„Pokój możliwy jest jedynie w królestwie Chrystusa” (Pius XI, Quas primas) – tę fundamentalną zasadę katolickiej nauki społecznej całkowicie pominięto w relacjonowanych przez portal Gość Niedzielny rozmowach Donalda Trumpa z Wołodymyrem Zełenskim. Komentowany artykuł, pełen świeckiego optymizmu co do „postępów” w negocjacjach, stanowi klasyczny przykład naturalistycznej redukcji problemów międzynarodowych do kwestii czysto politycznych, przy całkowitym milczeniu o moralnych i nadprzyrodzonych aspektach konfliktu.
Kapitulacja wobec zła w imię pragmatyzmu
„Te ziemie mogą zostać zajęte w ciągu kilku najbliższych miesięcy, dlatego lepiej zawrzeć umowę już teraz”
– tę szokującą sugestię Donalda Trumpa, by Ukraina dobrowolnie oddała nieokupowane jeszcze tereny Donbasu, portal relacjonuje bez najmniejszej oceny moralnej. Tymczasem „żadna ludzka władza nie może nakazać tego, co sprzeciwia się prawu naturalnemu i sumieniu” (Pius IX, Syllabus błędów, pkt 39). Propozycja amerykańskiego prezydenta to klasyczny przykład relatywizmu moralnego, gdzie „pokój” staje się usprawiedliwieniem dla sankcjonowania grabieży terytorialnej.
Fałszywe gwarancje zbudowane na piasku
Doniesienia o rzekomo „100% uzgodnionych gwarancjach bezpieczeństwa USA” ujawniają naiwną wiarę w mocarstwowy paternalizm sprzeczny z katolicką nauką o suwerenności narodów. „Prawdziwy pokój Chrystusowy może zapanować jedynie wówczas, gdy jednostki i państwa uznać zechcą panowanie Zbawiciela naszego” (Pius XI, Quas primas). Tymczasem Zełenski – jak czytamy – zadowala się obietnicami administracji Trumpa, całkowicie ignorując fakt, że żadne ludzkie gwarancje nie zastąpią porządku opartego na prawie Bożym.
Dialog z tyranem jako forma apostazji
Najbardziej niepokojący fragment relacji ujawnia teologiczny absurd współczesnej dyplomacji:
„Rosja będzie pomagać. Rosja chce, żeby Ukraina odniosła sukces (…) Prezydent Putin był bardzo hojny w swoich uczuciach wobec sukcesu Ukrainy”
. To jawne zaprzeczenie katolickiej nauki o „nieprzyjaciołach krzyża Chrystusowego, których bogiem jest brzuch, a chwała w tym, czego winni się wstydzić” (Flp 3,18-19). Legitymizowanie agresora poprzez przypisywanie mu humanitarnych intencji stanowi zdradę podstawowych zasad sprawiedliwości, o których przypominał Pius XII: „Pokój jest owocem sprawiedliwości”.
Demokratyczne bałwochwalstwo
Propozycja referendum w sprawie pokoju odsłania kolejną herezję współczesności: absolutyzowanie woli ludu ponad prawem Bożym. Gdy Zełenski stwierdza:
„nasze społeczeństwo musi wybrać i musi zagłosować, bo to ich ziemia, a nie ziemia jednego człowieka”
, powiela błąd potępiony już w Syllabusie: „Ludzie mogą w świetle samego rozumu dojść do poznania prawdziwej religii” (pkt 4). Tymczasem decyzje terytorialne nie należą do woli większości, lecz muszą respektować „prawa narodów oparte na prawie naturalnym” (Leon XIII, Immortale Dei).
Milczenie o prawdziwym Źródle pokoju
Cała relacja uderza całkowitym brakiem odniesień do nadprzyrodzonych wymiarów pokoju. Ani słowa o modlitwie, pojednaniu w Chrystusie czy roli Kościoła jako mediatora. To symptomatyczne dla „zeświecczenia czasów obecnych, tzw. laicyzmu, jego błędów i niecnych usiłowań” (Pius XI, Quas primas). Gdy światowi przywódcy – w tym cytowany prezydent RP – uczestniczą w tych świeckich negocjacjach, czynnie uczestniczą w budowaniu Babel współczesnego naturalizmu.
Koniec jako fałszywy początek
Ostatnie zdanie artykułu doskonale streszcza duchową pustkę całego przedsięwzięcia:
„Obaj prezydenci zapowiedzieli dalsze rozmowy w nadchodzących tygodniach”
. To klasyczna strategia wiecznego dialogu, gdzie proces negocjacji zastępuje rzeczywiste rozwiązania, a wszelkie „porozumienia” są jedynie etapem do kolejnych ustępstw wobec zła. Jak ostrzegał św. Pius X w Lamentabili sane, „wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (pkt 25) – dokładnie tę modernistyczną zasadę widać w relacjonowanych negocjacjach.
W świetle niezmiennej doktryny katolickiej, próby budowania pokoju poprzez dyplomatyczne układy z jawnymi agresorami, przy całkowitym pominięciu władzy Chrystusa Króla, skazane są nie tylko na porażkę, ale stanowią objaw duchowej apostazji narodów. Dopóki przywódcy nie uklękną przed „Królem królów i Panem panujących” (Ap 19,16), ich wysiłki będą jedynie „pokojem diabła”, o którym mówił św. Augustyn – pozornym zaprzestaniem walki, by grzech mógł rozwijać się bezkarnie.
Za artykułem:
Trump i Zełenski ogłosili postępy w rozmowach (gosc.pl)
Data artykułu: 29.12.2025
