Portal Vatican News relacjonuje trzydniową konferencję na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, zorganizowaną pod hasłem „Ku przyszłości. Przemyśleć Nostra aetate dzisiaj” z udziałem przedstawicieli judaizmu, islamu, hinduizmu oraz sekty posoborowej. Wśród uczestników znaleźli się m.in. kard. George Jacob Koovakad (Dykasteria ds. Dialogu Międzyreligijnego), kard. Kurt Koch (Dykasteria ds. Jedności Chrześcijan) i rabin Noam Marans (American Jewish Committee). Głównym tematem dyskusji była reinterpretacja soborowej deklaracji w kontekście współczesnego pluralizmu religijnego. „Ufamy, że ta konferencja pozwoli odczytywać znaki czasu i przyczyni się do dialogu międzyreligijnego, który będzie się rozwijał z uwagą skierowaną na poznanie drugiego człowieka” – oświadczył o. Pino Di Luccio SJ, prezydent Collegium Maximum. Organizatorzy podkreślali konieczność kontynuowania dialogu „nawet w momentach najtrudniejszych”, co Flavio Pace z Dykasterii ds. Jedności Chrześcijan uzasadniał potrzebą „ponownego ożywiania dzieła, które było prawdziwą rewolucją”. Artykuł kończy się wezwaniem do wspierania „misji papieża” i „budowania pokoju”.
Zdrada doktrynalna pod płaszczem „znaków czasu”
Konferencja na Gregorianie stanowi jawną kontynuację modernistycznej rewolucji zapoczątkowanej przez Nostra aetate – dokument, który złamał nieprzekraczalną zasadę katolickiej eklezjologii: „Poza Kościołem nie ma zbawienia” (Extra Ecclesiam nulla salus). Jak trafnie zauważył św. Pius X w encyklice Pascendi Dominici gregis: „Moderniści […] religię pojmują jako wytwór duszy ludzkiej” (pkt 14). Wypowiedź Flavio Pace’a o „przekazywaniu daru dialogu” to jedynie eufemizm dla apostazji, gdyż – jak nauczał Pius XI w Quas Primas – „Królestwo Chrystusa obejmuje wszystkich ludzi – tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem uczestnicy konferencji, w tym „kardynałowie” posoborowej sekty, zdradzili misję ewangelizacyjną Kościoła, zastępując ją naturalistycznym kultem „współistnienia”.
Fałszywa eklezjologia w służbie synkretyzmu
Podstawowym błędem teologicznym całego przedsięwzięcia jest założenie, że niekatolickie tradycje religijne mają jakikolwiek udział w prawdzie objawionej.
„Tradycje religijne, które niegdyś uznawano za drugorzędne, zyskały bowiem większe znaczenie”
– czytamy w relacji. Tymczasem Sobór Florencki (1442) dogmatycznie orzekł: „Nikt, choćby nawet był on dawcą jałmużny, nie może dostąpić zbawienia, jeśli nie pozostaje w łonie i w jedności z Kościołem Katolickim”. Uczestnicy konferencji nie tylko ignorują tę prawdę, ale wręcz odwracają hierarchię wartości – jak rabin Marans, który chwali „papieża” Leona XIV za potępienie antysemityzmu, przemilczając obowiązek nawrócenia Żydów na jedyną prawdziwą wiarę. To jawne pogwałcenie nakazu św. Pawła: „Gdyby nawet my albo anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty!” (Gal 1,8).
„Dialog” jako narzędzie dechrystianizacji
Retoryka „budowania pokoju” i „wychowania do dialogu” służy ukryciu rzeczywistego celu całego przedsięwzięcia: demontażu katolickiej tożsamości na rzecz globalistycznej religii człowieka. Kiedy o. Di Luccio SJ mówi o „wnoszeniu wkładu w teologię”, należy to rozumieć jako kontynuację modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili św. Piusa X, który w punkcie 21 stanowczo odrzucił tezę, jakoby „Kościół może przedstawiać swoją doktrynę jako prawdziwą tylko w sposób probabilistyczny”. Tymczasem konferencja na Gregorianie jawnie promuje relatywizm doktrynalny, czego dowodzi pytanie postawione przez organizatorów: „Jak Nostra aetate zostałaby napisana dzisiaj?” – co jest równoznaczne z przyznaniem, że dogmaty wiary podlegają ewolucji stosownie do duchowych kaprysów epoki.
Struktury apostazji w służbie anty-Kościoła
Szczególnie wymowne jest zaangażowanie jezuitów z Gregorianum w organizację tego bluźnierczego przedsięwzięcia. Zakon, który niegdyś wydawał takich gigantów kontrreformacji jak św. Robert Bellarmin, dziś stał się kuźnią modernistycznych herezji. Współpraca z American Jewish Committee – organizacją jawnie promującą aborcję i gender – obnaża prawdziwe oblicze „dialogu”, który jest jedynie przykrywką dla moralnego i doktrynalnego samobójstwa. Nie przypadkiem wśród patronów znalazła się Światowa Rada Kościołów – masońska struktura dążąca do stworzenia synkretycznej religii globalnej. Jak trafnie zauważył Pius IX w Syllabusie: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod wpływem światła rozumu” (błąd 15) – co właśnie realizują uczestnicy konferencji.
Teologia wykorzenienia
Najgroźniejszym aspektem całej inicjatywy jest systematyczne niszczenie chrześcijańskich korzeni poprzez fałszywe przywrócenie „duchowego pokrewieństwa z judaizmem”.
„Wymiar dialogu, zakorzeniony głęboko w tradycji żydowsko-chrześcijańskiej”
– twierdzi Pace, ignorując fakt, że Kościół jest Nowym Izraelem, a „tradycja żydowska” po odrzuceniu Mesjasza stała się religią niewiary (por. Mt 21,43). Tymczasem św. Pius X w Lamentabili potępił podobne spekulacje jako sprzeczne z wiarą (pkt 60), zaś św. Paweł wyraźnie nauczał, że prawdziwym potomstwem Abrahama są ci, co „idą śladami wiary […] ojca naszego Abrahama” (Rz 4,12). Dyskusje z rabinami na temat interpretacji Nostra aetate to nie tylko zdrada Chrystusa, ale i akt duchowego samobójstwa, gdyż – jak napisał Pius XI w Quas Primas – „nie było pod niebem innych imion danych ludziom, w których mogliby być zbawieni” poza imieniem Jezus.
Konkluzja: Triumf apostazji
Konferencja na Gregorianie stanowi kolejny dowód na całkowite opanowanie struktur posoborowych przez ducha antychrysta. Gdy „kardynałowie” i „biskupi” sekty watykańskiej bawią się w dialog z wyznawcami fałszywych religii, prawdziwy Kościół Chrystusowy – rozproszony wśród wiernych dochowujących Tradycji – przeżywa kolejną Pasję. Jak przepowiedział Pius IX w Syllabusie: „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (błąd 55) – co właśnie realizuje neo-kościół przez swe sojusze z siłami antychrześcijańskimi. Jedyną odpowiedzią katolika na tę apostazję może być nieugięte trwanie przy niezmiennej doktrynie oraz modlitwa o rychłe przywrócenie społecznego panowania Chrystusa Króla.
Za artykułem:
60 lat Nostra aetate:Na Gregorianie o przyszłości dialogu międzyreligijnego (vaticannews.va)
Data artykułu: 31.10.2025
