Portal Catholic News Agency informuje, że 31 października 2025 roku Senat stanu Illinois przegłosował ustawę legalizującą asystowane samobójstwo pod eufemistyczną nazwą „End-of-Life Options for Terminally Ill Patients Act”. Projekt, już zatwierdzony przez Izby Reprezentantów w maju 2025, czeka na podpis gubernatora J.B. Pritzkera. Dokument zezwala na samopodanie śmiertelnej dawki leków osobom uznanym za „terminalnie chore”, przy zachowaniu pozorów proceduralnych (dwie prośby ustne, 5-dniowy okres oczekiwania). Śmiertelny akt ma być maskowany w dokumentacji jako „przyczyna naturalna”. Hierarchowie posoborowej struktury – „kardynał” Blase Cupich i „biskup” Thomas Paprocki – wyrazili sprzeciw, apelując o rozwój opieki paliatywnej. Katolicka Konferencja Illinois wezwała do modlitw za „wrażliwe grupy”, nie wskazując jednak na **bezwzględną niedopuszczalność współpracy ze złem** w myśl katolickiej zasady cooperatio formalis.
Eutanazja jako owoc apostazji doktrynalnej
Legalizacja zbrodni eutanazji w Illinois nie jest odosobnionym incydentem, lecz nieuchronną konsekwencją detronizacji Chrystusa Króla w życiu publicznym. Już Pius XI w encyklice Quas Primas (1925) nauczał: „Państwa nie mogą osiągnąć prawdziwego szczęścia, dopóki jednostki i narody nie uznają publicznie panowania Chrystusa”. Odrzucenie społecznej władzy Zbawiciela przez rewolucję posoborową (m.in. deklarację Dignitatis humanae o rzekomej „wolności religijnej”) otworzyło furtkę dla prawodawstwa sankcjonującego kult śmierci.
Przytoczony w artykule argument „bpa” Paprockiego o „ironii” głosowania „w ciemnościach nocy” w przeddzień Halloween jest symptomatycznym dowodem teologicznej impotencji hierarchy zaangażowanego w struktury apostazji. Jego wypowiedź pomija kluczowy fakt: sam należąc do sekty posoborowej, która od 60 lat systematycznie neguje nieomylność Magisterium i promuje indyferentyzm, utracił moralny autorytet do potępiania owoców systemu, którego jest trybikiem.
Język zdrady: semantyka jako narzędzie barbarzyństwa
Ustawa z Illinois operuje świadomie wypaczonym słownictwem, by ukryć zbrodnię:
„medyczna pomoc w umieraniu” (medical aid in dying), „opcje końca życia” (end-of-life options), „śmiertelna choroba” (terminal disease)
– to terminy mające zatuszować realizację piątego przykazania Dekalogu. Katechizm św. Piusa X jednoznacznie stwierdza: „Grzech przeciwko piątemu przykazaniu popełnia ten, kto… przerywa ciążę, zabija chorego, starca lub kalekę (eutanazja), pomaga do samobójstwa” (Rozdział III, §5). Tymczasem posoborowa „Konferencja Katolicka” ogranicza się do mglistych wezwań o „poprawę opieki paliatywnej”, nie wskazując, że każdy głosujący za ustawą senator popełnia grzech śmiertelny wołający o pomstę do nieba.
Warto odnotować, że dokument przyrównuje samobójstwo z asystą lekarza do „śmierci naturalnej”, co stanowi jawny zamach na porządek metafizyczny. Jak przypomina bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV: „Nikt nie może zmienić natury zła, czyniąc je dobrem poprzez nazewnicze sztuczki”.
Hierarchowie neo-kościoła: strażnicy zdradzonego depozytu
Wypowiedź „kardynała” Cupicha o rzekomym „honorowaniu godności życia” poprzez odrzucenie eutanazji jest szczególnym przykładem teologicznego dwójmyślenia. Ten sam hierarchy w 2023 roku błogosławił związki sodomickie w archidiecezji Chicago, co Pius XI w Casti Connubii nazwał „ohydnym przestępstwem wołającym o pomstę do nieba”. Jego apel o „poszukiwanie innych opcji przed zalegalizowaniem samobójstwa” to czcza retoryka – jako zwolennik „synodu o synodalności” aktywnie uczestniczy w demontażu katolickiej etyki.
Podobnie nieszczera jest retoryka „bpa” Paprockiego, który wskazuje na ryzyko „przymusu” wobec niepełnosprawnych, lecz pomija sedno: każdy akt eutanazji jest obiektywnie złem, niezależnie od „dobrowolności”. Jego diecezja od lat toleruje „msze” nowego rytu, które – jak wykazała teologiczna analiza kard. Ottavianiego – „sprowadzają Ofiarę Kalwarii do protestanckiej wieczerzy” (Krótka Analiza Krytyczna Nowego Porządku Mszy, 1969). Nie może więc dziwić, że świeccy lekceważą świętość życia, gdy „duchowni” profanują świętość Ofiary.
Duchowa zapaść jako źródło prawodawstwa śmierci
Przyjęcie ustawy w Halloween – święcie okultystycznym – nie jest przypadkiem, lecz symbolicznym przypieczętowaniem duchowego bankructwa cywilizacji odrzucającej łaskę. Jak nauczał Pius XII: „Grzech pierworodny wprowadził śmierć duchową, której owocem jest śmierć cielesna; odrzucając Krzyż, ludzkość celebruje własną zagładę” (Mystici Corporis Christi, 1943). Illinois, gdzie w 2023 roku zalegalizowano rytualne składanie dzieci w ofierze przez aborcję do momentu narodzin, teraz dopełnia kult Molocha legalizacją „łaskawej śmierci” dla starców i chorych.
W tym kontekście płytkie wezwania posoborowych administratorów do „modlitwy za chorych” są karykaturą duszpasterstwa. Św. Augustyn poucza: „Gdy widzisz brata w błędzie, milcząc przyzwalasz na jego potępienie” (Kazanie 17, 2). Tymczasem „Konferencja Katolicka” nie nawołuje do ekskomunikowania legislatorów, nie organizuje publicznych różańców ekspiacyjnych, nie wskazuje na konieczność powrotu do społecznego panowania Chrystusa Króla – ogranicza się do gier politycznego lobbyingu.
Katolicka odpowiedź: nie negocjacje, lecz Contritio Cordis
Katolicka reakcja na barbarzyństwo eutanazji musi wyjść pożej poziomu „debaty o opcjach opieki zdrowotnej”. Jak przypomina Syllabus bł. Piusa IX: „Państwo nie ma prawa oddzielać się od Kościoła ani przyznawać równych praw fałszywym religiom” (teza 55). Legalizacja samobójstwa to owoc laicyzmu potępionego w Quas Primas jako „zaraza, która zatruwa społeczeństwo”.
Jedynym lekarstwem jest:
1. Publiczne pokutne zadośćuczynienie za świętokradztwo legislatorów (wzór: akcje ekspiacyjne Cristeros).
2. Odrzucenie kompromisu z posoborowiem, które poprzez „dialog” i „włączanie” legitymizuje kulturę śmierci.
3. Przywłaszczenie sobie prawdziwej katolickiej doktryny poprzez lekturę potępionych dziś autorów: kard. Pie, abp. Lefebvre’a (przed apostazją), ks. Saenz y Arriaga.
Jak pisał św. Pius X w Pascendi Dominici gregis: „Modernizm to synteza wszystkich herezji; zwalczajmy go nie dyskusją, lecz milczącym powrotem do immemorialnej Tradycji” (rozdz. 1). Illinois potrzebuje nie nowych hospicjów, lecz nowych świętych gotowych oddać życie za restaurację społecznego panowania Chrystusa Króla.
Za artykułem:
Illinois Senate passes assisted suicide measure (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 31.10.2025
