Portal eKAI (28 grudnia 2025) relacjonuje wystąpienie „arcybiskupa” Visvaldasa Kulbokasa, który jako przedstawiciel antypapieża Leona XIV w Kijowie, przedstawił naturalistyczną wizję pokoju na Ukrainie, całkowicie pomijając nadprzyrodzoną perspektywę katolicką. Wypowiedź ta stanowi jaskrawą ilustrację teologicznego bankructwa posoborowej pseudo-hierarchii.
Redukcja pokoju do kwestii czysto politycznych
W wywiadzie dla włoskiego dziennika „Avvenire”, Kulbokas stwierdził:
„Istotą negocjacji nie jest status terytoriów ani inne kwestie poboczne, ale osiągnięcie prawdziwego, a nie fałszywego pokoju”
Ta pozornie szlachetna deklaracja ukazuje całkowite oderwanie od katolickiej doktryny społecznej, która jednoznacznie naucza, że pax Christi in regno Christi – pokój Chrystusowy możliwy jest jedynie w Królestwie Chrystusowym (Pius XI, Quas primas). Brak jakiegokolwiek odniesienia do obowiązku publicznego uznania panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa nad narodami demaskuje czysto naturalistyczne przesłanie.
Zdrada misji Kościoła na rzecz globalistycznej narracji
Kulbokas apeluje o „przywrócenie poszanowania prawa międzynarodowego”, całkowicie ignorując fakt, że współczesne „prawo międzynarodowe” opiera się na heretyckich założeniach:
- Relatywizacji prawdy objawionej na rzecz „wolności sumienia” potępionej w Syllabus errorum Piusa IX (punkty 15-18, 77-79)
- Fałszywej koncepcji „wspólnoty narodów” sprzecznej z nauczaniem Leona XIII o jedynym prawdziwym porządku społecznym opartym na principiis catholicis
- Laickiej wizji państwa potępionej w encyklice Immortale Dei
Twierdzenie, że „Kościół może pomóc budować wzajemne zaufanie” poprzez dialog, stanowi jawną zdradę misji Kościoła, który ma nawracać narody, a nie budować im mosty dialogu. Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „Nie przez co innego szczęśliwe państwo – a przez co innego człowiek, państwo bowiem nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem ludzi”.
Bluźniercza teologia pokoju
Szczytem modernistycznej herezji jest stwierdzenie Kulbokasa:
„Kiedy zobaczy nas bardziej zjednoczonych, bardziej braterskich niż wcześniej, nadejdzie moment, w którym [Bóg] powie: «Dobrze, nauczyliście się lekcji, staliście się prawdziwymi braćmi: teraz dam wam pokój»”
To jawne zaprzeczenie dogmatowi o grzechu pierworodnym i konieczności Odkupienia przez Krzyż Chrystusowy! Pokój nie jest nagrodą za „braterskie postępowanie”, lecz owocem victimae paschali – Ofiary Paschalnej, której owoce rozdziela Kościół przez sakramenty.
Fałszywa mediacja zamiast prawdziwego nawrócenia
Wspomnienie o „mediacji” „kardynała” Matteo Zuppiego w sprawie deportowanych dzieci ukazuje czysto humanitarną redukcję misji Kościoła. Gdzie jest wezwanie do:
- Publicznego poświęcenia Rosji Niepokalanemu Sercu Marji (choć z zastrzeżeniem, że Fatima to operacja masońska)
- Nawrócenia od schizmy prawosławnej i ateistycznego komunizmu
- Pokuty wynagradzającej za świętokradztwa i prześladowania katolików
Cała aktywność posoborowych „mediatorów” sprowadza się do utopiae diplomaticae – dyplomatycznej utopii oderwanej od rzeczywistości grzechu i łaski.
Teologiczne konsekwencje milczenia
Najcięższym oskarżeniem wobec Kulbokasa jest całkowite przemilczenie najważniejszych prawd wiary:
- Żadnego wezwania do modlitwy różańcowej
- Żadnej wzmianki o Najświętszej Ofierze Mszy jako źródle prawdziwego pokoju
- Żadnego odniesienia do Sądu Ostatecznego i obowiązku nawrócenia pod groźbą wiecznego potępienia
To silentium Dei – milczenie o Bogu w sytuacji wojny – stanowi najjaskrawszą ilustrację duchowej pustki posoborowego pseudo-kościoła, który porzucił depositum fidei na rzecz „dialogu” i „braterstwa”.
Historyczna perspektywa apostazji
Sytuacja na Ukrainie demaskuje dalszy ciąg modernistycznej apostazji zapoczątkowanej przez Jana XXIII i Vaticanum II. Jak nauczał św. Pius X w Lamentabili sane exitu, moderniści:
„twierdzą, że Chrystus nie ogłosił żadnej określonej całościowo nauki, stosownej dla wszystkich czasów i ludzi, ale raczej zapoczątkował pewien ruch religijny” (punkt 59)
Właśnie to widzimy w wypowiedzi Kulbokasa – redukcja religii do „ruchu braterstwa”, podczas gdy prawdziwy Kościół głosi niezmiennie: „Nie masz w żadnym innym zbawienia” (Dz 4,12).
Jedyna katolicka odpowiedź
W obliczu tej duchowej katastrofy, wierni katolicy muszą:
- Odrzucić całkowicie posoborową pseudo-hierarchię jako pozbawioną władzy jurysdykcyjnej
- Intensyfikować modlitwę wynagradzającą za apostazję hierarchów
- Trwać przy jedynej prawdziwej Ofierze Mszy Świętej i sakramentach ważnie udzielanych
- Głosić niezmienną doktrynę o Regno Sociale Christi – Społecznym Królestwie Chrystusa
Jak nauczał Pius XI w Quas primas: „Jeżeliby państwa pozwoliły się rządzić Chrystusowi, jakiegoż zażywalibyśmy szczęścia”. To jedyna droga do prawdziwego pokoju – uznania auctoritas Domini – władzy Pana nad narodami, której dziś się jawnie zaprzecza.
Za artykułem:
Nuncjusz na Ukrainie: ludzie nie wierzą w rozejm, należy powrócić do przestrzegania prawa (ekai.pl)
Data artykułu: 28.12.2025
