Salezjańska „oaza nadziei” w Syrii: humanitaryzm bez Chrystusa Króla
Streszczenie. Cytowany artykuł relacjonuje działalność salezjanów w Syrii po „rewolucji” kończącej wojnę domową: niedostatek, chaos, brak bezpieczeństwa, inflacja i zrujnowana infrastruktura. W Damaszku, Aleppo i Kafroun organizowane są zajęcia wakacyjne dla ok. 2200 młodych, finansowane przez Don Bosco Mission Austria. Priorytetem jest „perspektywa przyszłości”, „pokój i bezpieczeństwo”, „edukacja i wspólnota”. Padają wypowiedzi ks. Simona Zakeriana i br. Güntera Mayera o „miejscach nadziei” oraz o edukacji jako fundamencie „pokojowego społeczeństwa”. Całość podana w tonie pastoralno-humanitarnym, bez cienia odniesień do prymatu łaski, konieczności sakramentów, królowania Chrystusa i prawdziwej wiary — ostatecznie promując model „Kościoła” jako organizacji społecznej i psychologicznej. Teza: tekst eksponuje naturalistyczny humanitaryzm, który odrywa młodych od jedynego źródła pokoju — panowania Chrystusa Króla i łaski uświęcającej.