Posoborowa propaganda w służbie antykościoła

Podziel się tym:

Portal „Gość Niedzielny” (7 października 2025) prezentuje szereg informacji ilustrujących głęboki kryzys struktury posoborowej. Wśród doniesień znajdujemy m.in. sprawę dominikanina Wojciecha Jędrzejewskiego ubiegającego się o „przeniesienie do stanu świeckiego”, zapowiedź XXX Targów Wydawców Katolickich oraz orędzie „papieża” Leona XIV do młodzieży. Całość utrzymana jest w konwencji czysto naturalistycznej, gdzie Krzyż Chrystusa zastąpiono terapią społeczną, a wieczne prawdy – relatywizującym dialogiem.


Zdrada ślubów zakonnych jako „normalna procedura”

Sprawa „o. Wojciecha Jędrzejewskiego” (nazwisko podane bez cudzysłowu jako świeckie) demaskuje całkowite odejście od doktryny o perpetua stabilitas (wieczystej trwałości) ślubów zakonnych. Kanon 648 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku stanowił niepodważalnie: „Śluby w zakonach zatwierdzonych przez Stolicę Apostolską są prostą lub uroczystą profesją, zależnie od konstytucji zakonu, i zawsze wieczyste”. Tymczasem portal relacjonuje proces „przeniesienia do stanu świeckiego” jako biurokratyczną formalność, milcząc o ciężkim grzechu świętokradztwa i złamaniu przysięgi złożonej przed Bogiem.

W świetle nauczania Piusa XII (Sacra virginitas), taki akt stanowi zdradę powołania i woła o pomstę do nieba. Brak jakiegokolwiek przypomnienia o konsekwencjach kanonicznych (ekskomunika latae sententiae za porzucenie habitu – kan. 2385 KPK 1917) czy wezwania do pokuty ukazuje całkowitą utratę poczucia sacrum w strukturach posoborowych.

Targi herezji pod szyldem „katolicyzmu”

Zapowiedź XXX Targów Wydawców Katolickich w Warszawie to kolejny przykład synkretyzmu religijnego. W kontekście potępienia modernizmu przez św. Piusa X (Lamentabili sane exitu, prop. 58) oraz dekretów Świętego Oficjum zabraniających czytania ksiąg heretyckich (np. dekret z 1948 r. przeciwko „nouvelle théologie”), promocja współczesnej literatury religijnej stanowi otwartą zdradę wiary.

Jak czytamy w encyklice Pascendi dominici gregis: „Moderniści usiłują wszystkim dogmatom nadać znaczenie czysto symboliczne”. Właśnie te tendencje dominują na współczesnych „targach katolickich”, gdzie pod płaszczykiem pobożności sprzedaje się książki podważające nieomylność Pisma Świętego, kwestionujące boskość Chrystusa czy relatywizujące moralność.

Orędzie antypapieża: humanizm zamiast Ewangelii

Najbardziej wymownym przejawem apostazji jest orędzie „papieża” Leona XIV do młodzieży. Jego wezwanie do „bycia przyjaciółmi i świadkami Jezusa” stanowi jawną negację całej tradycji misyjnej Kościoła. Św. Pius X w liście apostolskim Notre charge apostolique potępił podobne sentymentalizmy jako „herezję amerykanizmu, która sprowadza religię do czystego humanitaryzmu”.

Tymczasem Leon XIV całkowicie pomija:
– Obowiązek głoszenia Chrztu jako jedynej drogi zbawienia („Extra Ecclesiam nulla salus” – Sobór Florencki)
– Konieczność nawrócenia i walki z grzechem („Poświęćcie się nieprzyjacielowi, a ucieknie od was” – Jk 4,7)
– Rzeczywistość Sądu Ostatecznego i wiecznego potępienia („Kto nie uwierzy, będzie potępiony” – Mk 16,16)

Kryzys widzialnej struktury

Nawet techniczne doniesienia (awaria samochodu „papieża”, nowe pojazdy elektryczne w Watykanie) ukazują degenerację instytucji, która porzuciła duchowy charakter. Jak przypomina encyklika Piusa XI Quas primas: „Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata”. Tymczasem posoborowie zredukowało Kościół do poziomu korporacji zajmującej się logistyką i ekologią.

Brak jakichkolwiek wzmianek o:
– Codziennej Ofierze Mszy Świętej (zastąpionej przez „stoły zgromadzenia”)
– Różańcu Świętym jako broni przeciwko herezjom
– Potrzebie pokuty i zadośćuczynienia za grzechy świata

Teologia wygnania

W świetle niezmiennej doktryny katolickiej (kan. 188 §4 KPK 1917) wszyscy „duchowni” posoborowi, którzy publicznie odstąpili od wiary, automatycznie utracili urzędy. Dlatego jedyną odpowiedzią wiernych na tę apostazję może być:
1. Całkowite odrzucenie posoborowej pseudoliturgii
2. Wierność Katechizmowi trydenckiemu
3. Uznanie sediswakancji Stolicy Apostolskiej
4. Szukanie ważnie wyświęconych kapłanów sprawujących prawdziwą Ofiarę

Jak ostrzegał św. Robert Bellarmin: „W czasie wielkiego odstępstwa jedynym schronieniem będzie milczenie i modlitwa”. W obliczu jawnych herezji głoszonych przez struktury okupujące Watykan, katolik nie ma prawa do dialogu – tylko do heroicznego wyznania wiary.


Za artykułem:
Oświadczenie o. Wojciecha Jędrzejewskiego
  (gosc.pl)
Data artykułu: 07.10.2025

Więcej polemik ze źródłem: gosc.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.