Portal eKAI (18 października 2025) relacjonuje rekolekcje diecezjalne w Arenie Sosnowiec pod przewodnictwem „biskupa” Artura Ważnego. W homilii poruszono temat przyjaźni z Bogiem rozumianej jako dialog bez granic, analogię Kościoła do pasażera jadącego „tyłem do kierunku jazdy” oraz konieczność „odwrócenia się” ku światu. Kulminacją wydarzenia była peregrynacja obrazu MB Częstochowskiej w posoborowej interpretacji. „Nie bójcie się szatana. Bójcie się Boga – bójcie się Go stracić” – miał stwierdzić kaznodzieja, mieszając przy tym prawdę z niebezpiecznym relatywizmem.
Naturalistyczna redukcja życia duchowego
Przedstawiona wizja przyjaźni z Bogiem budzi głęboki niepokój doktrynalny.
„Maryja była przyjaciółką Jezusa, bo nie bała się rozmowy. 'Jak się to stanie, skoro nie znam męża?’, 'Synu, czemuś nam to uczynił?’, 'Nie mają wina'”
– taki antropomorficzny opis relacji między Niepokalaną a Jej Synem ignoruje nadprzyrodzony charakter hyperdulii (czci szczególnej dla Matki Bożej). Św. Ludwik Maria Grignion de Montfort w Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Marji przestrzegał: „Najświętsza Panna jest nieporównanie wyższa od wszystkich świętych” (nr 40). Tymczasem „bp” Ważny sprowadza Ją do poziomu terapeutki dzielącej się „uczuciami i troskami”.
Rewolucyjna metafora kolejowa jako manifest apostazji
Centralnym punktem homilii stała się niebezpieczna analogia:
„W pociągu do Warszawy siedział przodem do kierunku jazdy, a naprzeciwko niego siostra zakonna – tyłem. I pomyślał: 'Kościół jest dziś jak ta siostra. Odwrócony tyłem do kierunku jazdy.’ Nie możemy tak siedzieć. Trzeba się odwrócić”
. To jawne odrzucenie depositum fidei (depozytu wiary) na rzecz modernizmu!
Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis demaskował: „Moderniści […] twierdzą, że zmiany w Kościele muszą iść w parze z potrzebami epoki” (cz. I). Tymczasem prawdziwy Kościół – jak nauczał Pius IX w Syllabusie błędów – odrzuca tezę, jakoby „Rzymski Papież może i powinien pogodzić się z postępem, liberalizmem i nowożytną cywilizacją” (pkt 80).
Fałszywy ekumenizm i relatywizacja apostazji
Szczególnie gorszące jest bezkrytyczne przytoczenie opinii samozwańczego apostaty: „Powiedział, że Kościół wciąż jest jego matką, choć odszedł”. Brak tu najelementarniejszej reakcji na publiczne wyrzeczenie się wiary! Kanon 2314 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku nakładał ekskomunikę ipso facto na apostatów. Św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice podkreślał: „Jawny heretyk natychmiast przestaje być członkiem Kościoła” (ks. IV, rozdz. 7).
Peregrynacja jako widowisko
Rzekoma „peregrynacja obrazu MB Częstochowskiej” w wykonaniu sekty posoborowej to parodia autentycznego kultu. Pius XII w encyklice Orientalis Ecclesiae przypominał: „Cześć oddawana obrazom nie zatrzymuje się na nich jako na rzeczach, lecz zmierza do osób, które one przedstawiają”. Tymczasem w neo-kościele wizerunek staje się rekwizytem w spektaklu „dialogu”, oderwanym od teologii zadośćuczynienia i wynagrodzenia.
Milczenie o grzechu i łasce
Najcięższym zarzutem jest całkowite pominięcie w homilii kluczowych pojęć: stanu łaski uświęcającej, konieczności sakramentów, realności piekła. Gdy „bp” Ważny mówi: „Bójcie się Boga – bójcie się Go stracić”, nie precyzuje, że utrata Boga następuje przez grzech śmiertelny. Św. Alfons Liguori w Nawiedzeniu Najświętszego Sakramentu przestrzegał: „Kto traci Boga przez grzech, traci wszystkie łaski” (rozważanie 2).
Kryptomasoneria w służbie rewolucji
Metafora „kierunku jazdy” zdradza wpływ modernistycznej hermeneutyki. Abp Marcel Lefebvre ostrzegał: „Kościół nie jest lokomotywą postępu, lecz arką zbawienia”. Tymczasem cała narracja „bp” Ważnego wpisuje się w program aggiornamento Jana XXIII – masońskiego projektu zniszczenia Kościoła od środka. Pius IX w liście Multiplices inter potępił „knowania tajnych stowarzyszeń dążących do obalenia religii” (1865).
W świetle niezmiennej doktryny „rekolekcje” w Arenie Sosnowiec okazują się kolejnym etapem rewolucji antykościelnej. Jak pisał Pius XI w Quas primas: „Pokój Chrystusa tylko w Królestwie Chrystusowym” (nr 1). Tymczasem neo-kościół antypapieża Leona XIV kontynuuje marsz ku przepaści – tyłem do Krzyża, przodem ku światu.
