Portal eKAI (19 października 2025) relacjonuje wydarzenie w Sandomierzu, gdzie miejscowy „biskup” Krzysztof Nitkiewicz przewodniczył „Mszy” w intencji pracowników służby zdrowia. Ceremonia odbyła się w parafii pod wymyślnym tytułem „Chrystusa Króla Jedynego Zbawiciela Świata”, co już na wstępie sugeruje modernistyczne wypaczenie idei Regnum Christi. W homilii „biskup” rozwinął naturalistyczną wizję służby medycznej jako kontynuacji działalności Chrystusa, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar łaski i obowiązek podporządkowania wszelkiej działalności publicznej sociali Regno Christi (społecznemu panowaniu Chrystusa Króla).
Parodia katolickiej liturgii w służbie antropocentryzmu
Rzekoma „Eucharystia” zgromadziła przedstawicieli posoborowej struktury, w tym kapelana szpitala oraz dyrektora miejscowej Caritas. Sam fakt, że wydarzenie odbyło się w święto św. Łukasza Ewangelisty, zostało wykorzystane do przemycenia heretyckiej teologii pracy medycznej jako samozbawczego aktu. „Biskup” Nitkiewicz stwierdził:
Walka z różnymi formami chorób, batalia o życie, zmaganie z cierpieniem, okazywanie bliskości osobom złożonym słabością są przedłużeniem tego, co czynił Chrystus. Pracownicy służby zdrowia naśladują Zbawiciela, wykonując różne zawody w szpitalach, poradniach, pracowniach czy laboratoriach.
Te słowa stanowią jawną sprzeczność z nauczaniem Piusa XI, który w Quas primas podkreślał: „Nie masz w żadnym innym zbawienia. Albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni” (Dz 4,12). Tymczasem sandomierski „duchowny” utożsamia działalność techniczną (nawet szlachetną) z dziełem odkupienia, co jest klasycznym przejawem modernizmu potępionego w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907).
Ewangelia zredukowana do terapii humanistycznej
Szczególnie niebezpieczna jest próba reinterpretacji Ewangelii św. Łukasza jako „namalowanego po mistrzowsku obrazu” pełnego „światła i ciepła”. To typowo protestanckie podejście do tekstu natchnionego, odrzucające jego charakter objawiony na rzecz subiektywnego odczucia. Św. Pius X w przytoczonym już dekrecie wyraźnie potępił zdanie: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (propozycja 25), co idealnie opisuje metodologię Nitkiewicza.
Następstwem tej pseudoteologii był wykład ks. Michała Powęski („rektora” miejscowego „seminarium”) pt. „Wrażliwość w czasach znieczulania – Samarytanin w fartuchu”. Już sam tytuł demaskuje bałwochwalcze uwielbienie dla zawodów medycznych, podczas gdy Chrystus wyraźnie odróżniał uzdrowienia cielesne od daru zbawienia (Łk 10,20).
Systemowa apostazja w działaniu
Całe wydarzenie ujawnia trzy fundamentalne grzechy posoborowej struktury:
1. Relatywizacja królewskiej władzy Chrystusa – żadna wzmianka o obowiązku podporządkowania systemów opieki zdrowotnej prawu Bożemu, o ochronie życia od poczęcia czy zakazie eutanazji. Pius XI nauczał przecież: „Jeżeliby kiedy ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa” (Quas primas).
2. Naturalizacja łaski – sugerowanie, że zawodowe kompetencje mogą zastąpić sakramentalne środki zbawienia. Tymczasem Sobór Trydencki dogmatycznie orzekł: „Jeśli ktoś powie, że łaska usprawiedliwiająca jest tylko przychylnością Boga – niech będzie wyklęty” (sesja VI, kan. 11).
3. Kult człowieka w miejsce chwały Bożej – „podziękowania” dla pracowników służby zdrowia stały się głównym celem zgromadzenia, co Pius IX potępił w Syllabusie jako błąd głoszący, że „człowiek może znaleźć drogę wiecznego zbawienia w przestrzeganiu jakiejkolwiek religii” (propozycja 16).
Pomniejszanie roli kapłaństwa na rzecz świeckiego aktywizmu
Najgroźniejszym aspektem sandomierskiej uroczystości jest jednak systematyczne zatarcie różnicy między kapłaństwem służebnym a zawodami świeckimi. Kiedy „biskup” stwierdza, że pracownicy medyczni „dołączają do grona siedemdziesięciu dwóch uczniów”, dokonuje heretyckiego pomieszania porządku naturalnego z nadprzyrodzonym. Św. Pius X w Lamentabili potępił podobne błędy: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” (propozycja 54).
Wydarzenie w Sandomierzu stanowi modelowy przykład jak struktury okupujące Watykan zamieniły kult Boga w Trójcy Jedynego w terapię społeczną. Zamiast modlitwy o nawrócenie personelu medycznego i ochronę życia nienarodzonych – laickie „podziękowania”. Zamiast przypomnienia o obowiązku przestrzegania prawa Bożego w szpitalach – pusta retoryka o „wrażliwości”.
Jak napominał Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą” (Quas primas). Dopóki „duchowni” pokroju Nitkiewicza będą głosić tę fałszywą ewangelię humanitaryzmu, dopóty służba zdrowia pozostanie narzędziem cywilizacji śmierci, a nie przybytkiem prawdziwego Miłosierdzia.
Za artykułem:
19 października 2025 | 13:27Sandomierz: modlitwa w intencji pracowników służby zdrowiaWczoraj, w święto św. Łukasza Ewangelisty, patrona lekarzy i pracowników służby zdrowia, biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz modlił się w intencji wszystkich osób zaangażowanych w troskę o życie i zdrowie człowieka. Uroczystość odbyła się w parafii pw. Chrystusa Króla Jedynego Zbawiciela Świata w Sandomierzu. (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
