Portal Opoka relacjonuje stanowisko Kremla wyrażone przez rzecznika Dmitrija Pieskowa, który domaga się wycofania ukraińskich sił zbrojnych z całego Donbasu, powołując się na nieuznawaną międzynarodowo aneksję tego regionu przez Rosję w 2022 roku. Wypowiedź ta wpisuje się w szerszy kontekst prób narzucenia Ukrainie pokoju poprzez kapitulację, przy milczącej akceptacji części społeczności międzynarodowej.
„Mowa o wycofaniu sił zbrojnych reżimu (Ukrainy – PAP) z Donbasu, za obowiązujące granice administracyjne” – stwierdził Pieskow.
Naturalistyczne podstawy współczesnej dyplomacji
Przedstawiona narracja Kremla odsłania fundamentalny problem współczesnych stosunków międzynarodowych – całkowite oderwanie od lex naturalis (prawa naturalnego) i Boskiego porządku. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas primas: „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”. Brak odniesienia do królewskiej władzy Chrystusa w rozwiązywaniu konfliktów prowadzi do relatywizacji prawdy i dominacji realpolitik.
Rosyjska retoryka, oparta na fałszywym założeniu „specjalnej strefy wpływów”, stanowi jawne pogwałcenie katolickiej nauki o suwerenności państw. Leon XIII w Rerum novarum jednoznacznie stwierdzał, że narody mają nienaruszalne prawo do samostanowienia i obrony swojej integralności terytorialnej. Tymczasem Kreml, odwołując się do wymyślonych „granic administracyjnych”, usiłuje legitymizować zbrodnię agresji, co Pius IX potępił w Syllabusie błędów (pkt 63) jako bunt przeciwko legalnej władzy.
Teologiczne konsekwencje odrzucenia społecznego panowania Chrystusa
Konflikt ukraińsko-rosyjski jest symptomem głębszego kryzysu cywilizacyjnego wynikającego z odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla. Jak przypomina Pius XI: „Nie można sprzeciwić się, że charakter w nim pozostaje, ponieważ gdyby pozostał Papieżem z powodu charakteru, skoro jest on niezacieralny, nigdy nie mógłby zostać złożony z urzędu”. Analogicznie, narody odrzucające Boski porządek tracą fundamenty swojej legitymacji.
„Rosja myśli o zakończeniu wojny w kontekście osiągnięcia swoich celów” – przyznał Pieskow.
To zdanie demaskuje prawdziwy charakter rosyjskich roszczeń – nie chodzi o pokój, lecz o podporządkowanie Ukrainy. Paweł IV w bulli Cum ex Apostolatus Officio stanowczo potępiał władców, którzy „odstąpili od Wiary Katolickiej lub popadli w jakąś herezję”, tracąc tym samym prawo do sprawowania władzy. Współczesna Rosja, kontynuująca tradycje prawosławnej schizmy i sowieckiego ateizmu, jawi się jako współczesne wcielenie tego błędu.
Milczenie o źródłach konfliktu
Artykuł pomija kluczowy aspekt duchowy konfliktu – konsekwencje apostazji narodów od prawdziwej wiary. Pius XI w Quas primas nauczał, że „królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi”, a jego odrzucenie prowadzi do nieuchronnych konfliktów. Zarówno Rosja, która oficjalnie promuje neopogański imperializm, jak i Ukraina uwikłana w prawosławny schizmę, odrzuciły jedyną gwarancję prawdziwego pokoju – społeczne panowanie Chrystusa Króla.
W świetle nauczania św. Roberta Bellarmina: „jawny heretyk nie może być Papieżem” (De Romano Pontifice), należy uznać, że przywódcy odrzucający katolicką prawdę tracą moralną legitymację do sprawowania władzy. Brak jednoznacznego wezwania obu narodów do powrotu pod jurysdykcję Następcy Piotra uniemożliwia trwałe rozwiązanie konfliktu.
Struktury posoborowe wobec konfliktu
Warto zauważyć, że struktury posoborowe okupujące Watykan nie przedstawiły jednoznacznego stanowiska opartego na niezmiennej doktrynie katolickiej. Milczenie „papieży” posoborowych wobec jawnych naruszeń prawa międzynarodowego i praw narodów do samostanowienia stanowi kolejny dowód ich apostazji od prawdziwego nauczania Kościoła.
Jak przypomina kanon 188.4 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Każdy urząd staje się wakujący na mocy samego faktu (…), jeśli duchowny publicznie odstępuje od wiary katolskiej”. Brak reakcji „hierarchów” posoborowych na jawną agresję i łamanie prawa naturalnego potwierdza ich utratę jurysdykcji.
Zakończenie
Przedstawiona retoryka Kremla stanowi klasyczny przykład relatywizacji prawdy w dyplomacji międzynarodowej. W obliczu tej sytuacji jedynym rozwiązaniem zgodnym z katolicką doktryną jest:
- Uznanie społecznego panowania Chrystusa Króla przez wszystkie narody
- Powrót do zasady cuius regio, eius religio w rozumieniu przedsoborowym
- Odrzucenie modernizmu i wszelkich form ekumenizmu
- Przywracanie publicznego kultu katolickiego jako fundamentu ładu międzynarodowego
Katolicy powinni w tej sytuacji trwać na modlitwie, odmawiając Różaniec w intencji nawrócenia Rosji i Ukrainy do jedynej prawdziwej wiary, oraz odrzucać wszelkie kompromisy z modernistycznymi strukturami posoborowymi.
Za artykułem:
Kreml: Ukraina powinna wycofać żołnierzy z całego Donbasu (opoka.org.pl)
Data artykułu: 29.12.2025
