sakramenty

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie wnętrza tradycyjnego kościoła katolickiego z kapłanem trzymającym krucyfiks podczas modlitwy przy ołtarzu, symbolizujące głęboką wiarę i tradycję.
Kurialiści

Techno, „uwielbienie” i handel emocjami: Kokotek jako katechumenat modernizmu

Konferencja Episkopatu Polski informuje o zakończeniu Festiwalu Życia w Kokotku – tygodniowej imprezie namiotowej dla młodzieży, łączącej koncerty zespołów rozrywkowych (m.in. Dżem, Skytech, C-Bool), technoremiksy pieśni religijnych („Abba Ojcze” i „Pan jest pasterzem moim”), „wieczory uwielbienia”, plenerowe „msze”, masowe „komunie” i długie kolejki do spowiedzi. Organizatorzy (Oblackie Duszpasterstwo Młodzieży NINIWA, przy współpracy diecezji i zakonów, pod patronatem honorowym KEP i patronatem medialnym KAI) ogłaszają sukces frekwencyjny, emocjonalne „naładowanie duchowych baterii” i zapowiadają edycję 2026. Całość sprowadzono do sloganu: „Życie, radość, Bóg”, gdzie muzyczny hedonizm i psychologiczny entuzjazm zastępują kult Boga w duchu i prawdzie.

Realistyczny obraz katolickiego pogrzebu biskupa z kapłanami, świecami i kwiatami w tradycyjnym kościele, oddający szacunek i pokorę w obliczu śmierci
Kurialiści

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje uroczystości pogrzebowe bp. Władysława Bobowskiego w Tropiu (12 lipca 2025), akcentując wspomnienia, emocje, „wdzięczność”, pochwałę skromności i „dobrego ojcostwa” zmarłego. Homilie bp. Leszka Leszkiewicza i wystąpienia innych mówców podkreślają ludzkie cnoty Zmarłego, jego „miłość do ludzi”, „mądrość”, „dobroduszność”, „wrażliwość”, „pamięć o ziemi i ludziach”, a całość spina retoryka pocieszenia, że „już usłyszał odpowiedzi” i „odpoczywa w pokoju aż do powtórnego przyjścia Chrystusa”. Zabrakło natomiast jednoznacznego przypomnienia o konieczności stanu łaski, zadośćuczynienia, grzechu, czyśćcu, karze i sądzie. To nie jest katolicki ton żałobny, lecz pastoralny humanitaryzm, który zasłania prawdę o śmierci, sądzie, niebie lub piekle.

Rekolekcje katolickie przy tradycyjnym ołtarzu z krzyżem, świecami i liturgiczną szatą, ukazujące duchową głębię i szacunek do tradycji Kościoła katolickiego.
Kurialiści

Nowa „sakra” w Radomiu: modernistyczny rytuał legitymizuje bezprawny porządek

Nowa „sakra” w Radomiu: modernistyczny rytuał legitymizuje bezprawny porządek

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje, że „Fr Krzysztof Dukielski has been appointed auxiliary bishop of the Diocese of Radom… The decision of the Holy Father Leo XIV was announced today at noon by the Apostolic Nunciature in Poland.” Komunikat podaje, iż dotychczasowy proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie ma zostać „biskupem pomocniczym” diecezji radomskiej, zaś decyzję przypisuje się „papieżowi” Leonowi XIV (Robert Prevost). Dodano łącza do dokumentów na episkopat.pl oraz sygnaturę biura prasowego KEP; wpis datowany jest na 12 lipca 2025. Ta lakoniczna notka – ubrana w administracyjny żargon – ma w rzeczywistości funkcję propagandową: wprowadzić w obieg kolejną „nominację” w strukturach posoborowych, jakby dotyczyła realnego biskupstwa w Kościele katolickim. To nie jest neutralny komunikat; to polityczna emanacja systemu, który od 1958 roku niszczy porządek sakramentalny i prawny Kościoła, zastępując go improwizowaną hierarchią bez mandatów i bez sukcesji w katolickim sensie tego słowa.

Sędziwy biskup w tradycyjnych szatach liturgicznych w kościele, z krzyżem i świecami, symbolizujący autentyczną władzę Kościoła katolickiego, w realistycznym, pełnym szacunku ujęciu.
Kurialiści

Nominacja „biskupa” w Radomiu: kolejny akt w teatrze posoborowej uzurpacji

Nominacja „biskupa” w Radomiu: kolejny akt w teatrze posoborowej uzurpacji

Cytowany artykuł informuje o nominacji Krzysztofa Dukielskiego – dotąd proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie – na „biskupa” pomocniczego diecezji radomskiej. Decyzję miał ogłosić w południe urząd zwany Nuncjaturą Apostolską w Polsce, powołując się na wolę „papieża” Leona XIV. W tekście zamieszczono odnośniki do komunikatów i krótką notę prasową „Biura Prasowego Konferencji Episkopatu Polski”. To czysto biurokratyczna laurka, pozbawiona jakiegokolwiek wymiaru nadprzyrodzonego. Oto sedno problemu: mowa o kolejnym ogniwie w łańcuchu posoborowej sukcesji bez mandatu Chrystusa i bez gwarancji sakramentalnej ważności – kolejnym administracyjnym awansie w strukturach, które zerwały z integralną wiarą katolicką.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie tradycyjnego katolickiego biskupa w ornatach, w historycznym wnętrzu kościoła, podkreślające wiarę i tradycję.
Kurialiści

Modernistyczna nominacja w Radomiu: fasada „biskupstwa” bez sukcesji wiary

Modernistyczna nominacja w Radomiu: fasada „biskupstwa” bez sukcesji wiary

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski publikuje komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce (12 lipca 2025), zgodnie z którym „Ojciec Święty Leon XIV mianował ks. Krzysztofa DUKIELSKIEGO […] biskupem pomocniczym diecezji radomskiej i przydzielił mu stolicę tytularną Catula”, sygnowany przez Antonio Guido Filipazziego. Informacja podaje jedynie personalia, urząd parafialny nominata oraz fikcję stolicy tytularnej. Kontekst sakramentalny, doktrynalny i moralny jest całkowicie przemilczany. Te lakoniczne zdania ujawniają jednak nie kolejny akt kościelnego życia, lecz symptom postępującej dezintegracji: substytucję Kościoła Chrystusowego przez biurokratyczny system posoborowego modernizmu.

Tradycyjny katolicki biskup w ornacie, stojący w świątyni z witrażami i krzyżem, symbol wiary i autorytetu w kontekście katolickim
Kurialiści

Radom: nominacja „biskupa pomocniczego” jako kolejny akt posoborowej fikcji sakramentalnej

Radom: nominacja „biskupa pomocniczego” jako kolejny akt posoborowej fikcji sakramentalnej

Biuro Konferencji Episkopatu Polski informuje o mianowaniu ks. Krzysztofa Dukielskiego „biskupem pomocniczym diecezji radomskiej”; decyzję ogłosiła Nuncjatura Apostolska w Polsce jako rzekomą wolę „papieża” Leona XIV (Roberta Prevosta). Artykuł podaje biogram: święcenia w 2003 roku z rąk Zygmunta Zimowskiego, studia na rzymskim Marianum i „Regina Apostolorum”, funkcje duszpasterskie oraz koordynacje ruchów posoborowych, a finalnie nominację z 12 lipca 2025 r. Całość sprowadza się do celebracji kariery w strukturach, które po 1958 roku porzuciły definitywną Tradycję katolicką. Zwieńczenie tej noty to afirmacja „biskupstwa” pozbawionego gwarancji ważności sakry i misji kanonicznej, co odsłania nie tyle sukces, ile pogłębienie instytucjonalnego bezładu i duchowej zapaści.

Realistyczne zdjęcie katolickiego biskupa w tradycyjnych szatach w kościele, z ikoną Matki Bożej, oddające duchową atmosferę i wiarę, z odpowiednim oświetleniem
Kurialiści

Grekokatolicka nominacja w Polsce: symptom oficjalnej teologii bezdogmatu

Grekokatolicka nominacja w Polsce: symptom oficjalnej teologii bezdogmatu

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o nominacji ks. Mariusza Dmyterki, dotychczas proboszcza greckokatolickiej parafii w Białym Borze, na biskupa pomocniczego eparchii wrocławsko-koszalińskiej Kościoła greckokatolickiego w Polsce (komunikat Nuncjatury, 10 lipca; publikacja 11.07.2025). Podano łącza do not i materiałów w języku polskim i włoskim, akcentując charakter instytucjonalny i proceduralny nominacji. Całość utrzymana jest w tonie urzędowego ogłoszenia, pozbawionego jakiegokolwiek odniesienia do niezmiennej doktryny, misji nadprzyrodzonej Kościoła i zasady jedyności oraz wyłączności zbawczej prawdziwej wiary.
Milczenie o dogmacie, sakramencie, łasce i panowaniu Chrystusa jest tu nie tylko wymowne — jest oskarżycielskie.

Reverentna scena katolicka z kapłanem przed ołtarzem, symbolizująca wiarę i oddanie, w tradycyjnym stylu, realistyczne, emocjonalne i pełne szacunku przedstawienie.
Kurialiści

Katalog nominacji bez Boga: triumf biurokracji nad wiarą

Katalog nominacji bez Boga: triumf biurokracji nad wiarą
Biuro Prasowe KEP publikuje notę o nominacji Mariusza Dmyterko na „biskupa” pomocniczego eparchii wrocławsko-koszalińskiej Kościoła greckokatolickiego, podając krótką metryczkę (data urodzenia, święcenia prezbiteratu, nominacja) oraz adres kontaktowy. Tekst wtopiony jest w gigantyczny, bezduszny spis personaliów posoborowych „biskupów” i „arcybiskupów” w Polsce i struktur „bizantyńsko-ukraińskich”, bez cienia teologicznego sensu i odniesień do prawdziwej natury Kościoła i sakramentów. Jedynym przesłaniem jest technokratyczna ewidencja stanowisk – bez odniesienia do łaski, wiary, jurysdykcji Bożej i celu nadprzyrodzonego. Oto krótka kronika apostazji w tonie biuletynu kadrowego.

Rewersyjne, pełne szacunku wnętrze kościoła katolickiego z kapłanem modlącym się przed krzyżem, symbolizujące prawdziwą formację katolicką i duchową głębię.
Kurialiści

PR-owy obóz „formacyjny” zamiast katolickiej formacji: symptom apostazji

PR-owy obóz „formacyjny” zamiast katolickiej formacji: symptom apostazji

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski zapowiada konferencję prasową (Częstochowa, 15 lipca, godz. 13:00) poświęconą obozowi „integracyjno-formacyjnemu” stypendystów Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Wydarzenie ma odbyć się w Centrum Administracji i Wolontariatu Caritas Archidiecezji Częstochowskiej. Zapowiedziane wątki: Idea i duchowe założenia obozu, współpraca z partnerami, program aktywności w Częstochowie, „Idea Fundacji” i jej program stypendialny oraz jubileusz XXV-lecia. Wśród uczestników i osób prezentujących: bp Andrzej Przybylski, prezydent Częstochowy Krzysztof Matyjaszczyk, ks. Marek Bator i ks. Dariusz Kowalczyk; prowadzenie: Monika Wójcik z biura prasowego Fundacji. Akredytacje przez formularz do 14 lipca. Cała zapowiedź utrzymana jest w tonie administracyjno-promocyjnym, bez śladu odniesień do katolickiej doktryny, sakramentów, stanu łaski czy porządku nadprzyrodzonego, co samo w sobie już świadczy o formacji sprowadzonej do socjalnego PR. To nie „formacja”, to program laicyzacji po katolicku.

Tradycyjny katolicki kościół podczas Mszy świętej z kapłanem i wiernymi, podkreślający duchową głębię i nabożeństwo
Kurialiści

Sieć bez brzegów: humanitarna utopia zamiast Królestwa Chrystusa

Sieć bez brzegów: humanitarna utopia zamiast Królestwa Chrystusa
Portal Polskiego Radia relacjonuje wystąpienie Konrada Krajewskiego podczas Mszy w Casa Polonia w Rzymie w ramach Jubileuszu Młodych. „Jałmużnik papieski” łączy przypowieść o sieci (Mt 13,47-53) z obrazem Kościoła „przygarniającego wszystkich”, akcentuje rzekome „prawo” uchodźców do Kościoła, przywołuje „logikę Ewangelii” Franciszka jako normę decyzyjną (prysznice, ambulatorium, fryzjer), oraz ostrzega przed usłyszeniem od Chrystusa: „nie znam cię”, wskazując jako odpowiedź „czystą Ewangelię” rozumianą jako bezpośrednie kopiowanie gestów miłosierdzia. Całość zamyka modlitwą o odwagę rozwiązywania „problemów świata” wedle tej logiki. Teza tekstu sprowadza Kościół do sieci bez brzegów i bez sądu, rozmywając rozróżnienie między sprawiedliwymi a złymi i zastępując panowanie Chrystusa w porządku publicznym naturalistycznym humanitaryzmem – to programowo antykatolicka inwersja przypowieści.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.