Portal ACI Africa (1 października 2025) informuje o porwaniu 850 chrześcijan w Nigerii, przetrzymywanych przez dżihadystów z Fulani w lesie Rijana w stanie Kaduna. Ofiary, w tym kobiety i dzieci, doświadczają brutalnych tortur, głodzenia i egzekucji, podczas gdy ich oprawcy działają w pobliżu bazy wojskowej. Grupa Intersociety wzywa do interwencji, wskazując na upadek zaufania do armii oraz współpracę władz z islamistami.
Naturalistyczna redukcja cierpienia do „kwestii praw człowieka”
Artykuł koncentruje się na faktach, lecz pomija fundamentalne przyczyny: odrzucenie społecznego panowania Chrystusa Króla (Pius XI, Quas primas). Współczesne relatywizowanie prześladowań jako „konfliktu etnicznego” czy „kryzysu humanitarnego” to klasyczny przejaw modernizmu — potępionego przez św. Piusa X w Lamentabili sane (1907). Władze Nigerii, podobnie jak większość państw posoborowych, negują prawo publiczne Kościoła do głoszenia Ewangelii, zastępując je prawami człowieka — ideą jawnie potępioną przez Piusa IX w Syllabusie błędów (1864): „Błąd 15: Każdy człowiek jest wolny w wyborze religii”.
„W obozach było 11 dużych obozów, każdy z ponad 50 zakładnikami, oraz 10 mniejszych, z około 30 osobami w każdym” (zeznanie Maureen Micy).
Ofiary opowiadają o zakazie modlitwy i egzekucjach za niewypłacenie okupu, lecz artykuł nie wskazuje, że to systemowa walka z religią katolicką. Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do „stołu zgromadzenia”, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li tylko świętokradztwem, to bałwochwalstwem.
Wojsko jako współsprawca: apostazja instytucji
Intersociety słusznie wskazuje, że armia nigeryjska, zamiast bronić obywateli, „romansuje z dżihadystami” (sic!). To symptom szerszej apostazji: „Państwo, które nie uznaje władzy Chrystusa, staje się narzędziem w rękach szatana” (Leon XIII, Humanum genus). W artykule brak jednak odniesienia do obowiązku katolickich władz do eksterminacji herezji (Sobór Laterański IV, kan. 3) — dziś zastąpionego demokratycznym dialogiem z heretykami, co Pius IX określił jako „zgniły kompromis” (Encyklika Quanta cura).
Ofiara Chrystusa a „neutralność” władz
„Modlitwa była naszą jedyną pociechą” — mówi porwana Esther Emmanuel. Jednak prawdziwym pocieszeniem jest łaska sakramentów, których nie można otrzymać w strukturach posoborowych, gdzie kapłani są często nieważnie wyświęceni (zmiana formuły święceń w 1968 r.). Artykuł nie wspomina, że jedyną obroną przed prześladowaniami jest Krzyż Chrystusowy, a nie „prawa człowieka” — ideologia potępiona przez Quas primas jako „odrzucenie panowania Zbawiciela nad narodami”.
„Gdy dziecko płakało, terroryści bili zarówno dziecko, jak i jego matkę” (zeznanie Maureen Micy).
Takie cierpienia to męczeństwo za wiarę, które powinno być opisywane w kontekście nieba i chwały wiecznej. Współczesne media redukują je jednak do „historii ofiar”, co jest naturalizmem potępionym w Lamentabili sane (teza 58).
Podsumowanie: Król jest zdetronizowany
Problem Nigerii to nie tylko „dżihadyści”, lecz globalny kryzys wiary, gdzie „świat przyjął zasady, które Chrystusa odrzucają, a Kościół milczy” (Pius XI, Quas primas). Dopóki narody nie uznają publicznie władzy Chrystusa Króla, a kapłani nie odrzucą posoborowej apostazji, prześladowania będą trwać. Ecclesia militans (Kościół wojujący) wymaga dziś heroicznej wierności, nie zaś „dialogu” — słowa, które w ustach modernistów oznacza zawsze zdradę Ewangelii.
Za artykułem:
Nigeria rights groups seek release of 850 Christians held in notorious jihadist village (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 01.10.2025
