Nowa teologia świętości jako narzędzie relatywizacji zbawienia
Portal eKAI (1 listopada 2025) relacjonuje wystąpienie „abp.” Józefa Kupnego podczas uroczystości Wszystkich Świętych w Siechnicach. Hierarcha struktury posoborowej głosił, że „świętość jest przeznaczona dla każdego z nas”, sprowadzając przy tym katolicką koncepcję zbawienia do sentymentalnego humanitaryzmu. Wykorzystując retorykę pozornej ortodoksji, przedstawiciel neo-kościoła antypapieża Leona XIV (Roberta Prevosta) systematycznie zacierał granicę między świętością a przeciętnością, między zbawieniem a potępieniem.
„Święci to ludzie tacy sami jak my. Ich życie niewiele różniło się od naszego – chorowali, znosili trudności, doświadczali pokus”.
Demontaż pojęcia świętości w służbie synkretyzmu
Przedstawiona przez „abp.” Kupnego wizja świętości stanowi radykalne odejście od nauczania Magisterium Ecclesiae. Święty Pius X w encyklice Pascendi Dominici Gregis potępił modernistyczną tendencję do sprowadzania nadprzyrodzoności do wymiaru czysto subiektywnego: „Moderniści świętość Kościoła mieszają z czystym człowieczeństwem, które pod wpływem potrzeby religijnej spontanicznie się rozwija” (n. 12). Tymczasem Kupny utożsamia świętość z naturalną wrażliwością emocjonalną, całkowicie pomijając konieczność łaski uświęcającej i przyjęcia depozytu wiary w jego integralności.
Fałszywe ekumeniczne przesłanie pod płaszczykiem „pamięci o zmarłych”
Najgroźniejszym aspektem homilii jest implikacja, że zbawienie możliwe jest poza widzialnymi granicami Kościoła Katolickiego. Gdy mówca stwierdza: „wierzymy, że wśród opieczętowanych […] są również nasi bliscy – rodzice, rodzeństwo, przyjaciele i sąsiedzi”, propaguje herezję potępioną przez Piusa IX w Syllabus Errorum: „Dobrą należy żywić nadzieję co do wiecznego zbawienia wszystkich tych, którzy wcale nie są w prawdziwym Kościele Chrystusowym” (propozycja potępiona 17).
Kardynał św. Robert Bellarmin w De Controversiis jednoznacznie nauczał: „Nikt nie może być zbawiony, jeśli nie jest członkiem Kościoła Katolickiego, czy to w rzeczywistości (re), czy w pragnieniu (voto)” (KS III, rozdz. 2). Tymczasem współczesna sekta watykańska systematycznie niszczy tę prawdę, zastępując ją naturalistyczną wizją powszechnego zbawienia.
Manipulacja autorytetem Ojców Kościoła
Szczególnie perfidnym zabiegiem jest przywołanie św. Jana Chryzostoma w kontekście relatywizacji warunków zbawienia. W rzeczywistości ten Doktor Kościoła głosił: „Poza Kościołem nie ma zbawienia, podobnie jak nie było ocalenia dla tych, którzy nie byli w arce Noego” (Homilia na Ewangelię św. Jana). Tymczasem Kupny cytuje go selekcjonując te fragmenty, które pasują do posoborowego synkretyzmu, całkowicie pomijając jego katolicką nieprzejednaność.
Kult pseudo-świętych jako narzędzie rewolucji
Wspomnienie przez mówcę Matki Teresy z Kalkuty – postaci otoczonej poważnymi kontrowersjami doktrynalnymi – demaskuje prawdziwy cel posoborowej „teologii świętości”. Jej rzekome „dzieła miłosierdzia” prowadzone były w duchu indyferentyzmu religijnego, co św. Pius X nazwałby „herezją miłości pozornej”. Watykańska maszyneria „kanonizacyjna” służy dziś legitymizacji rewolucji poprzez kreowanie świętych na miarę nowej antropocentrycznej religii.
Ofiara bezkrwawa zastąpiona psychologią tłumu
Opisywana w artykule „msza” na cmentarzu w Siechnicach to jedynie parodia katolickiego kultu. Jak zauważył Pius XII w Mediator Dei: „Ofiara eucharystyczna opiera się na mandacie Chrystusa i nie może być dowolnie przekształcana według ludzkich wymysłów” (n. 58). Tymczasem posoborowe zgromadzenie z procesją różańcową stanowi typowy przykład zastąpienia ex opere operato zbawczego działania sakramentów przez ex opere operantis emocjonalne przeżycia uczestników.
Teologiczne bankructwo neo-kościoła
Cała homilia „abp.” Kupnego stanowi żywą ilustrację słów św. Piusa X z encykliki Pascendi, gdzie papież ostrzegał przed modernistami „których nauka, niby to katolicka, jest w istocie syntezą wszystkich herezji” (n. 39). Brak w niej:
- Mówienia o konieczności przynależności do prawdziwego Kościoła do zbawienia
- Ostrzeżenia przed grzechem i konieczności sakramentalnej pokuty
- Wzmianki o Sądzie Ostatecznym i wiecznym potępieniu
- Odróżnienia prawdziwych świętych od posoborowych konstruktów hagiograficznych
Zamiast tego otrzymujemy synkretyczną papkę „duchowości” pozbawionej transcendentnego wymiaru, będącej narzędziem demontażu ostatnich pozorów katolicyzmu w okupowanej przez modernizm strukturze.
Za artykułem:
01 listopada 2025 | 19:27Abp Kupny: świętość jest przeznaczona dla każdego z nas (ekai.pl)
Data artykułu: 01.11.2025
