Portal eKAI (1 listopada 2025) opublikował nekrolog obejmujący 155 „hierarchów” sekty posoborowej oraz przedstawicieli innych wyznań i religii, którzy zmarli między 1 listopada 2024 a 27 października 2025 roku. Wśród wymienionych figuruje „papież” Leon XIV (Jorge Bergoglio) oraz 7 „kardynałów”, 30 „arcybiskupów” i szereg innych osób pełniących funkcje w strukturach okupujących Watykan. Tekst utrzymuje pozory neutralności informacyjnej, lecz poprzez samo zestawienie prawowitych sukcesorów Apostołów z heretykami i schizmatykami dokonuje grzesznego relatywizmu eklezjologicznego.
Fałszywa sukcesja apostolska w strukturach apostazji
Wymienienie Bergoglia jako „papieża” stanowi jawną obrazę prymatu Piotrowego, gdyż jako jawny heretyk propagujący kult człowieka i synkretyzm religijny, automatycznie utracił jakiekolwiek prawa do urzędu zgodnie z kanonem 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu (…) jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Bulla Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV jednoznacznie stwierdza: „promocja lub wyniesienie, nawet jeśli były niekwestionowane i za jednomyślną zgodą wszystkich Kardynałów, będą nieważne, nieobowiązujące i bezwartościowe” jeśli dotyczyły heretyka przed nominacją.
Wykaz tzw. „kardynałów” jest szczególnie wymowny:
Miguel Ángel Ayuso Guixot – prefekt Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego
Urząd jawnie sprzeczny z encykliką Mortalium Animos Piusa XI, która potępiała „fałszywe opinie tych, którzy twierdzą, że wszelkie religie są mniej więcej dobre i godne pochwały”. Działalność Ayuso stanowiła permanentne łamanie kanonu 1258 Kodeksu z 1917: „Nie wolno katolikom w jakikolwiek sposób brać udziału w kultach niekatolickich”.
Demontaż sakramentalnego charakteru kapłaństwa
Artykuł bezkrytycznie powiela modernistyczną koncepcję „hierarchii” opartej na nieważnych święceniach posoborowych. Zmiana rytuału święceń w 1968 roku przez Montiniego (Pawła VI) unieważniła sakrament kapłaństwa, o czym świadczą:
- Brak wyraźnej intencji ustanowienia kapłana ofiarnika („oferta hostii czystej, świętej i niepokalanej” usunięta z formy sakramentalnej)
- Zastąpienie teologii ofiary koncepcją „posługi wspólnotowej”
Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin: „Jawny heretyk nie może być Papieżem ani członkiem Kościoła” (De Romano Pontifice), co dotyczy wszystkich „konsekratorów” po 1968 roku. Tym samym cała „sukcesja apostolska” w sekcie posoborowej jest fikcją prawną i teologiczną.
Ekumenizm jako narzędzie dechrystianizacji
Wykaz zmarłych obejmuje jawnych wrogów Katolickiej Jedności:
Anastazy (Jannulatos) – prawosławny arcybiskup Albanii, zwolennik dialogu z Kościołem katolickim
Co stanowi rażące naruszenie dekretu Lamentabili sane exitu (1907), potępiającego tezę, że „Kościół nie może nawet poprzez definicje dogmatyczne określić właściwego sensu Pisma Świętego” (propozycja 4). Prawosławie odrzuca nieomylność papieską i dogmaty maryjne, będąc w schizmie potępionej przez Sobór Lyoński II i Florencki.
Szczególnie oburzające jest zestawienie katolickich nominatów z:
Russell Marion Nelson – zwierzchnik mormonów
Kult uznający wielobóstwo i ludzkie pochodzenie Boga, ekskomunikowany przez Piusa VII w breve Diu Satis (1801). Artykuł przemilcza fakt, że Święte Oficjum w dekrecie z 5 czerwca 1901 zakazało katolikom jakiejkolwiek współpracy z mormonami pod karą ekskomuniki.
Milczenie o świętokradztwach i bałwochwalstwie
Autorzy nie wspominają, że uczestnictwo w posoborowych „sakramentach” stanowi:
- Świętokradztwo – gdyż „msze” nowego rytu nie są Ofiarą przebłagalną (co potwierdziła Papieska Komisja „Ecclesia Dei” w 1993)
- Bałwochwalstwo – poprzez wprowadzenie herezji „ludu kapłańskiego” łamiącej dogmat o charakterze sakramentalnym kapłaństwa
Jak ostrzegał Pius XI w Quas Primas: „Kościół nie może skutecznie obronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach” – w przeciwieństwie do neo-kościoła, który zmienia doktrynę według świeckich mod.
Lefebryzm jako schizma w schizmie
Wymienienie „biskupa” Richarda Williamsona bez odpowiedniego ostrzeżenia to kolejny błąd:
Richard Nelson Williamson – b. członek Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X
FSSPX pozostaje w nieuregulowanej sytuacji kanonicznej, a jego członkowie – jak stwierdziła Kongregacja Nauki Wiary 27 września 1985 – „nie mają jurysdykcji do ważnego sprawowania sakramentów pokuty i małżeństwa”. Święcenia dokonane bez mandatu papieskiego są nielegalne, jak przypomina kanon 953.
Podsumowanie: ohyda spustoszenia w świętym miejscu
Przedstawiony nekrolog stanowi klasyczny przykład hermeneutyki zerwania – próby nadania ciągłości instytucji, która odrzuciła fundamenty wiary. Jak prorokował Pius X w Pascendi Dominici Gregis: „Moderniści usiłują zniszczyć cały system katolicki poprzez wprowadzenie do Kościoła zasad filozoficznych i historycznych prowadzących do ateizmu”.
Jedyną właściwą reakcją wiernych pozostaje całkowite odseparowanie od struktur posoborowych i trwanie przy niezmiennej Tradycji, czego domagał się Chrystus Król w encyklice Quas Primas: „Pokój Chrystusowy możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusowym”.
Za artykułem:
01 listopada 2025 | 12:49Ludzie Kościoła oraz różnych wyznań i religii, zmarli w ciągu ostatniego roku 2025 (ekai.pl)
Data artykułu: 01.11.2025
