Portal eKAI (1 listopada 2025) relacjonuje 79. rocznicę święceń kapłańskich Karola Wojtyły, późniejszego przywódcy sekty posoborowej. Artykuł gloryfikuje postać określaną jako „Jan Paweł II”, przedstawiając jego ordynację 1 listopada 1946 roku jako wydarzenie o mistycznym charakterze. Wspomniane są okoliczności święceń w prywatnej kaplicy abp. Adama Stefana Sapiehy oraz prymicje w krypcie św. Leonarda na Wawelu. Tekst zawiera liczne cytaty z pism Wojtyły, w których opisuje on emocjonalne przeżycia związane z przyjęciem „sakramentu kapłaństwa”. Autorzy podkreślają symboliczną wymowę daty święceń w uroczystość Wszystkich Świętych, interpretując ją jako zapowiedź rzekomej „drogi ku świętości”.
Teologiczny zamach na pojęcie kapłaństwa
„Przyjmowałem święcenia sam, w prywatnej kaplicy Biskupów Krakowskich… W czasie śpiewu Veni Creator Spiritus oraz Litanii do Wszystkich Świętych, leżąc krzyżem, oczekiwałem na moment włożenia rąk. Jest to chwila szczególnie przejmująca” – wspomina Wojtyła w cytowanym fragmencie. Ta subiektywistyczna narracja odsłania rdzeń modernistycznej herezji, przeciwko której ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Moderniści (…) wszystkie zjawiska religijne wyprowadzają z człowieka (…) dla nich bowiem pobożność zaczyna się od pewnego jakiegoś popędu serca”.
Kościół katolicki naucza, że kapłaństwo jest character indelebilis (niezatartym znamieniem), udzielanym ex opere operato (na mocy samego sprawowania obrzędu) przez ważnego szafarza dla dobra Kościoła. Tymczasem relacja Wojtyły redukuje sakrament do prywatnego przeżycia emocjonalnego, co stanowi jawne odejście od doktryny trydenckiej. Sobór Trydencki w sesji XXIII naucza: „Ofiara i kapłaństwo tak są ze sobą złączone, iż w obu Kościołów jest jedno i to samo. Dlatego kapłanów Nowego Zakonu ustanowił Pan (…) aby składali Ciało i Krew Jego”.
Fałszywa świętość w służbie rewolucji
Artykuł bezkrytycznie powiela posoborowy mit „powszechnego powołania do świętości”, cytując wypowiedź Wojtyły: „Nie bójcie się być świętymi. Naśladujcie Jezusa Chrystusa, który jest źródłem wolności i światła”. To klasyczny przykład modernistycznego relatywizmu, sprzecznego z nauką św. Roberta Bellarmina: „Święci są zwycięzcami świata, którzy wzgardzili jego zasadami i pożądaniami” (De controversiis).
Prawdziwa świętość polega na heroicznym praktykowaniu cnót teologalnych i przestrzeganiu prawa Bożego. Tymczasem „kanonizacja” Wojtyły przez bergoglia w 2014 roku stanowiła akt politicum a nie religiosum, sprzeczny z procedurami kanonicznymi obowiązującymi przed Soborem Watykańskim II. Jak przypomina dekret Lamentabili sane exitu z 1907 roku: „Dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych”.
Symbolika daty jako narzędzie dezinformacji
Portal podkreśla rzekomo mistyczne znaczenie daty święceń: „Dzień Wszystkich Świętych symbolicznie wskazywał, że wszyscy święci towarzyszą mu na kapłańskiej drodze ku świętości”. Ta interpretacja jest teologicznie absurdalna. Uroczystość Wszystkich Świętych czci tych, którzy osiągnęli chwałę nieba w wyniku procesu kanonizacyjnego lub męczeństwa – nie zaś „każdego ochrzczonego” jak głosi posoborowa herezja.
Św. Pius X w motu proprio Sacrorum antistitum przestrzegał: „Moderniści posługują się symbolami i alegoriami dla przemycania herezji pod pozorem głębi duchowej”. Wybór 1 listopada na dzień święceń mógł wynikać z praktycznych względów (okupacyjna rzeczywistość 1944 roku), ale jego późniejsza mistyfikacja służy budowaniu kultu jednostki sprzecznego z zasadą soli Deo gloria (Bogu samemu chwała).
Kapłaństwo bez ofiary: antyliturgiczna rewolucja
Wspomnienie o „prymicjach w krypcie św. Leonarda” zasługuje na szczególną uwagę. W rzeczywistości Msza św. prymicyjna Wojtyły stanowiła zapowiedź jego późniejszego udziału w niszczeniu katolickiej liturgii. Jako współautor konstytucji Sacrosanctum Concilium, przyczynił się do zastąpienia Ofiary Przebłagalnej protestanckim „wieczerzem pamiątkowym”.
Kardynał Alfredo Ottaviani w Memoriale z 1969 roku ostrzegał: „Nowa msza sprzeniewierza się dogmatowi trydenckiemu (…) stanowi znaczące odejście od teologii katolickiej wyrażonej na Soborze Trydenckim”. Tymczasem Wojtyła przez cały okres swojej posługi wspierał tę rewolucję liturgiczną, co czyni wszelkie rocznicowe wspomnienia jego „kapłaństwa” aktem głębokiej ironii.
Świętość bez nawrócenia: antyewangelia
Najbardziej szokujące w artykule jest całkowite przemilczenie licznych aktów apostazji dokonanych przez Wojtyłę:
– Ekumeniczne modlitwy w Asyżu (1986), gdzie oddawano cześć bożkom pogańskim obok Najświętszego Sakramentu
– Podpisanie pod heretyckim dokumentem z Abu Dhabi (2019), głoszącym relatywizm religijny
– Propagowanie „teologii ciała” otwierającej drogę do akceptacji sodomii
Św. Pius V w bulli Ex omnibus afflictionibus nauczał: „Ktokolwiek sprzyja heretykom lub wspiera ich w jakikolwiek sposób, podlega ekskomunice latae sententiae”. W świetle tego orzeczenia wszelkie próby przedstawiania Wojtyły jako wzoru kapłaństwa stanowią bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu.
Kult człowieka zamiast kultu Boga
Opis relikwiarza „w kształcie otwartej księgi” z domniemanymi relikwiami Wojtyły odsłania prawdziwy charakter tego kultu: jest to idolatria (bałwochwalstwo) sprzeczna z Pierwszym Przykazaniem. Kościół katolicki zawsze nauczał, że relikwie świętych mają charakter pomocniczy w kulcie – nigdy zaś nie stają się centralnym punktem pobożności.
Tymczasem sekta posoborowa zastąpiła kult Boga kultem „świętych nowej generacji” – modernistów, ekumenistów i rewolucjonistów. Jak trafnie zauważył arcybiskup Marcel Lefebvre: „Kościół posoborowy stworzył własnych świętych, by legitymizować swoją apostazję”.
Zakończenie: rocznica upadku
79. rocznica święceń Wojtyły to nie powód do radości, lecz do żałoby. Jego „kapłańska droga” stała się symbolem destrukcji katolickiego kapłaństwa, zastąpionego przez funkcję przewodniczącego zgromadzenia. Jak nauczał papież Pius XI w encyklice Ad catholici sacerdotii: „Kapłan katolicki nie jest zwykłym zastępcą wspólnoty wiernych, lecz przedstawicielem samego Boga”.
Dziś, gdy struktury okupujące Watykan przygotowują się do beatyfikacji Pawła VI – głównego architekta posoborowej rewolucji – należy przypomnieć słowa św. Pawła: „Gdyby nawet my lub anioł z nieba głosił wam ewangelię różną od tej, którą otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” (Gal 1,8). Rocznice takie jak ta służą jedynie utrwalaniu wielkiego oszustwa naszych czasów.
Za artykułem:
polska Kapłaństwo i świętość – 79. rocznica święceń Jana Pawła II (ekai.pl)
Data artykułu: 01.11.2025
