Portal Gość Niedzielny (2 listopada 2025) relacjonuje szczegóły śledztwa w sprawie październikowej kradzieży klejnotów wartości 88 mln euro z paryskiego Luwru. Dwóm nowym osobom postawiono zarzuty udziału w zorganizowanej grupie przestępczej, podczas gdy dwóch wcześniej zatrzymanych mężczyzn „częściowo” przyznało się do winy. Minister kultury Rachida Dati przyznała, że ryzyko obrabowania muzeum było „chronicznie niedoceniane”, zapowiadając nowy system zabezpieczeń do końca roku. „Istnieje obawa, że skradzione klejnoty zostały już wywiezione za granicę” – czytamy w artykule, który pomija fundamentalny wymiar moralny tego wydarzenia.
Naturalistyczna perspektywa jako objaw duchowej ślepoty
Kompletny brak odniesień do lex naturalis (prawa naturalnego) w komentowanym tekście ujawnia modernistyczne uwikłanie autorów. Redukcja kradzieży do „zmowy przestępczej” i problemów technicznych z zabezpieczeniami odzwierciedla typowo posoborową tendencję do pomijania nadprzyrodzonego wymiaru ludzkich działań. Tymczasem Katechizm Rzymski wprost naucza: „Kradzież jest ciężkim grzechem przeciw siódmemu przykazaniu, gdyż pozbawia bliźniego tego, co mu słusznie należy” (III, VIII, 6). Nie wystarczy wzmocnić alarmów – trzeba przywrócić publiczną pokutę za grzechy społeczne.
„Ryzyko obrabowania Luwru było »chronicznie niedoceniane«” – przyznała minister kultury Rachida Dati w wywiadzie dla telewizji TF1.
To zdanie demaskuje całkowitą impotencję świeckich władz w diagnozowaniu rzeczywistych przyczyn kryzysu. Prawdziwym „chronicznym niedocenianiem” jest ignorowanie faktu, że Francja od 1905 roku trwa w apostazji poprzez ustawowe oddzielenie państwa od Kościoła. Gdy Pius XI w Quas primas (1925) podkreślał, że „państwa wyrzekając się panowania Chrystusa, same wyrzekły się pokoju”, przepowiadał właśnie konsekwencje takiego laicyzmu.
Zanik katolickiej koncepcji własności i sprawiedliwości
Artykuł bezkrytycznie powiela oświeceniową koncepcję własności jako „majątku państwa”, podczas gdy Summa Theologica (II-II, q.66) precyzuje: „Posiadanie dóbr zewnętrznych jest zgodne z prawem naturalnym… człowiek ma naturalne prawo zdobywać rozumnym działaniem to, czego potrzebuje do życia”. Kradzież korony cesarzowej Eugenii – żony Napoleona III, ostatniej katolickiej monarchini Francji – nabiera symbolicznego wymiaru jako atak na dziedzictwo regnum sociale Christi.
Milczenie o konieczności restitucji (przywrócenia skradzionego dobra lub jego równowartości) świadczy o zerwaniu z chrześcijańską koncepcją sprawiedliwości. Kanon 2354 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowił: „Złodzieje i ci, którzy dopuścili się grabieży… obowiązani są do naprawienia niesprawiedliwości”. Tymczasem współczesne „śledztwo” ogranicza się do policyjnego dochodzenia, nie sięgając do wymiaru moralnego.
Kulturowy wandalizm jako owoc rewolucji francuskiej
Luwr – dawna siedziba królów Francji, przemieniony w „świątynię laickości” – stał się idealnym celem dla złodziei właśnie dlatego, że wyrzekł się swego sakralnego charakteru. Gdy w 1793 roku rewolucjoniści zbezcześcili go tworząc „muzeum republiki”, zapoczątkowali proces degradacji sztuki do towaru. Pius VI w brewe Quare lacrymae (1793) ostrzegał: „Gdy naród odrzuca jarzmo Chrystusa, przemienia się w zbieraninę rabusiów”.
Proponowane przez minister Dati „zaostrzenie środków bezpieczeństwa” to klasyczny przykład modernistycznego iluzjonizmu. Jak przypomina Syllabus Piusa IX (1864), błędem jest twierdzenie, że „społeczeństwo może być dobrze zorganizowane bez religii katolickiej jako fundamentu” (pkt 39). Bez powrotu do publicznego uznania królewskiej władzy Chrystusa żadne technologiczne zabezpieczenia nie ochronią dziedzictwa cywilizacji.
Eschatologiczny wymiar przestępczości
Całkowity brak w artykule odniesień do Bożej sprawiedliwości i sądu ostatecznego ujawnia scjentystyczne zacietrzewienie autorów. Tymczasem św. Augustyn w Państwie Bożym (IV, 4) poucza: „Gdzie nie ma sprawiedliwości, tam nie ma państwa, tylko wielka banda zbójców”. Kradzież z Luwru nie jest „incydentem kryminalnym”, ale symptomem agonii społeczeństwa, które wypowiedziało posłuszeństwo prawu Bożemu.
Milczenie o obowiązku zadośćuczynienia i nawrócenia przestępców świadczy o przyjęciu naturalistycznej antropologii sprzecznej z dogmatem o grzechu pierworodnym. Jak przypomina bulla Unam sanctam Bonifacego VIII (1302): „Każda istota ludzka podlega Następcy Piotra – to artykuł wiary”. Odkąd Francja odrzuciła tę prawdę, stała się polem systematycznej grabieży – zarówno materialnej, jak i duchowej.
Za artykułem:
Dwie osoby ze wstępnymi zarzutami w związku z kradzieżą klejnotów z Luwru (gosc.pl)
Data artykułu: 02.11.2025
