Portal Opoka informuje o rozstrzygnięciu konkursu na Najlepszy Produkt Turystyczny – Certyfikat POT 2025. Złoty Certyfikat otrzymała Twierdza Srebrna Góra, a tytuł „Turystyczne Odkrycie 2025” przyznano Muzeum Fabryka Czekolady E. Wedel. Wyróżnienia trafiły m.in. do festiwalu Pyrkon, Muzeum Polskiej Wódki i Świętokrzyskiej Zagrody Kultury. Prezes Polskiej Organizacji Turystycznej Rafał Szmytke podkreślił, że konkurs podnosi jakość polskiej oferty turystycznej i buduje atrakcyjny wizerunek kraju. „To już dwudziesta druga edycja konkursu na Najlepszy Produkt Turystyczny – Certyfikat POT 2025. Przyznane nagrody i wyróżnienia niewątpliwie są bardzo ważne dla poszczególnych laureatów, jednak mają one także nieocenione znaczenie dla rozwoju polskiej branży turystycznej” – stwierdził. Kapituła konkursowa złożona z ekspertów turystyki, marketingu i mediów dokonała wyboru w kategoriach takich jak wydarzenia cykliczne, obiekty czy szlaki turystyczne.
Kult rozrywki jako nowa religia mas
Ogłoszona lista laureatów odsłania całkowite oderwanie współczesnej turystyki od nadprzyrodzonych celów życia chrześcijańskiego. Nagrodzenie Muzeum Polskiej Wódki – instytucji gloryfikującej produkcję alkoholu – to jawna zdrada katolickiego nakazu trzeźwości. Już Leon XIII w encyklice Rerum novarum (1891) przestrzegał, że „używanie trunków szkodliwych jest samo w sobie występkiem”, zaś św. Pius X potępił „zgubny nałóg pijaństwa” w dekrecie Singulari quadam (1912). Tymczasem państwowa instytucja promuje degenerację moralną pod płaszczykiem „dziedzictwa kulturowego”.
Podobnie bluźniercze jest wyróżnienie Świętokrzyskiej Zagrody Kultury pod hasłem „Harmonia”. Nazwa odwołująca się do Mons Sanctae Crucis – miejsca kultu Relikwii Drzewa Krzyża Świętego – zostaje zinstrumentalizowana dla promocji świeckiego folkloru. To klasyczny przykład posoborowego zawłaszczania sacrum dla celów komercyjnych, gdzie krzyż staje się jedynie elementem krajobrazu, a nie znakiem zbawienia.
Neopogańskie inspiracje w nagrodzonych inicjatywach
Przyznanie certyfikatu festiwalowi fantastyki Pyrkon uwidacznia systemową apostazję elit kulturalnych. Impreza od lat propaguje okultystyczne praktyki, warsztaty magii i wykłady o religiach neopogańskich – co stanowi jawne pogwałcenie kanonu 23 Soboru Laterańskiego IV (1215): „Potępiamy i wykluczamy z Kościoła wszystkich heretyków wzniecających nieczyste występki (…) oraz tych, którzy uprawiają wróżbiarstwo, czary i zabobony”. Tymczasem kapituła złożona z „wybitnych specjalistów” uznała tę satanistyczną manifestację za „produkt wyznaczający trendy w turystyce”.
Niepokojące jest również lansowanie Sztolni Czarnego Pstrąga – podziemnej trasy nazwanej na cześć mitycznego stworzenia. Promocja legend i wierzeń sprzecznych z chrześcijańskim monoteizmem wpisuje się w odrodzenie pogańskich kultów natury, które Pius XI potępił w encyklice Quas primas (1925) jako „ucieczkę od panowania Chrystusa Króla”.
Turystyka jako narzędzie dechrystianizacji
Kompletny brak kryteriów moralnych w ocenie produktów turystycznych ujawnia czysto utylitarne podejście do kultury. Jak stwierdził św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis (1907): „Moderniści (…) w dziedzinie historii starają się przede wszystkim o to, aby w żaden sposób nie uwzględniać niczego, co ma charakter nadprzyrodzony”. Dokładnie tę metodologię stosuje kapituła konkursowa, ignorując całkowicie:
- Zgodność inicjatyw z katolicką etyką (np. promocja alkoholu, okultyzmu)
- Wpływ na życie religijne uczestników (duchowe niebezpieczeństwa)
- Zachowanie decorum w miejscach o znaczeniu historyczno-religijnym
Skandalem jest wręcz nagradzanie Centrum Św. Jana w Gdańsku – przestrzeni, która z katolickiego kościoła została przekształcona w „multimedialne centrum kultury”. To materialny przejaw zasady wyrażonej w potępionym przez Piusa IX Syllabusie błędów (1864): „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (błąd nr 55).
Antychrześcijański charakter państwowej promocji turystycznej
Przemówienie prezesa POT Rafała Szmytkiego odsłania ideologiczne zaplecze całego przedsięwzięcia. Stwierdzenie, że konkurs ma „budować wizerunek kraju jako niezwykłego kierunku podróży” to czysto merkantylna wizja, gdzie sacrum zostaje zredukowane do towaru. Tymczasem Pius XI w Quas primas nauczał: „Jeśliby kiedy prywatnie i publicznie uznali [ludzie] nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, porządek i uspokojenie, zgoda i pokój”.
Brak jakiejkolwiek wzmianki o obiektach pielgrzymkowych, sanktuariach czy szlakach religijnych w gronie laureatów świadczy o celowej marginalizacji katolicyzmu. Państwo finansuje promocję:
- Muzeum propagującego alkoholizm (Muzeum Wódki)
- Eventów okultystycznych (Pyrkon)
- Komercyjnych przekształceń świątyń (Centrum Św. Jana)
podczas gdy prawdziwe sanktuaria – jak Jasna Góra czy Lichen – pozostają poza oficjalną „prestiżową” promocją. To realizacja modernistycznego postulatu z Syllabusa: „Kościół nie powinien zajmować się wychowaniem młodzieży” (błąd nr 45) – rozszerzonego na sferę kultury.
Totalna sekularyzacja jako cel strategii turystycznej
Przyznanie nagrody internautów Afloparkowi – prywatnemu ogrodowi pełnemu kiczowatych instalacji – demaskuje upadek artystycznych standardów. W miejsce sakralnej sztuki rodem z katedr mamy tu bałwochwalczy kult natury, co Pius XII potępił w encyklice Mediator Dei (1947) jako „niebezpieczne pomieszanie pojęć”.
Cały konkurs jest narzędziem realizacji laickiej wizji społeczeństwa, gdzie:
Turystyka służy wyłącznie rozrywce i konsumpcji, a wszelkie odniesienia do Boga stanowią „zakłócenie” w budowie świeckiego raju na ziemi
To dokładne odzwierciedlenie błędów potępionych w dekrecie Świętego Oficjum Lamentabili sane exitu (1907): „Prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego” (błąd nr 58). W tej perspektywie nawet Twierdza Srebrna Góra – dawny pruski fort – zostaje pozbawiona historycznego kontekstu walk z protestantyzmem, stając się jedynie „atrakcją wyznaczającą trendy”.
Katolicka alternatywa: turystyka w służbie Królestwa Chrystusowego
W obliczu tak głębokiej degeneracji, jedyną odpowiedzią jest powrót do zasad wyrażonych w encyklice Quas primas:
- Podporządkowanie wszelkiej działalności turystycznej chwale Bożej
- Promocja miejsc autentycznej pobożności (sanktuaria, szlaki pielgrzymkowe)
- Wyeliminowanie inicjatyw propagujących alkohol, okultyzm i rozwiązłość
- Wspieranie obiektów ukazujących katolickie dziedzictwo Polski (bitwy z herezją, miejsca męczeństwa)
Dopóki państwowe instytucje będą nagradzać „uczynki ciała” (Ga 5,19) zamiast owoców Ducha Świętego, turystyka pozostanie narzędziem dechrystianizacji – kolejnym gwoździem do trumny narodu niegdyś wiernego Bogu.
Za artykułem:
Znamy laureatów Konkursu na Najlepszy Produkt Turystyczny – Certyfikat POT 2025 (opoka.org.pl)
Data artykułu: 09.10.2025
