Wiara

Reverentne wnętrze kościoła katolickiego z krucyfiksem i ołtarzem, podkreślające tradycyjną wiarę i duchowość, odpowiednie dla artykułu krytykującego sekularyzm i odwołującego się do Chrystusa Króla
Polska

Sekularyzacja historii: Opera o Warszawie jako monument bez Chrystusa

Artykuł z „Tygodnika Powszechnego” (16 września 2025) opisuje przygotowania do premiery opery „Najlepsze miasto świata. Opera o Warszawie”, pierwszej opery poświęconej odbudowie stolicy po II wojnie światowej. Tekst skupia się na twórcach projektu – libreciście Beniaminie Marii Bukowskim, kompozytorze Cezarym Duchnowskim i reżyserce Barbarze Wiśniewskiej – oraz na inspiracjach zaczerpniętych z książki Grzegorza Piątka. Podkreśla kobiece perspektywy bohaterek, chór jako symbol społeczności oraz uniwersalne przesłanie o budowaniu po zniszczeniu, z odniesieniami do współczesnych konfliktów jak Aleppo czy Gaza. Całość celebruje odbudowę jako „udany projekt” komunistycznej epoki, z entuzjazmem dla kolektywnej pracy i mitotwórczej roli opery.

Reverentna scena katolickiej rodziny i kapłana w kościele, podkreślająca sakramentalny charakter małżeństwa i wartości tradycyjnej religii
Posoborowie

Późne rodzicielstwo: modernistyczna pułapka na rodzinę katolicką

Artykuł z „Tygodnika Powszechnego” (16 września 2025) opisuje ewolucję rodzicielstwa w Polsce, gdzie decyzje o posiadaniu dzieci przesuwają się na późniejsze lata życia, stając się normą społeczną. Przedstawia osobiste historie rodziców po czterdziestce, w tym przypadki zapłodnienia in vitro, oraz opinie socjologów i psychologów podkreślające czynniki ekonomiczne, edukacyjne i kulturowe za tym trendem. Podkreśla korzyści dojrzalszego wieku, takie jak większa cierpliwość, ale także wyzwania, jak lęk przed starością i opieka nad rodzicami. To naturalistyczne ujęcie rodziny całkowicie pomija nadprzyrodzony wymiar małżeństwa i prokreacji, redukując je do świeckiego wyboru, co stanowi herezję przeciw niezmiennej doktrynie katolickiej.

Rewersyjny obraz tradycyjnego ołtarza katolickiego z krucyfiksem i kapłanem w vestis, symbolizujący wierność wierze w kontekście krytyki modernistycznej duchowości
Kultura

„Sirât”: Modernistyczna utopia hedonizmu w pustynnym chaosie

Artykuł Anity Piotrowskiej w Tygodniku Powszechnym (16 września 2025) recenzuje film Óliviera Laxe’a „Sirât”, opisując go jako hybrydę gatunków: dramatu rodzinnego, filmu drogi, historii przetrwania i postapokaliptycznej przypowieści, gdzie rave party na pustyni staje się metaforą ucieczki przed opresją, a pustynia – symbolem duchowego sirâtu, mostu do raju nad piekłem z islamu. Recenzja podkreśla immersyjną estetykę, kinetykę i egzystencjalne napięcie, kończąc optymistyczną nutą o ludzkiej wspólnocie pośród katastrofy.

Obraz wnętrza katolickiego kościoła z ołtarzem i krucyfiksem, oddający powagę i wierność tradycyjnej wiary katolickiej
Polska

Sekularyzm w literaturze: duchowa pustka autobiografii Macieja Hena

Tygodnik Powszechny (16 września 2025) recenzuje autobiograficzną książkę Macieja Hena Tratwa z pomarańczami, opisując ją jako relację z dzieciństwa w inteligenckiej rodzinie epoki Gomułki, naznaczoną doświadczeniem antysemityzmu, Marcem ’68 i pochwałą więzi rodzinnych, z elementami dziecięcych fascynacji i historycznych anegdot. Artykuł podkreśla literacką zręczność autora w przełamywaniu ciężkich tematów, kończąc na wyjeździe rodziny żydowskiego pochodzenia w 1968 roku. Ta narracja, pozornie intymna i humanistyczna, ujawnia jednak całkowitą nieobecność perspektywy nadprzyrodzonej, redukując ludzkie cierpienie do czysto naturalistycznego dramatu, co stanowi tezę dalszej analizy: w takim ujęciu literatura staje się narzędziem sekularyzmu, odzierając duszę z jedynego źródła zbawienia – Królestwa Chrystusa.

Kapłan katolicki w tradycyjnej szacie, modlący się przed ołtarzem, symbolizujący prawdziwą wiarę i autorytet Kościoła
Polska

Naturalistyczna iluzja bezpieczeństwa: Sekularyzm w obliczu rosyjskiego zagrożenia

Portal Tygodnik Powszechny (16 września 2025) relacjonuje rozmowę z dr Pauliną Piasecką, ekspertką ds. bezpieczeństwa, na temat budowania odporności społecznej wobec rosyjskich prowokacji, w tym ataków dronami i operacji informacyjnych. Dyskusja podkreśla konieczność zaufania do państwa, przygotowania obywateli do kryzysów oraz zwalczania dezinformacji, z przykładami z Estonii i USA. Artykuł pomija wszelki wymiar nadprzyrodzony, sprowadzając bezpieczeństwo do czysto ludzkich mechanizmów, co ujawnia teologiczne bankructwo modernistycznego światopoglądu, gdzie Chrystus Król zostaje wygnany z sfery publicznej.

Kapłan w tradycyjnym stroju katolickim przed krucyfiksem, w kościele, w refleksyjnej i poważnej atmosferze, ukazanie głębi wiary i krytyki nowoczesnych zniekształceń religii
Świat

Propaganda kłamstw o Gazie: naturalizm i milczenie o wieczności

„Tygodnik Powszechny” (16 września 2025) opisuje izraelską propagandę na YouTube, promującą obraz działających restauracji i targów w Strefie Gazy jako dowód na normalność, kontrastując to z rzeczywistością głodu i zniszczeń. Autor Paweł Bravo analizuje te filmiki jako manipulację archetypem posiłku, symbolizującego bezpieczeństwo, i podkreśla ludzką niezłomność w próbach zachowania pozorów życia mimo opresji, kończąc przepisem kulinarnym. To naturalistyczna apologetyka cierpienia, która całkowicie pomija królestwo Chrystusa jako jedyne źródło prawdziwego pokoju i zbawienia, demaskując modernistyczną ślepotę na nadprzyrodzone.

Ksiądz w tradycyjnej szacie katolickiej w świątyni, wyraz powagi i duchowego przywództwa, symbolizujący autentyczną wiarę katolicką w obliczu nowoczesnych błędów sekty posoborowej
Posoborowie

Odwaga pokoju czy modernistyczna iluzja? Demaskowanie sekty posoborowej

Tygodnik Powszechny publikuje artykuł autorstwa kard. Grzegorza Rysia z 16 września 2025 roku, w którym omawia temat „Odwagi pokoju” na tle XII Zjazdu Gnieźnieńskiego. Tekst wychwala „odwagę” „papieża” Franciszka w obronie praw Palestyńczyków i potępianiu antysemityzmu, przywołuje „św.” Jana Pawła II w kontekście wojny falklandzkiej, a także dwie pielęgniarki z Ukrainy i Rosji jako przykłady męstwa w modlitwie o pokój. Krytykuje dominujący dyskurs o pokoju z pozycji siły, kontrastując go z tezą kard. Pierbattisty Pizzaballi o zmianie języka wobec wrogów. Podkreśla błogosławieństwo wprowadzających pokój jako odważnych.

Kapłan w tradycyjnych szatach przed ołtarzem, oddający cześć Krzyżowi, symbol ducha pokory i wiary, kontrastując z nowoczesnym relatywizmem.
Świat

Aktor Tomasz Kot i modernistyczna wizja życia jako gry komputerowej – demaskowanie naturalizmu

Tygodnik Powszechny publikuje wywiad Anny Goc z aktorem Tomaszem Kotem, w którym ten dzieli się refleksjami na temat swojej kariery, dzieciństwa, presji rodzinnej i zawodowej, a także osobistymi metaforami życia jako gry komputerowej, gdzie kolejne „level’e” symbolizują rozwój osobisty. Kot wspomina seminarium duchowne, fascynację teatrem, niezdaną maturę i sukcesy filmowe, podkreślając znaczenie szczerości i odkrywania ukrytych „kluczyków” w codzienności.

Rewerski kościół katolicki z krucyfiksem i ołtarzem, symbol oddania i wiary
Świat

Sekularyzacja pamięci: muzeum sztetlu jako pomnik naturalizmu bez Chrystusa

Artykuł z „Tygodnika Powszechnego” (16 września 2025) opisuje projekt muzeum w litewskim Szadowie, poświęcony historii żydowskiego sztetlu, z naciskiem na architekturę, ekspozycję i kontekst Holokaustu, podkreślając jego znaczenie dla pamięci o zagładzie i kulturze żydowskiej w Europie Wschodniej. Ta relacja, choć pozornie kulturalna, ujawnia głęboką apostazję, redukując zbawienie dusz do świeckiego pomnika, ignorując wieczne przeznaczenie człowieka i panowanie Chrystusa Króla nad historią narodów.

Rektor katolicki w tradycyjnej świątyni, skupiony nad Biblią przy krzyżu, symbol wiary i pobożności
Posoborowie

Bartosz Minkiewicz: Rysunek jako modernistyczna karykatura wiary katolickiej

Artykuł z „Tygodnika Powszechnego” (16 września 2025) prezentuje rubrykę „Obraz tygodnia”, w której rysownik Bartosz Minkiewicz publikuje swoje prace, oznaczane jako satyryczne komentarze do bieżących wydarzeń społecznych i kościelnych. Tekst podkreśla tradycję pisma, wymieniając współpracowników takich jak Czesław Miłosz czy Józef Tischner, oraz promuje subskrypcję z dostępem do treści o społeczeństwie, kulturze i duchowości. W tle pojawiają się inne materiały, jak relacje o Marcinie Lutrze czy krytyka „kościelnej złośliwości”. Ta pozornie neutralna galeria rysunków ujawnia jednak głęboką apostazję, redukując wiarę katolicką do naturalistycznej karykatury, co stanowi tezę dalszej analizy: modernistyczna sztuka w posoborowej prasie to narzędzie dechrystianizacji, ignorujące panowanie Chrystusa Króla.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.