tradycyjna katolicka – Strona 13

Kardynał w tradycyjnych szatach liturgicznych podczas modlitwy w katedrze, symbolicznie oddający szacunek dla życia i śmierci w duchu katolickim

Kulturowy nekrolog zamiast katolickiego memento mori: list kondolencyjny bp. Lechowicza jako symptom apostazji

Zostaw komentarz / Kurialiści / Defensor Fidei

Biuro Prasowe KEP publikuje kondolencje biskupa polowego Wiesława Lechowicza po śmierci 15-letniego harcerza Dominika Muszewskiego (ZHR), zapowiadając Mszę „w intencji Zmarłego” w katedrze polowej tego samego dnia i zapewniając o modlitwie oraz „opiece Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych”. Pojawia się cytat Chrystusa: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem…” oraz pochwała „dobra uczynionego dla bliźniego i Ojczyzny”. Brak jakiegokolwiek pouczenia o konieczności łaski uświęcającej, rzeczywistości sądu szczegółowego, odpustu, pokuty, grzechu, czy przestrogi przed niebezpieczeństwem śmierci bez sakramentów; całość przypomina świecki list współczucia okraszony cytatem biblijnym, a nie akt wiary Kościoła walczącego. Jednym zdaniem: to humanitarny konsolacjonizm odarty z integralnej soteriologii katolickiej.

Młodzi katolicy w Rzymie modlący się przy ołtarzu z krzyżem, ukazujący pokorną i modlitewną postawę w historycznym, sakralnym tle

Posoborowie

Jubileusz młodzieży w Rzymie: propaganda humanitaryzmu zamiast królowania Chrystusa

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Jubileusz młodzieży w Rzymie: propaganda humanitaryzmu zamiast królowania Chrystusa

Portal watykański relacjonuje udział 2 tysięcy młodych Ukraińców w „Jubileuszu Młodzieży” w Rzymie. Wypowiedzi ks. Romana Demusha (duszpasterstwo młodzieży greckokatolickiej) i „biskupa” Bryana Baydy CSsR akcentują motywy psychologiczne i społeczne: młodzi mają być „twarzą nadziei”, obecność w Rzymie ma „terapeutycznie” łagodzić traumę wojenną i przywracać „poczucie normalności” bez alarmów bombowych; wspólnota Kościoła opisywana jest obrazem kolumnady Berniniego obejmującej plac św. Piotra; podkreślono logistykę, zbiórki i projekt „Bilet Nadziei”. Całość utrzymana jest w tonie emocjonalno-humanitarnym, pozbawionym odniesień do dogmatu, łaski, nawrócenia, Ofiary Mszy, sakramentów i panowania Chrystusa Króla. Oto sedno problemu: jubileusz został sprowadzony do świeckiej terapii zbiorowej i symboliki wspólnotowości, z amputacją nadprzyrodzoności i bez wezwania do pokuty.

Tradycyjna katolicka scena w kościele z kapłanem błogosławiącym wiernych przy ołtarzu, pełna skupienia i duchowej powagi.

Posoborowie

Humanitarny entuzjazm zamiast wiary: „jubileusz młodzieży” jako pusty spektakl

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Humanitarny entuzjazm zamiast wiary: „jubileusz młodzieży” jako pusty spektakl

Cytowany artykuł relacjonuje niespodziewane pojawienie się „papieża” Leona XIV podczas inauguracji tzw. Jubileuszu Młodzieży 2025 w Rzymie. „Papież” przejechał przez Plac św. Piotra w papamobile po zakończeniu „Mszy”, wywołując euforię, okrzyki i falę flag narodowych. W krótkim wystąpieniu odwołał się do słów Chrystusa o „soli ziemi” i „świetle świata”, wzywając młodych, by byli „znakami nadziei”, przekazywali „przesłanie nadziei, łaski i światła dla Rzymu, Włoch i całego świata”, oraz by wołali o „pokój na świecie”. Zapowiedział czuwanie i „Mszę posłania” na Tor Vergata – wprost nawiązując do widowiskowego modelu ŚDM z 2000 roku. Ostatnie zdania artykułu zachęcają do wsparcia medialnej dystrybucji „słowa Papieża”. To kolejny przykład redukcji religii do emocjonalnego eventu, w którym nadzwyczajna euforia zastępuje rzeczywistość łaski, a „pokój” bez królowania Chrystusa staje się pustą frazą.

Reverentna scena katolicka z biskupem w tradycyjnych szatach przed krucyfiksem w starym kościele, pełna skupienia i wiary.

Posoborowie

Oslo między mitem „otwartości” a realną apostazją: dekonstrukcja programu bp. Hansena

Zostaw komentarz / Posoborowie / Defensor Fidei

Oslo między mitem „otwartości” a realną apostazją: dekonstrukcja programu bp. Hansena

Cytowany artykuł relacjonuje objęcie diecezji Oslo przez Fredrika Hansena, „biskupa” konwertytę, który wskazuje na rzekomy wzrost „otwartości” Norwegii na katolicyzm, przypomina „gwałtowny rozwój” liczebny wspólnoty (z 45 tys. do 250 tys. w ciągu 20 lat, głównie przez migrację), akcentuje pozytywne relacje mediów wokół śmierci „papieża” Franciszka i wyboru Leona XIV, zapowiada priorytety: „ewangelizację”, działalność charytatywną wobec „nowych form ubóstwa” oraz parafię jako miejsce Słowa, sakramentów i prowadzenia ku życiu wiecznemu; odwołuje się też do tysiąclecia męczeństwa św. Olafa (2030) i do motta „Lex Tua veritas” oraz wspomina, że latami używał brewiarza z 1962 r. Teza owej narracji jest jasna: budować „katolicyzm” zgodny z posoborowym konsensusem medialno-społecznym. To jednak nie katolicyzm, lecz polityczna fasada – i teologicznie jałowa konstrukcja, której milczenie o panowaniu Chrystusa Króla i o konieczności jedynego, integralnego wyznania wiary jest krzykiem apostazji.