sakramenty

Wnętrze szpitala Bambino Gesù: nowoczesna sala lecznicza z naukowcami pracującymi nad terapią genową, a na pierwszym planie katolicka pielęgniarka modląca się nad łóżkiem chorego dziecka, kontrastując z bezosobową technologią.
Posoborowie

Szpital Bambino Gesù: humanitarna fasada modernistycznej apostazji

Portal eKAI (29 października 2025) relacjonuje uroczystości 40-lecia uznania watykańskiego szpitala Bambino Gesù za „Instytut Opieki i Leczenia o charakterze naukowym”. Wychwalane są osiągnięcia techniczne placówki – od przeszczepów serca po terapię genową – oraz jej „uniwersalne otwarcie” na pacjentów z „terenów konfliktów”. Kardynał Pietro Parolin miał deklarować, że każde dziecko to „oblicze Chrystusa”, podczas gdy prezes Tiziano Onesti podkreślał pomoc „trzem młodym Palestyńczykom” z zapewnieniem schronienia ich rodzinom.

Uroczystość ku czci Nieznanego Żołnierza w Warszawie, przedstawiająca brak elementów sakralnych i modernistyczne duchowieństwo w nieważnych sakramentach.
Polska

Grób Nieznanego Żołnierza: Panteon świeckiej religii państwowej

Portal Family News Service (29 października 2025) informuje o 100. rocznicy warszawskiego Grobu Nieznanego Żołnierza, przedstawiając go jako „ślad wszystkich, którzy polegli za Polskę”. Artykuł koncentruje się na detalach historycznych – od wyboru zwłok obrońcy Lwowa przez Jadwigę Zarugiewiczową po zniszczenia z okresu Powstania Warszawskiego – całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar poświęcenia żołnierzy i redukując ich ofiarę do poziomu świeckiego patriotyzmu.

Tradycyjna katolicka para modląca się przed krzyżem w kościele, symbolizując prawdziwą miłość chrześcijańską
Kultura

Norweskie kino o miłości: naturalistyczna ucieczka od nadprzyrodzonego porządku

Portal Tygodnik Powszechny (28 października 2025) przedstawia recenzję dwóch norweskich filmów: „Być kochaną” Lilji Ingolfsdottir oraz „Miłość” Daga Johana Haugeruda. Autorka, Anita Piotrowska, chwali „wnikliwość” i „dojrzałość” tych produkcji w analizie współczesnych relacji, podkreślając ich rzekome odkrywanie „paradoksów i niuansów dzisiejszych związków”. W centrum narracji znajduje się Maria – bohaterka zmagająca się z „emocjonalno-erotycznymi zawiłościami” w „czasach płynnej nowoczesności” – oraz wątek „patologicznego dawania” w relacjach, które prowadzą do „finałowego oczyszczenia” poprzez psychoterapię. Drugi film eksploruje „lęki przed angażowaniem się” w epoce aplikacji randkowych, przedstawiając rozmowy „pełne niedopowiedzeń” w „melancholijnym” Oslo. Artykuł promuje kino, które „ucieka od poradnikowej gadki”, jednocześnie gloryfikując terapeutyczny indywidualizm i relatywizm moralny jako nowe dogmaty.

Ksiądz w tradycyjnych szatach liturgicznych stoi w parafialnym kościele, wspierając ubogą rodzinę, podkreślając duchowe i materialne wsparcie Kościoła Katolickiego.
Świat

Ubóstwo w Polsce 2025: Demaskowanie świeckich iluzji w świetle katolickiej nauki społecznej

Portal Tygodnik Powszechny (28 października 2025) przedstawia analizę pięciu mitów dotyczących polskiego ubóstwa, opierając się na raportach „Poverty Watch” i Szlachetnej Paczki. Autor wskazuje na 1,9 mln Polaków w skrajnej nędzy, krytykując m.in. niewydolność systemu pomocy społecznej oraz redukcję problemu do indywidualnych wyborów. Artykuł pomija jednak sedno sprawy: analizę ubóstwa z perspektywy nadprzyrodzonej i katolickiej nauki społecznej, sprowadzając rozwiązania do świeckiego humanitaryzmu.

Kapłan w tradycyjnych szatach liturgicznych stoi w ciemnej sakrystii, trzymając zamkniętą Biblię, symbolizując kryzys redukcji sumienia i sakramentów przez modernizm w kościełu.
Posoborowie

Kardynał Ryś i modernistyczna redukcja sumienia do subiektywnego głosu

Portal Tygodnik Powszechny (28 października 2025) publikuje artykuł abp. Grzegorza Rysia, w którym autor komentuje fragment Ewangelii Łukasza (12,54-59) o rozeznawaniu „znaków czasu”. Ryś przedstawia sumienie jako narzędzie pozwalające uniknąć sądu ostatecznego poprzez wewnętrzne pojednanie: „Masz sumienie! Nie potrzebujesz bać się ostatecznego sądu, o ile po drodze osądzisz się sam – «sam z siebie rozeznasz to, co jest słuszne»”. Autor określa to jako „bardzo dobrą nowinę”, dodając że pobożność bez słuchania sumienia to „obłuda”. Tekst całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar łaski i sakramentalnego pojednania, redukując wiarę do psychologicznego samobadania.

Zdjęcie przedstawiające porównanie tradycyjnego katolickiego pogrzebu z nowoczesnym rytuałem pogrzebowym bez Boga, podkreślające brak sakramentów i duchowej pustki.
Posoborowie

Śmierć bez Boga: modernistyczny rytuał samoubóstwienia w miejsce katolickiej ars moriendi

Portal Tygodnik Powszechny (28 października 2025) prezentuje relację z tzw. „osobistego rytuału pożegnania” Sławka Wilczyńskiego, zmarłego 9 sierpnia 2025 r. Artykuł gloryfikuje praktyki sprzeczne z katolicką nauką o śmierci i zbawieniu: świadome odrzucenie kapłana i sakramentów, kremację zwłok, rozsypywanie prochów w ogrodzie oraz świeckie rytuały inspirowane pismami Elisabeth Kübler-Ross. Całość stanowi manifest antropocentrycznego bałwochwalstwa, gdzie człowiek stawia się w miejsce Boga, arbitralnie decydując o porządku życia i śmierci.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.