Wiara

Tradycyjny katolicki kapłan w liturgicznych szatach, trzymający krucyfiks w sakralnym wnętrzu kościoła, wyraz powagi i wiary, pod światłem witraży, symboliczny obraz katolickiej pobożności.
Posoborowie

Cyberoszustwo jako lustro posoborowej bezsilności: sprawa „kard.” Pizzaballi

Portal eKAI informuje o ostrzeżeniu Łacińskiego Patriarchatu Jerozolimy przed fałszywymi e-mailami, rozsyłanymi rzekomo w imieniu „kard.” Pierbattisty Pizzaballi. Patriarchat wskazuje, że adres „cardinal.pizzaballa@gmail.com” należy do hakera i przestrzega, by nie odpowiadać, nie klikać linków i nie podawać danych. Towarzyszy temu marketingowa wstawka prosząca o wsparcie finansowe portalu. Ten drobny komunikat, na pierwszy rzut oka banalny, odsłania jednak głębszą chorobę: redukcję życia Kościoła do biurowych komunikatów, procedur bezpieczeństwa i medialnego autopromowania – przy zupełnym milczeniu o stanie łaski, grzechu, sakramentach i władzy kluczy.

Rewerentny obraz pielgrzymów modlących się przed Matką Boską na Jasnej Górze, w tradycyjnych strojach, spokojna atmosfera, wyraz wiary i duchowości
Kurialiści

Pielgrzymowanie bez nawrócenia: naturalistyczna celebracja na Jasnej Górze

Biuro Prasowe JasnaGóraNews relacjonuje przybycie 43. Pieszej Pielgrzymki Archidiecezji Gnieźnieńskiej na Jasną Górę w święto Przemienienia Pańskiego. Ponad 1200 uczestników, w grupach „kolorowych”, „promienistych” oraz rowerowych, zostało powitanych przez abp. Wojciecha Polaka. Prymas akcentuje hasło „Pielgrzymi Nadziei”, wzywa do patrzenia na Jezusa i na Marję jako „przewodniczkę” oraz przedstawia Jasną Górę jako „latarnię morską”. W relacji podkreśla się „świadectwo wiary i nadziei” pielgrzymów, włączenie władz samorządowych, symbolikę cząstek krzyża i kulminację w „Eucharystii” w bazylice jasnogórskiej pod przewodnictwem bpa Radosława Orchowicza. Znamienne jest całkowite przemilczenie wymogu stanu łaski uświęcającej, spowiedzi w sensie katolickim, konieczności pokuty i odcięcia od posoborowych nadużyć liturgicznych: to pielgrzymowanie bez wezwania do nawrócenia, bez dogmatu, bez Krzyża jako ofiary przebłagalnej.

Reverentny obraz katolickiego kapłana modlącego się przed Całunem Turyńskim w kościele
Posoborowie

Całun Turyński jako test wiary: naturalizm, medialna kakofonia i kurialna asekuracja

Portal Opoka informuje o wypowiedzi Roberto Repole, „arcybiskupa” Turynu, który – jako kustosz Całunu – apeluje o krytyczne podejście do tez brazylijskiego grafika Cicero Moraesa, twierdzącego, że wizerunek na Całunie powstał przez kontakt z obiektem sztucznym. Międzynarodowy Ośrodek Badań nad Całunem w Turynie stwierdza, że praca Moraesa nie wnosi nic nowego i że symulacje 3D nie zastąpią fizyko-chemicznych analiz, które nie potwierdzają pochodzenia malarskiego ani kontaktowego. Artykuł podkreśla, że „już” badania od 1902 r. (Vignon, Delage) i STuRP (1978) wykluczały hipotezy płaskorzeźby, posągu i termicznego transferu. Kończy konstatacją, że powstanie obrazu „pozostaje zagadką dla nauki”. Jednym zdaniem: zamiast wyznania wiary w Zmartwychwstałego i świadectwa o relikwii Męki, otrzymujemy biurokratyczną mgłę, redukującą misterium do problemu technologicznego i zarządzania PR-em.

Dziecko modlące się w tradycyjnym kościele katolickim przy krucyfiksie, symbol wiary i nadziei, w ciepłym świetle, wyrazem pokory i oddania wobec Boga.
Polska

Psychologizacja cierpienia dzieci jako substytut łaski: analiza z perspektywy katolickiej

Portal eKAI relacjonuje apel Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę o uważność dorosłych na kondycję psychiczną dzieci w wakacje, podając liczby kontaktów na telefon zaufania 116 111, postulując większą czujność rodziców i otwartość na emocje dzieci. Wskazuje na symptomy kryzysu (smutek, izolacja, bezsenność), akcentuje „akceptację” i zachęca do korzystania z anonimowych narzędzi wsparcia oraz materiałów psychoedukacyjnych online. Z całego tekstu wyłania się program świeckiej „opieki nad emocjami”, z pominięciem łaski, grzechu, sakramentów i obiektywnego porządku moralnego. To nie pomoc, lecz naturalistyczna redukcja człowieka do psychiki, która — milcząc o nadprzyrodzonym celu — skazuje dzieci na pustkę.

Realistyczne zdjęcie katolickiej procesji z kapłanem podczas rocznicy św. Maksymiliana Kolbego pod bramą Auschwitz, wierni w modlitwie, ukazujące głębię wiary i ofiary.
Kurialiści

Kolbe instrumentalizowany: rocznica, procesje i milczenie o łasce

Portal eKAI informuje o planowanych na 14 sierpnia 2025 uroczystościach w Oświęcimiu ku czci „św.” Maksymiliana Marji Kolbego: poranne nabożeństwa w Oświęcimiu i Harmężach, procesje do terenu byłego KL Auschwitz, wspólne przejście pod bramą „Arbeit macht frei”, złożenie kwiatów pod Ścianą Śmierci oraz centralna „Eucharystia” przy Bloku 11 pod przewodnictwem Kazimierza Górnego i z homilią Romana Pindla. Relacja przypomina fakty męczeństwa o. Maksymiliana oraz daty posoborowych beatyfikacji i kanonizacji. Konkluzja portalu to pastoralna zachęta do udziału i „błogosławieństwo” bielskiego „biskupa”. Oto clou skandalu: uroczystość sprowadzono do sentymentalnego rytuału pod egidą posoborowej struktury, bez jednego słowa o stanie łaski, ofierze Mszy jako przebłagalnej, konieczności pokuty i królowaniu Chrystusa nad narodami.

Rekolekcjonista modlący się przed krucyfiksem w tradycyjnym kościele, symbolicznie ukazujący duchową opiekę i nadzieję w trudnych czasach.
Posoborowie

Głód, propaganda i milczenie o Bogu: naturalistyczna ślepota wokół Strefy Gazy

Portal Opoka relacjonuje wpis z serwisu wp.pl: Marek Magierowski opisuje reakcje izraelskich władz na oskarżenia o wywołanie głodu w Strefie Gazy, w tym wypowiedzi Benjamina Netanjahu, który mówi: „To bezczelne łgarstwo” w odpowiedzi na zarzuty, że Izrael głodzi palestyńskie dzieci. Autor przytacza sygnały ONZ, Caritas i Pomocy Kościołowi w Potrzebie o katastrofie humanitarnej, cytuje skrajnie nieludzkie słowa rabina Ronena Szaulowa: „Każde dziecko w Strefie Gazy powinno umrzeć z głodu”, oraz wskazuje na niepokojące nastawienie części izraelskiej opinii publicznej. Całość utrzymana jest w tonie polityczno-medialnej debaty o antysemityzmie, „narracjach” i PR, przy niemal całkowitym przemilczeniu porządku nadprzyrodzonego, prawa Bożego i sądu Bożego nad zbrodniami.

Duchowe skupienie kapłana w modlitwie w górskim kościele, symbol wiary i pokory
Posoborowie

Kult jednostki i nagroda dla „Stolicy Apostolskiej”: symptom bankructwa doktrynalnego

Cytowany artykuł relacjonuje uroczystości w górskiej wiosce San Pietro della Ienca, gdzie po raz 24. przyznano Międzynarodową Nagrodę „La Stele della Ienca”, w tym roku „Stolicy Apostolskiej”, rzekomo „za wyjątkową rolę w promowaniu pokoju i duchowego wsparcia”. Wydarzenie zostało połączone z „Eucharystią” w sanktuarium św. Jana Pawła II, przewodniczoną przez kard. Stanisława Dziwisza, oraz z czcią dla lokalnych animatorów kultu pamięci Karola Wojtyły. Lista wcześniejszych laureatów obejmuje dziennikarzy, instytucje świeckie, posoborowe organizacje i watykańskie struktury.
Pod fasadą „pokoju” i „duchowości” mamy klasyczną liturgię nowego humanitaryzmu: nagradzanie instytucji, która przez dekady promuje wolność religijną, ekumenizm bez nawrócenia i kult człowieka — to apoteoza modernistycznej apostazji.

Fotografia realistyczna pielgrzymów katolickich w tradycyjnych strojach, idących w skupieniu na drodze do Jasnej Góry, symbolizująca duchową podróż i wiarę.
Kurialiści

Pielgrzymka jako „challenge”? Naturalistyczna degradacja kultu w drodze na Jasną Górę

Portal Opoka informuje o wyruszeniu 45. Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej na Jasną Górę pod hasłem „Napełnieni Duchem Świętym”. „Słowo” wygłosił abp Adrian Galbas, który zaapelował, by pielgrzymka nie była „wakacyjną przygodą” ani „życiowym challenge’em”, lecz rekolekcjami; wskazał na Słowo Boże jako fundament „pojednania i scalenia” oraz wezwał do „odnowienia relacji z Matką Bożą”. Wydźwięk tekstu to pastoralny naturalizm: nacisk na psychologiczną „integrację”, ogólny teizm, subiektywistyczne „pojednanie” i sentymentalny kult, bez odniesienia do obiektywnego porządku łaski, sakramentaliów w jedności z prawdziwym Kościołem i do królewskiej władzy Chrystusa nad życiem publicznym; ten brak jest oskarżeniem najcięższym.

Rekreacja tradycyjnego katolickiego duchownego w świątyni, wyrażającego głęboki szacunek i wierność naukom Kościoła, na tle klasycznych elementów sakralnych, bez symboli modernizmu czy surrealizmu.
Posoborowie

Detroit: seminaryjny cenzor modernizmu. Zwolnienia jako narzędzie kneblowania katolickiej doktryny

Portal Opoka informuje o zwolnieniu trzech wykładowców z seminarium w Detroit: Ralpha Martina (związanego z ruchem charyzmatycznym), Eduardo Echeverrii (promotora „dialogu ekumenicznego”) i Edwarda Petersa (kanonisty). Artykuł przytacza ich wypowiedzi krytyczne wobec „papieża” Franciszka, m.in. dotyczące: mętności nauczania, sugestii o „pustym piekle”, zmian w katechizmie nt. kary śmierci oraz „podejścia duszpasterskiego” w Amoris laetitia. Dodaje, że decyzję podjął nowy „arcybiskup” Detroit Edward Weisenburger, który wcześniej zakazał w 13 kościołach rytu rzymskiego przedsoborowego. Artykuł kończy informacja, że kuria nie komentuje szczegółów, a Martin mówi o „szoku”. Teza: to nie spór o szczegóły, ale kolejny akt systemowej pacyfikacji resztek katolickiego rozumu przez aparat posoborowej rewolucji.

Realistyczne zdjęcie sceny Narodzenia Pańskiego w tradycyjnym katolickim kościele, z naciskiem na wiarę i pokorę, oświetlone delikatnym światłem świec, ukazujące duchową głębię i oddanie.
Kurialiści

Jubileuszowa szopkomania: estetyka bez Wcielenia, kultura bez wiary

Vatican News informuje o naborze do VIII edycji wystawy „100 szopek w Watykanie”, organizowanej przez Dykasterię ds. Ewangelizacji pod kolumnadą Berniniego, w ramach cyklu „Jubileusz to kultura” związanego z Rokiem Świętym 2025. Zgłoszenia odbywają się online, udział jest bezpłatny i otwarty dla wszystkich; komisja dykasterii dokona wyboru eksponatów. Celem wydarzenia ma być, jak podano, „ewangelizacja poprzez symbol szopki” oraz nawiązanie do listu „Admirabile Signum”. Wskazano, że w edycji 2024 zaprezentowano 125 szopek z 21 krajów, w tym z Radomia, Wadowic i Sierpca, a część prac nawiązywała do hasła „Pielgrzymi nadziei”. Zasadniczym przesłaniem jest „nadzieja i pokój” – bez odwołania do Ofiary, Krzyża, nawrócenia czy królewskiej władzy Chrystusa nad narodami; jest to kolejna odsłona naturalistycznej, muzealnej „religii kultury”, która zastępuje Wcielenie estetyką i sentymentalizmem.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.