Portal eKAI (20 grudnia 2025) relacjonuje wypowiedź „bpa” Erica Vardena, byłego „opata” trapistów, gloryfikującego książkę „O praktykowaniu Bożej obecności” XVII-wiecznego karmelity brata Wawrzyńca od Zmartwychwstania. „To budujące, że mamy Papieża, który na pierwszym miejscu stawia poszukiwanie Boga” – stwierdza modernistyczny hierarcha, powołując się na słowa uzurpatora Leona XIV, który miał rekomendować tę pozycję jako klucz do swojej tożsamości.
Teologiczna pułapka „Bożej obecności”
Przedstawiana jako „klasyka duchowości” książka brata Wawrzyńca stanowi klasyczny przykład kwietystycznej deformacji życia duchowego, potępionej już przez papieża Innocentego XI w konstytucji „Coelestis Pastor” (1687). Jak trafnie zauważył św. Alfons Liguori: „System kwietystów zmierzał do zastąpienia modlitwy myślnej prostym oglądaniem Boga, co prowadziło do zupełnego zaniedbania walki z namiętnościami” („Przewodnik duchowy”, rozdz. II). Tymczasem „bp” Varden bezkrytycznie powiela te błędy, zachęcając do:
„pielęgnowania ciszy, unikania zamykania się w egocentrycznych schematach myślowych […] zamiast życia chwilą obecną”.
To ewidentne nawiązanie do buddyjskiego mindfulness i zen, całkowicie obcych katolickiej ascezie opartej na „czuwaniu i modlitwie, abyście nie ulegli pokusie” (Mt 26,41 Wlg).
Naturalistyczna redukcja modlitwy
Najjaskrawszym przykładem apostazji jest wprowadzone przez Vardena pojęcie „Sakramentu Obecności” jako określenia Eucharystii. To zdrada trydenckiej doktryny o rzeczywistej obecności wyrażonej w kanonie 1: „Jeśliby ktoś nie uznał, że w sakramencie Najświętszej Eucharystii zawiera się prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc i cały Chrystus, lecz mówiłby, że jest On w nim tylko jakby w znaku lub obrazie, niech będzie wyklęty” (Sobór Trydencki, sesja XIII).
Tymczasem neo-kościół proponuje mglistą „Obecność” pozbawioną ofiarnego charakteru Mszy Świętej, co doskonale harmonizuje z wypowiedzią modernistycznego „biskupa”: „Małe rzeczy mogą stać się liturgią”. To jawne pogwałcenie zasady św. Tomasza z Akwinu: „Sacramenta efficiunt quod figurant” (Sakramenty sprawiają to, co oznaczają – ST III, q. 62, a. 1).
Duchowa ruina trapistów
Fakt, że Varden był przełożonym zakonu trapistów, doskonale ilustruje całkowitą degrengoladę życia zakonnego po Vaticanum II. Gdzież podziała się reguła św. Benedykta z jej jasnym nakazem: „Oficium Boże należy odprawiać tak, jak spełniają je mnisi, którym poruczona została służba Boża, z zachowaniem pór i godzin przyjętych w zakonie” (Reguła, rozdz. 47)? Zamiast tego otrzymujemy porady:
„Nauczyć się modlić, to nauczyć się wybierać to, co prawdziwe […] spędzanie każdego dnia trochę czasu na nierobieniu niczego”.
To czysty pelagianizm pomieszany z orientalnym quietizmem, sprzeczny z nauką Piusa XII: „Modlitwa nie polega na pustym i biernym przeżywaniu uczuć, lecz wymaga współdziałania ludzkiej woli z łaską Bożą” („Mediator Dei”, 32).
Leon XIV – antypapież jako wzór apostazji
Największym zgorszeniem artykułu jest przedstawienie uzurpatora Leona XIV jako autorytetu duchowego. Jak zauważył św. Robert Bellarmin: „Papież heretyk automatycznie przestaje być papieżem” („De Romano Pontifice”, II,30). Tymczasem „antonio bergoglio” konsekwentnie:
- Promuje synkretyzm religijny (Asyż 2024)
- Relatywizuje niezmienne prawdy wiary („Amoris Laetitia”)
- Niszczy katolicką liturgię („Traditionis custodes”)
Jego fascynacja książką brata Wawrzyńca doskonale wpisuje się w program zastąpienia katolickiej pobożności mglistym spirytualizmem pozbawionym Chrystusa Króla i Jedynego Pośrednika.
Fałszywa ekumenia w duchowości
Nieprzypadkowo Varden pełni funkcję „przewodniczącego Episkopatu Krajów Nordyckich” – regionu zdominowanego przez luterańską apostazję. Jego duchowość to most prowadzący do protestanckiego subiektywizmu, co uwidacznia stwierdzenie: „Obecność Boga jest czymś oczywistym, mówi o tym cała Biblia. To my jesteśmy nieobecni!”. To karykaturalne uproszczenie pomijające:
- Konieczność łaski uświęcającej dla prawdziwej modlitwy
- Objawioną prawdę o grzechu pierworodnym
- Pośrednictwo Kościoła i sakramentów
Jak nauczał św. Pius X: „Moderniści mieszają wszystkie religie, głosząc, że katolicyzm jest tylko ich najdoskonalszą formą” („Pascendi”, 14).
Powrót do prawdziwej ascezy
Zamiast pseudomistyki „chwili obecnej”, katolik winien praktykować:
- Częstą spowiedź (co najmniej raz w miesiącu)
- Rzeczywistą adorację Najświętszego Sakramentu
- Różaniec jako broń przeciwko duchowej rozproszeniu
- Umartwienia zgodne z radami ewangelicznymi
Jak pisał św. Ignacy Loyola w Ćwiczeniach Duchownych: „Człowiek po to jest stworzony, aby Boga, Pana naszego, znał, czcił, Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją” (nr 23). Wszelkie „duchowości” pomijające ten cel są zwykłym oszustwem.
Za artykułem:
InformacjeBp Varden: to budujące mieć takiego Papieża (ekai.pl)
Data artykułu: 20.12.2025
