Sportowa autopromocja zamiast ofiary: modernistyczny naturalizm pod koloratką

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

eKAI (07 sierpnia 2025) relacjonuje akcję ks. Pawła Nowaka z diecezji Hildesheim: przejazd rowerem z północnych Niemiec do Rzymu „dla chorych dzieci”, zbiórkę na hospicjum „Löwenherz”, a zwieńczeniem jest selfie i wręczenie listów dzieci „papieżowi” Leonowi XIV na audiencji generalnej. Kapłan przyznaje, że nie odprawił mszy i nie był na niedzielnej „mszy”, uzasadniając to celem charytatywnym, po czym zapowiada start w mistrzostwach świata w ultrakolarstwie. To podręcznikowy przykład redukcji kapłaństwa do świeckiego wolontariatu i medialnego spektaklu – z jawnym lekceważeniem kultu Bożego i pierwszego obowiązku kapłana: składania Ofiary.

Obraz przedstawiający tradycyjną katolicką Eucharystię na ołtarzu, z kapłanem w liturgicznych szatach, ikony świętych i krucyfiks, oddający duchowość, pokorę i wierność wierze katolickiej.

Posoborowie

Kult dialogu zamiast wiary: apoteoza Leona XIV w ustach Arboreliusa

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

eKAI relacjonuje wywiad szwedzkiego kardynała Andersa Arboreliusa dla czasopisma „Bonifatiusblatt”, w którym chwali on wybór Roberta Prevosta na „papieża” Leona XIV jako dzieło Ducha Świętego, nazywa go „człowiekiem dialogu” i wyraża nadzieję na wzmacnianie jedności, relacji z judaizmem oraz mediacje w wojnie rosyjsko‑ukraińskiej. Arborelius maluje portret „bardzo, bardzo dobrego człowieka”, podkreśla jego pokorę i umiejętność słuchania, zaś o sobie wspomina przyjętą rezygnację z urzędu „biskupa” Sztokholmu i pragnienie powrotu do klasztoru. Konkluzja jest jasna: zastąpienie wiary katolickiej kultem dialogu, psychologii i geopolitycznego PR-u.

Klasztor, kapłan w tradycyjnych szatach, modlitwa w świątyni, skupiona wiara, tradycyjna liturgia, spokojne wnętrze kościoła, wyraz religijnej pobożności

Kurialiści

Estetyczny humanitaryzm zamiast wiary: krakowski „biskup” sprzedaje piękno bez krzyża

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

eKAI (7 sierpnia 2025) relacjonuje homilię Damiana Muskusa OFM wygłoszoną do grupy 45. Pieszej Pielgrzymki Krakowskiej w Skawinie. „Biskup” akcentuje „radość”, „jedność” i „piękno Kościoła”, odwołując się do Przemienienia Pańskiego, wzywa, by wierni „stawali się Kościołem, który zachwyca i pociąga”, a chrześcijaństwo redukuje do emocjonalnego doświadczenia piękna, harmonii i wspólnotowej spójni. Teza homilii sprowadza się do stwierdzeń: nie ma chrześcijaństwa bez radości, Bóg powołał nas do jedności, nie do konfliktu, a piękno Boga jaśnieje w „Kościele”, który „On zamieszkuje”. O milczeniu na temat grzechu, nawrócenia, sądu i konieczności łaski – ani słowa. Wniosek oczywisty: mamy do czynienia z kolejnym przykładem posoborowego humanitaryzmu, który za zasłoną estetyki ukrywa rozkład dogmatu.

Obraz wiernych modlących się przed sanktuarium Fatimy, tradycyjny katolicki obraz, spokojna i pełna szacunku scena religijna

Posoborowie

Kult statystyki i sentymentalnej „pobożności”. Fatima jako laboratorium posoborowej religii człowieka

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

eKAI informuje o dużej liczbie polskich grup pielgrzymkowych odwiedzających latem sanktuarium w Fatimie, akcentując, że Polacy należą do czołowych nacji zagranicznych, a w dniach 12–13 sierpnia mają „wyróżniać się” frekwencją. Według przytoczonych danych w 2025 roku do tego miejsca przybyło już około 1 mln pielgrzymów z całego świata; przypomina się też znany schemat o objawieniach z 1917 roku. Całość utrzymana jest w tonie marketingowo-statystycznym, bez cienia refleksji nad prawdą katolicką, sakramentalnym życiem w stanie łaski i królowaniem Chrystusa, a w zamian promuje logistykę, widowiskowość i masowość jako miarę „religii” – co jest jawnym znakiem modernistycznego rozkładu.

Katolicka świątynia z ołtarzem i kapłanem w liturgicznych szatach, oddająca powagę i wiarę w tradycyjnym katolickim duchu

Posoborowie

Leon XIV i „pełnia życia”: pastoralna mgła zamiast katolickiej prawdy

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Portal Więź.pl relacjonuje homilię „papieża” Leona XIV wygłoszoną 3 sierpnia 2025 r. na Tor Vergata, zamykającą tzw. Jubileusz Młodych. Tekst akcentuje motyw „spotkania” i emocjonalnego doświadczenia, mówi o „egzystencji, która nieustannie odradza się w darze”, o potrzebie „dzielenia” i „przyjaźni z Jezusem”, przywołując Emaus (Łk 24), Koheleta, Ps 90, Augustyna oraz posoborowe slogany Jana Pawła II i Franciszka. Pada kluczowa teza: „pełnia naszego życia […] związana jest z tym, co z radością potrafimy przyjąć i dzielić z innymi”. Kończy się wezwaniem do „świętości” rozumianej jako aktywizm i serdeczna dobroć, bez wzmianki o królowaniu Chrystusa, konieczności wyznawania całej wiary, potępienia błędów i o odcięciu od źródeł herezji. To program pastoralny, który pomija łaskę uświęcającą, ofiarny charakter Mszy, prawdę o grzechu i sądzie, redukując chrześcijaństwo do naturalistycznego optymizmu i emocjonalnego „spotkania”.

Realistyczny obraz kapłana w tradycyjnym stroju w wnętrzu kościoła, symbolizujący wierność wierze i powagę kapłaństwa

Kurialiści

„Superwizja” dla księży? Modernistyczna terapia zamiast nawrócenia

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal Więź.pl publikuje edytorial Zbigniewa Nosowskiego (31 lipca 2025), w którym autor reklamuje własne treści i środowisko, promuje „dialog” ofiar i rzekomo niesłusznie oskarżonych „księży”, zachwala „personalistyczne” podejście portalu oraz – co kluczowe – forsuje propozycję Tośki Szewczyk: system „regularnej superwizji” duchownych, obejmujący towarzyszenie, weryfikację i stałą formację, tworzący „przestrzeń” na „zmęczenie” i „odnawianie misji”. W tle – laurkowe odwołania do karmelity Mateusza Filipowskiego i wspomnienia o. Jana Andrzeja Kłoczowskiego. Konkluzja tekstu: budujmy Kościół dialogu, terapii i procedur. Jednym zdaniem: zamiast nawrócenia i pokuty – psychologiczno-biurokratyczna mgławica, która rozpuszcza kapłaństwo w humanistycznym „wsparciu”.

Fotorealistyczne, pełne szacunku wyobrażenie tradycyjnej Mszy świętej w katolickim kościele, z kapłanem w liturgicznych szatach i wiernymi w modlitewnym skupieniu.

Kurialiści

Oaza „Jedno serce, jeden Duch”: emocjonalny humanitaryzm zamiast katolickiej wiary

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Portal eKAI relacjonuje rekolekcyjny dzień wspólnoty Ruchu Światło–Życie w Bydgoszczy, z udziałem grup z kilku diecezji, pod hasłem „Powołani do misji”. Wybrzmiewają akcenty jedności, „doświadczenia Ducha”, odpowiedzialności, wolności oraz mobilizacja do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka; pojawia się opis „Eucharystii” z homilią, świadectwa uczestników i „Godzina Odpowiedzialności” z Listem Jedności. Całość utrzymana jest w tonie pozytywnych emocji i samozadowolenia, bez jednego słowa o konieczności trwania w stanie łaski, o ofiarniczej naturze Mszy, o panowaniu Chrystusa Króla i o potędze łaski sakramentalnej – a więc bez treści nadprzyrodzonej i bez katolickiej doktryny.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie katolickiego kapłana błogosławiącego kosze z żywnością podczas wydarzenia charytatywnego na zewnątrz, z wiernymi i kościołem w tle.

Kurialiści

Caritas w służbie funduszom: sakralizacja biurokratycznego ubóstwa

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Cytowany artykuł relacjonuje akcję wydawania paczek żywnościowych w Nakle nad Notecią w ramach programu „Fundusze Europejskie na Pomoc Żywnościową 2021–2027” (FEPŻ). Logistykę organizowały Caritas Diecezji Bydgoskiej i parafia św. Wawrzyńca, a wsparcie zapewniły instytucje samorządowe oraz lokalny biznes. Wskazano progi dochodowe i harmonogram „Podprogramu 2024”. W tekście celebruje się sprawność wolontariacką, współpracę z urzędami i hasło „smak nadziei”, bez najmniejszej wzmianki o sakramentach, stanie łaski, pokucie, obowiązku nawrócenia i królowaniu Chrystusa nad życiem społecznym. Jednym zdaniem: to liturgia świeckiego humanitaryzmu, w której Caritas staje się ramieniem zarządzania biedą dla biurokracji unijnej, a nie narzędziem zbawienia dusz.

Realistyczny obraz ukazujący Przemienienie Pańskie na Górze Tabor z Chrystusem w chwale i apostołami w modlitewnej postawie, w tradycyjnej scenerii kościelnej, podkreślający Boską chwałę i wierność Tradycji Katolickiej

Kurialiści

Przemienienie bez Krzyża: humanitarna mowa o „Taborze” i milczenie o Ofierze

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

eKAI relacjonuje wystąpienie bp. Grzegorza Balcerka w sanktuarium Przemienienia Pańskiego w Poznaniu (06 sierpnia 2025). Mówca zachęca, by „z góry spojrzeć na nasze życie”, diagnozuje „pustkę duchową” miasta, proponuje „zaproszenie” młodych na „górę” poprzez modlitwę, ciszę i adorację, apeluje o „wyjście do świata” z „odważnym, ale pełnym miłości świadectwem” oraz o przemianę społeczną, gdzie zwycięży „wspólnota” zamiast rywalizacji, a Kościół będzie „domem” dla młodych. Wskazuje na potrzebę kontemplacji i „posłuszeństwa” głosowi Ojca: „To jest mój Syn umiłowany – Jego słuchajcie!”. Wydarzenie spina pochwała szpitala prowadzonego przez siostry miłosierdzia. Ten tekst, choć brzmi pobożnie, maskuje program naturalistyczny: duchowość bez dogmatu, przemienienie bez Krzyża, religię bez łaski uświęcającej i bez królowania Chrystusa nad społeczeństwami.

Sakramentalna scena modlitewna na zewnątrz, grupa katolickich duchownych modlących się przed krzyżem podczas uroczystości w Hiroszimie, w spokojnej, poważnej atmosferze, symbolizującą pokutę i nadzieję w Boga.

Posoborowie

Hiroszima jako pretekst do naturalistycznej homiletyki: demontaż retoryki kard. Cupicha

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Vatican News relacjonuje homilię Blase’a Cupicha, metropolity Chicago, wygłoszoną w Hiroszimie w 80. rocznicę zrzucenia bomby atomowej. Kaznodzieja zestawia światło Przemienienia Pańskiego na Taborze z „oślepiającym światłem” eksplozji nuklearnej; wzywa do „pamiętania, podążania razem i ochrony” – trzech „imperatywów” zaczerpniętych z wystąpień Franciszka w Hiroszimie (2019); kładzie nacisk na odpowiedzialność za „wspólny dom”, potępia podziały i nacjonalizmy, definiuje pokój jako wspólnotową drogę troski i współochrony, a nadzieję – jako obecnościową ufność „dziś”, niezależnie od „ciemnych chmur zamieszania”. Całość spięta jest wezwaniem do modlitwy za zmarłych i „podążania nowymi drogami w budowaniu pokoju”. Jednym zdaniem: jest to przykład skrajnie naturalistycznej homiletyki, która zaciera porządek nadprzyrodzony łaski, królewski prymat Chrystusa i moralną doktrynę Kościoła o wojnie, państwie i karze.