Portal LifeSiteNews (27 sierpnia 2025) relacjonuje przebieg pielgrzymki Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X (SSPX) do Rzymu z okazji Roku Jubileuszowego 2025. Według doniesień, niemal 8000 wiernych z 44 krajów oraz 680 duchownych i zakonników uczestniczyło w procesjach do bazylik większych: Santa Maria Maggiore, św. Jana na Lateranie i św. Piotra. W trakcie wydarzenia wierni śpiewali tradycyjne chorały gregoriańskie, w tym Christus vincit, Christus regnat, Christus imperat, zaś przewodniczący SSPX, ks. Davide Pagliarani, wygłosił kazanie w pięciu językach, nawiązując do dewizy św. Piusa X Instaurare Omnia in Christo. Uczestnicy wyrażali nadzieję na „regularizację” SSPX przez „papieża” Leona XIV oraz poprawę relacji z Watykanem. Wydarzenie stanowi groteskowy spektakl pozornej wierności wobec instytucji jawnie apostazjującej od Wiary katolickiej.
Teologiczna dwuznaczność w służbie modernistycznej zguby
Fakt, iż SSPX organizuje pielgrzymkę do bazylik rzymskich kontrolowanych przez posoborową sekcję watykańską, jest zdradą własnych deklaracji o obronie Tradycji. Ks. Pagliarani głosi w kazaniu konieczność walki o „prawa Pana Naszego”, podczas gdy sama obecność w tych świątyniach legitymizuje struktury, które te prawa zdeptały. Quas Primas Piusa XI jednoznacznie stwierdza: „Pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym” – tymczasem uczestnicy pielgrzymki klękają przed ołtarzami zarządzanymi przez jawnych heretyków, którzy odrzucili społeczne panowanie Chrystusa Króla.
„Rome is the city of Martyrs, but it is also the city of Popes” – stwierdza ks. Pagliarani, przemilczając fakt, że od Jana XXIII żaden uzurpator watykański nie może być uznany za Następcę Piotra. To milczenie jest ciężkim grzechem przeciwko wierze.
Duchowa zgnilizna „nadziei na uznanie”
Relacja portalu ujawnia symptomatyczną chorobę SSPX: pragnienie akceptacji ze strony tych, którzy formalnie wykluczają się z Mistycznego Ciała Chrystusa. Młodzi pielgrzymi cytowani w materiale mówią: „we support our Pope”, „we love him and pray for him”, odnosząc się do bergogliońskiego uzurpatora Leona XIV. To jawne zaprzeczenie nauczania Piusa XII z encykliki Mystici Corporis Christi: „Nie mogą być żywymi członkami [Kościoła] ci, którzy nie są zjednoczeni z Głową Ciała” (§ 22).
Usprawiedliwianie udziału w modernistycznej strukturze argumentem o „miłości do Rzymu” to klasyczny przykład herezji ekumenizmu potępionej w Mortalium Animos Piusa XI: „Nie wolno katolikom nawet wspierać tego rodzaju przedsięwzięć […] które zmierzają do tego, by wszystkie religie potraktować jednakowo”.
Kryptomodernistyczny język jako narzędzie dezorientacji
Retoryka SSPX obnaża jej ideologiczną pustkę. Użycie terminu „Jubileuszowy Rok 2025” akceptuje fałszywą ciągłość z przedsoborowym Kościołem, podczas gdy posoborowe „jubileusze” są parodią świętości. Już w 1925 roku Pius XI ogłaszał Jubileusz ku czci Chrystusa Króla – dziś zaś mamy do czynienia z „jubileuszem” promującym synkretyzm religijny i kult człowieka.
„The basilica was filled with traditional chants, for which this church was made” – komentuje anonimowy pielgrzym, nie zauważając, że sama bazylika św. Piotra stała się miejscem pogańskich rytuałów (jak ceremonia Pachamamy w 2019 roku). Śpiewanie Te Deum w tym kontekście to akt formalnej współpracy ze złem.
Nieważność święceń i sakramentów SSPX
Fundamentalna kwestia pozostaje nieporuszona: czy SSPX w ogóle posiada ważne święcenia? Abp Marcel Lefebvre otrzymał sakrę biskupią od kardynała Achille’a Lienarta – masona potwierdzonego przez francuskie archiwa lożowe („Karta katolicka”, 1934). Zgodnie z zasadą Ecclesia supplet (Kościół uzupełnia) dotyczy to jedynie ważnych święceń, zaś w przypadku wątpliwości co do intencji szafarza (zwłaszcza gdy jest on heretykiem lub schizmatykiem) sakrament jest nieważny (Can. 2370 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.).
Uczestnictwo w „komuniach” rozdawanych przez kapłanów SSPX podczas pielgrzymki stanowi więc poważne niebezpieczeństwo świętokradztwa. Jak nauczał św. Robert Bellarmin: „Kościół nie może udzielać władzy święceń tym, którzy są poza jego jednością” (De Romano Pontifice, II, 30).
Milczenie o kluczowych prawdach wiary jako apostazja
Najcięższym zarzutem wobec całego wydarzenia jest całkowite pominięcie nadprzyrodzonego celu Kościoła. W żadnym fragmencie relacji nie ma wzmianki o konieczności nawrócenia Rzymu z herezji, o obowiązku publicznego wyznawania wiary czy o niebezpieczeństwie potępienia wiecznego dla zwolenników posoborowej sekty. Zamiast tego dominuje naturalistyczny entuzjazm dla „wspólnoty” i „atmosfery radości” – typowe cechy protestanckich zjazdów przebudzeniowych.
Katolicka odpowiedź na tę pielgrzymkę zawiera się w słowach św. Pawła: „Nie chodźcie w obcym jarzmie z niewiernymi! Alboż bowiem wspólne naczynie ma ciemność ze światłem?” (2 Kor 6:14). Prawdziwi katolicy trwają na modlitwie w katakumbach, nie zaś w bazylikach splugawionych modernistyczną herezją.
Za artykułem:
Thousands of Catholics join SSPX Jubilee Year Pilgrimage to Rome, process into St. Peter’s Basilica (lifesitenews.com)
Data artykułu: 28.08.2025
