Portal LifeSiteNews (31 października 2025) relacjonuje ponurą diagnozę gubernatora Banku Kanady Tiffa Macklema, który stwierdził, że Kanadyjczycy muszą zaakceptować „niższy” standard życia przy jednoczesnym obniżeniu stóp procentowych do 2,25%. Macklem wskazał na amerykański protekcjonizm jako główną przyczynę problemów strukturalnych, dodając: „Dochody będą niższe niż powinny być”. W kontekście zerowego wzrostu gospodarczego i inflacji sięgającej historycznych poziomów, komentatorzy wskazują na rażącą rozrzutność rządów liberalnych – od czasów Justina Trudeau po obecne rządy Marka Carneya – które wydały miliony dolarów na promocję ideologii „LGBTQI+”, „klimatyczne” gadżety oraz militarną pomoc dla Ukrainy.
Ekonomiczny upadek jako kara za publiczną apostazję
Podczas gdy Macklem ogranicza się do technokratycznej analizy „kosztów dodanych” i „zniszczonej zdolności produkcyjnej”, fundamentalną przyczynę kryzysu stanowi systematyczne odrzucenie przez kanadyjskie władze społecznego panowania Chrystusa Króla. Już Pius XI w encyklice Quas primas (1925) podkreślał, że „pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusowym” jest jedynym fundamentem prawdziwego dobrobytu narodów. Tymczasem Kanada – pod rządami masońsko-liberalnych elit – stała się laboratorium rewolucji antychrześcijańskiej: od legalizacji dzieciobójstwa prenatalnego (1969), przez „małżeństwa” homoseksualne (2005), po niedawne wprowadzenie prawa zezwalającego na eutanazję nieletnich (2023).
„Nasze dochody będą niższe niż powinny być” – przyznaje Macklem, nie zdradzając choćby cienia świadomości, że jest to bezpośrednie wypełnienie starotestamentowych zapowiedzi: „Będziesz pożyczał wielu narodom, sam zaś od nikogo nie będziesz pożyczał […] Jeżeli zaś nie będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego […] przyjdą na ciebie wszystkie te przekleństwa” (Pwt 28:12-15).
Inflacyjna grabież i ideologiczne marnotrawstwo jako przejaw rewolucyjnej tyranii
Wzrost podatków do 42% dochodu przeciętnej kanadyjskiej rodziny oraz inflacyjna polityka Banku Kanady stanowią klasyczny przykład „lichwy instytucjonalnej” potępionej już w XV wieku przez papieża Leona X na V Soborze Laterańskim. Jak trafnie diagnozował Pius XI w Quadragesimo anno (1931), system finansowy oderwany od moralności katolickiej nieuchronnie degeneruje się w narzędzie „dyktatury ekonomicznej”, gdzie „garstka bardzo bogatych” zniewala „niezliczone rzesze proletariuszy”.
Rząd Carneya – zamiast cięć wydatków – zwiększa finansowanie zboczeń (13 milionów dolarów na „klimatyczne” gadżety, kolejne miliony na „SLGBTQI+”) w duchu rewolucji kulturowej, którą św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis (1907) identyfikował jako nieodłączny element modernistycznej strategii zniszczenia cywilizacji chrześcijańskiej. Macklem przemilcza fakt, że każde 100 dolarów wydane na promocję sodomii czy „klimatycznej” histerii to 100 dolarów odebranych rodzinom zmagającym się z codzienną walką o przetrwanie.
Amerykański protekcjonizm czy kanadyjski kolonializm ideowy?
Oskarżając USA o „zwrot ku protekcjonizmowi”, gubernator Banku Kanady odwraca uwagę od rzeczywistego źródła kryzysu – kompletnego podporządkowania Ottawa globalistycznym agendom takim jak Światowe Forum Ekonomiczne (WEF) czy ONZ-owski Program Środowiskowy (UNEP). Podczas gdy Donald Trump wprowadzał cła w obronie amerykańskiego przemysłu, Kanada Marka Carneya – byłego specjalnego wysłannika ONZ ds. „klimatu” – realizuje scenariusz „Wielkiego Resetu”, gdzie „będziesz miał nic i będziesz szczęśliwy”.
„To nie protekcjonizm, lecz zdrada suwerenności narodowej na rzecz neomarksistowskiego internacjonalizmu doprowadziła Kanadę do ruiny” – konstatuje się w świetle katolickiej nauki społecznej, która w „Syllabusie błędów” Piusa IX (1864) potępia tezę, że „Kościół powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowoczesną cywilizacją” (pkt 80).
Antychrześcijańska tyrania pod płaszczykiem „demokracji liberalnej”
Najgłębszy wymiar kryzysu ujawnia się w całkowitym braku refleksji nad religijnymi przyczynami upadku gospodarczego. Jak nauczał Pius XI, „nie ma zbawienia w żadnym innym” (Dz 4,12) – ani w interwencjonizmie państwowym, ani w „zielonych” technokratycznych utopiach. Dopóki Kanada nie powróci do publicznego uznania praw Chrystusa Króla nad narodami, dopóty będzie tkwić w błędnym kole kryzysów – ekonomicznych, demograficznych i moralnych.
„Rządzący Kanady – od Trudeau po Carneya – stali się wykonawcami kary Bożej za apostazję narodu, który odrzucił swe chrześcijańskie dziedzictwo” – przypomina się słowa Leona XIII z encykliki Humanum genus (1884), demaskującej masoński plan zniszczenia „całego porządku religijnego i społecznego opartego na instytucjach chrześcijańskich”.
Tym samym analiza Macklema – ograniczona do wąskich wskaźników ekonomicznych – służy jedynie zamaskowaniu duchowej zgnilizny trawiącej kanadyjskie społeczeństwo. Prawdziwym rozwiązaniem nie jest obniżka stóp procentowych czy „korekta polityki handlowej”, lecz narodowa pokuta i restauracja katolickiego ładu społecznego. Dopóki Kanada nie odrzuci kultu człowieka zastępującego kult Boga w Trójcy Jedynego, dopóty jej obywatele będą skazani na „niższy standard życia” – nie tylko materialnie, lecz przede wszystkim duchowo.
Za artykułem:
Bank of Canada governor warns citizens to anticipate lower standard of living (lifesitenews.com)
Data artykułu: 01.11.2025
