Portal eKAI (18 października 2025) relacjonuje finał piątej edycji konkursu „Aktywna Parafia”, organizowanego pod patronatem Konferencji „Episkopatu Polski”. W wydarzeniu uczestniczyli przedstawiciele sześciu parafii oraz postaci kluczowe dla neo-kościelnej struktury: prezes KAI o. Stanisław Tasiemski OP, prezes Fundacji na Rzecz Wymiany Informacji Katolickiej Piotr Ciompa i „biskup pomocniczy” Michał Janocha. Konkurs promuje rzekome „żywe wspólnoty” zaangażowane w inicjatywy społeczne, zdrowotne i ekologiczne – pomijając całkowicie ich funkcję nadprzyrodzoną.
Redukcja Kościoła do świeckiej organizacji pozarządowej
Już sam tytuł konkursu – „Aktywna Parafia” – demaskuje ideologiczną pułapkę. Jak stwierdza Pius XI w Quas Primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi (…) aby ludzie w społeczeństwa zjednoczeni nie mniej podlegali władzy Chrystusa jak jednostki”. Tymczasem kryteria oceny skupiają się wyłącznie na działalności doczesnej:
„projekty integracyjne”, „edukacja”, „wsparcie rodzin w potrzebie”, „działania prozdrowotne”, „zaangażowanie na rzecz środowiska”.
Gdzie w tym cultus latriae (oddawanie czci Bogu)? Gdzie troska o stan łaski u wiernych? Gdzie katecheza potępiająca współczesne herezje? Jak zauważa Święte Oficjum w Lamentabili sane exitu: „Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia” – co wprost realizuje się w tym konkursie.
Język zdrady: od Kościoła nauczającego do biura projektów
Retoryka uczestników odsłania całkowite zerwanie z katolickim rozumieniem parafii. „O. Tasiemski” twierdzi, że parafie są „miejscem, gdzie (…) budujemy więzi. To one sprawiają, że jesteśmy społeczeństwem”. To jawna herezja społeczna potępiona w Syllabusie Piusa IX (pkt 39): „Państwo, jako będące źródłem i początkiem wszystkich praw, obdarzone jest pewnym prawem nie ograniczonym żadnymi granicami”. Kościół jest societas perfecta (społecznością doskonałą), nie zaś narzędziem budowy społeczeństwa obywatelskiego.
Szczególnie wymowne jest błogosławieństwo udzielone przez „bp. Janochę”: „Znak, który jest znakiem śmierci nazywamy błogosławieństwem. Bez wiary to jest absurd”. To klasyczny przykład modernistycznej dialektyki, gdzie krzyż zostaje zredukowany do symbolu subiektywnego doświadczenia – wbrew słowom św. Pawła: „Mihi vivere Christus est et mori lucrum” (Dla mnie żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk; Flp 1,21).
Ekologiczne bałwochwalstwo w służbie Nowego Porządku Świata
Nowa kategoria konkursu – „zaangażowanie na rzecz środowiska” – to jawna kapitulacja przed neopogańską agendą. Krzysztof Perycz-Szczepański z Fundacji Polska z Natury deklaruje: „myśląc o przyszłości kraju chcemy budować na wartościach”. Jakich „wartościach”? W encyklice Quas Primas Pius XI jednoznacznie określa fundament: „Całe społeczeństwo ludzkie musi być poddane Chrystusowi Królowi”. Tymczasem partnerem konkursu jest BYŚ RECYCLING – firma zajmująca się recyklingiem odpadów. Czyż nie jest to współczesne wypełnienie słów Apokalipsy: „I dano mu władzę nad każdym szczepem, ludem, językiem i narodem” (Ap 13,7)?
Milczenie o grzechu i sądzie – najcięższe oskarżenie
W całym artykule ani razu nie padają słowa: „grzech”, „nawrócenie”, „spowiedź”, „Msza Święta”, „ofiara przebłagalna”. Za to wielokrotnie powtarza się mantrę o „integracji” i „działaniach prozdrowotnych”. To dokładne odwzorowanie modernistycznej metody opisanej w Pascendi Dominici gregis: „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (Lamentabili, pkt 25).
Najjaskrawszą ilustracją apostazji jest lista finalistów. Parafia „św. Józefa Robotnika” z Katowic-Józefowca – sama nazwa odwołuje się do socjalistycznej retoryki, a nie teologii katolickiej. Czyż Pius XI nie nauczał w Divini Redemptoris, że „komunizm jest z natury swej zły i żadna współpraca z nim w dziedzinie jakiejkolwiek działalności nie może być dozwolona tym, którzy chcą ocalić cywilizację chrześcijańską”?
Posoborowa parodia sakramentu kapłaństwa
Udział „o. Tasiemskiego OP” i „bp. Janochy” w tym przedsięwzięciu stanowi akt zdrady kapłańskiego powołania. Według kanonu 188 §4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu (…) jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolickiej”. Popierając konkurs promujący naturalizm, wyprali się oni funkcji kapłańskiej określonej przez Sobór Trydencki: „offerre, benedicere, praeesse, praedicare et baptizare” (składać Ofiarę, błogosławić, przewodzić, głosić i chrzcić).
Caritas Polska jako współorganizator – to kolejny dowód na przekształcenie dzieła miłosierdzia w narzędzie socjalnej inżynierii. Św. Wincenty à Paulo ostrzegał: „Największym niebezpieczeństwem dla dzieła miłosierdzia jest zapomnienie, że jego celem jest zbawienie dusz, a nie ulżenie ciału”.
Ku nowej religii człowieka
Konkurs „Aktywna Parafia” to mikrokosmos posoborowej rewolucji. Jak diagnozował św. Pius X w Pascendi: „Moderniści starają się zniszczyć wszelki nadprzyrodzony porządek, sprowadzając religię do czysto subiektywnego doświadczenia”. W miejsce Krzyża – recycling, zamiast Różańca – integracyjne warsztaty, w miejsce ofiary przebłagalnej – „projekty prozdrowotne”.
Niech ostatnie słowo należeć będzie do Piusa XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto ze stosunków społecznych i państwowych, gdy wyrzeknięto się autorytetu Boga i Chrystusa (…) wtedy społeczeństwo ludzkie rozpadło się zupełnie” (Quas Primas). Taki właśnie rozpad – pod płaszczykiem „aktywności” – promuje omawiany konkurs.
Za artykułem:
Rozpoczął się finał 5. edycji konkursu „Aktywna Parafia” (ekai.pl)
Data artykułu: 28.10.2025
