Portal Episkopat.pl (28 sierpnia 2025) zapowiada ceremonię „kanonizacji” Carlo Acutisa i Pier Giorgia Frassatiego przez uzurpatora Roberta Prevosta („papieża” Leona XIV) w dniu 7 września 2025 roku. Delegację neo-kościoła w Polsce reprezentować mają czterej „biskupi”: Grzegorz Suchodolski, Piotr Kleszcz OFMConv, Tomasz Sztajerwald i Zbigniew Wołkowicz. Ta farsa liturgiczna stanowi kolejny etap systemowego zastępowania katolickiej koncepcji świętości świeckim aktywizmem.
Teologiczne samobójstwo posoborowej hagiografii
Kanoniczne wymagania kanonizacji określał Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku (kan. 1999-2141), wymagający virtus heroica (cnót heroicznych) potwierdzonych dwoma cudami po beatyfikacji. Tymczasem posoborowe „kanonizacje” stały się politycznym narzędziem legitymizującym odstępczą agendę sekty watykańskiej. Jak nauczał Benedykt XIV w dziele De Servorum Dei beatificatione et de Beatorum canonizatione: „Święci są żywym dowodem nieomylności Kościoła w dziedzinie moralności”.
„Carlo Acutis i Pier Giorgio Frassati, che saranno presto canonizzati, sono considerati, per la loro vita e la loro testimonianza, patroni speciali dei giovani”
To zdanie demaskuje naturalistyczną redukcję świętości do kategorii psychospołecznych. Prawdziwa świętość polega na heroicznym praktykowaniu wiary, nadziei i miłości teologicznej (1 Kor 13:13), a nie na socjologicznej „testimonianza”. Artykuł pomija całkowicie kwestie:
- Wiary w dogmaty katolickie (szczególnie problematyczne w przypadku Acutisa, zafascynowanego posoborową „eucharystią”)
- Walki ze skłonnościami do grzechu (u Frassatiego przemilcza się problemy z nałogiem nikotynowym)
- Łaski uświęcającej jako fundamentu życia mistycznego
Anatomiczna sekcja modernistycznej mistyfikacji
Kult Carlo Acutisa stanowi szczytowe osiągnięcie posoborowego synkretyzmu. Jego dewocja do „eucharystii” odnosi się do Novus Ordo Missae – invalidnej posoborowej parodii Ofiary Krzyżowej. Jak przypomina bulla Quo Primum św. Piusa V: „Msza jest najświętszym kultem Boga (…) i nie wolno do niej niczego dodawać, ujmować ani zmieniać”. Tymczasem Acutis fotografował „komunie” rozdawane na rękę, co stanowi jawne świętokradztwo według dekretu Świętego Oficjum z 24 maja 1929 roku (Acta Apostolicae Sedis XXI, 1929, p. 631).
Frassati został natomiast przekształcony w ikonicznego „świętego” dla katolików-protestantów. Jego kult pomija:
- Całkowity brak procesu kanonizacyjnego za życia prawowitych papieży
- Problem przyjaźni z antyklerykalnymi działaczami Włoskiej Partii Ludowej
- Ewidentny brak cudów odpowiadających rygorom przedsoborowej Kongregacji Obrzędów
Polscy kolaboranci apostazji
Udział „biskupów” Suchodolskiego, Kleszcza, Sztajerwalda i Wołkowicza w tej bluźnierczej ceremonii stanowi zdradę wobec katolickiej Polski. Żaden z nich nie posiada ważnych święceń biskupich – wszyscy otrzymali „sakrę” z rąk apostatów po nielegalnych „rytach” Pawła VI z 1968 roku. Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi (1943) przypominał: „Nikomu nie wolno uczestniczyć w obrzędach heretyckich, pod karą ekskomuniki”.
Milczenie o prawdziwych męczennikach katolickich (jak bł. Jerzy Popiełuszko, który zginął za wiarę, a nie za „wartości humanitarne”) dowodzi systemowej nienawiści neo-kościoła do katolickiej kontrrewolucji. Jak pisał św. Augustyn: „Państwo bez sprawiedliwości jest tylko wielką bandą rozbójników” (De Civitate Dei, IV, 4).
Duchowy tyranobójczy zamach na świętość
Ta pseudokanonizacja realizuje dokładnie potępione przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici Gregis (1907) metody modernistów: „Pod pozorem miłości Kościoła i troskliwego zabiegania o jego dobro podkopują (…) jego nieśmiertelne fundamenty”. Kanonizując aktywistów społecznych zamiast wyznawców czystej doktryny, sekta watykańska:
- Unieważnia męczeństwo za wiarę na rzecz „heroizmu społecznego”
- Wprowadza protestancką koncepcję „powszechnego kapłaństwa świeckich”
- Przygotowuje grunt pod kanonizację heretyków i schizmatyków (jak „Jan Paweł II”)
Jak ostrzegał Pius XI w Mortalium Animos (1928): „Odstępstwo od wiary katolickiej jest zbrodnią najcięższą, zdradą Boga samego”. Udział w tej pseudoliturgii stanowi więc formalną współpracę z apostazją, potępioną w Katechizmie św. Piusa X (Rozdział III, O grzechach przeciwko wierze).
Za artykułem:
7 settembre: Canonizzazione dei beati Carlo Acutis e Pier Giorgio Frassati (episkopat.pl)
Data artykułu: 28.08.2025
