tradycyjny katolicyzm

Portret relacyjny omawianego artykułu przedstawia Symboliczny Cmentarz Ofiar Wysokich Tatr, który powstał w górskim środowisku na zachodnich stokach Osterwy i został otwarty uroczystą Mszą świętą 11 sierpnia 1940 r. Jego idea, autorstwo Otakara Štáfl’a, inicjatywy Alojza Lutonského oraz bogata lista tablic memorialnych upamiętnia ofiary wypadków i tragicznych wydarzeń w Tatrach. Tekst podaje także kontekst kulturowy i turystyczny, wspomina o wpisie do Rejestru Zabytków Republiki Słowackiej i o UNESCO, a na końcu zarysowuje prośbę o wsparcie portalu. Całość, choć nasycona faktycznymi szczegółami, została podana w duchu neutralnego reporterstwa bez wyraźnego odniesienia do nadprzyrodzonych posłannictw Kościoła, sakramentów i ostatecznego osądu Bożego. Z tego powodu relacja ta skłania do pytania, czy pamięć ofiar została utrzymana w duchu katolickiej teologii i nauczania o stanu łaski, czy przekształcona została w światopoglądowy pomost między ludzkim bólem a secularnym humanitaryzmem. Ostre sformułowanie: Brak również wyraźnego ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li „tylko” świętokradztwem, to bałwochwalstwem.