Portal LifeSiteNews (10 września 2025) relacjonuje przyjęcie przez parlament Burkina Faso ustawy kryminalizującej akty homoseksualne, przewidującej kary od 2 do 5 lat więzienia, grzywny oraz deportację cudzoziemców. Prawo oczekuje na podpis kapitana Ibrahima Traoré, przywódcy wojskowej junty rządzącej od 2022 roku. Kraj, w którym 26% stanowią chrześcijanie (w tym 20% katolicy), dołącza do ponad 60% afrykańskich państw odrzucających sodomickie praktyki. Artykuł wspomina o ugandyjskim prawie przewidującym karę śmierci za tzw. „agrawowaną homoseksualność” oraz o presji Zachodu, w tym wstrzymaniu pożyczek przez Bank Światowy. Podczas gdy narody Afryki stawiają opór rewolucji obyczajowej, struktury posoborowe zdradzają milczeniem swą współpracę z globalistyczną agendą.
Prawo naturalne kontra ideologiczny imperializm
Decyzja Burkina Faso stanowi akt sprawiedliwości społecznej, wpisując się w lex naturalis (prawo naturalne) uznawane przez cywilizacje od czasów rzymskich. Jak nauczał św. Tomasz z Akwinu: „Gratia non tollit naturam, sed perficit” (Łaska nie niszczy natury, lecz ją udoskonala). Tymczasem zachodni promotorzy „praw człowieka” dokonali heretyckiego zerwania z tym fundamentem, zastępując obiektywny ład moralny relatywizmem emocjonalnym. Encyklika Casti Connubii Piusa XI potępia wszelkie „haniebne i przewrotne praktyki przeciwne prawu naturalnemu” (nr 55), zaś św. Paweł w Liście do Rzymian (1,26-27) wskazuje na sodomię jako przejaw „tej ohydy, która sama w sobie jest karą”.
„Homoseksualizm jest skandalem społecznym, wołającym o pomstę do nieba” – św. Alfons Liguori, Teologia moralna, XVIII w.
Brak jakiejkolwiek reakcji ze strony lokalnego „episkopatu” Burkina Faso demaskuje ich modernistyczne uwikłanie. Wierni pozostawieni bez duszpasterskiego wsparcia w obliczu presji międzynarodowych korporacji i instytucji finansowych stają się ofiarami zdrady duchowej. Tymczasem Pius XI w Quas Primas (1925) nakazywał: „Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi” (nr 31).
Milczenie „hierarchów” jako współudział w rewolucji
Analiza tonu doniesień LifeSiteNews ujawnia symptomatyczne pominięcia. Brak odniesienia do katolickiej doktryny o peccatum clamans (grzechu wołającym o pomstę do nieba), brak przypomnienia kanonu 2357 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku nakazującego ekskomunikę za sodomię – to świadectwo zinfiltrowania nawet środowisk pretendujących do miana „konserwatywnych”.
Szczególnie wymowne jest przemilczenie roli 20% katolików w Burkina Faso. Czy „duchowni” wyświęceni po wprowadzeniu Pontificalis Romani (1968) głoszą jeszcze naukę o czterech rzeczach ostatecznych? Czy ostrzegają, że uczestnictwo w „paradach równości” stanowi grzech śmiertelny? Ewidentna cisza stawia pod znakiem zapytania ważność ich sakramentalnych czynności.
Geopolityka apostazji: od Waszyngtonu po Pekin
Próby szantażu ekonomicznego przez Bank Światowy i administrację Bidena potwierdzają diagnozę Piusa X z encykliki Pascendi Dominici gregis (1907): „Moderniści usiłują zniszczyć wszelkie relikwie tradycji, zastępując je świeckimi instytucjami” (nr 39). Ugandyjskie zawierzenie Chinom dowodzi, że upadek moralny Zachodu otwiera drogę imperializmowi komunistycznemu – co profetycznie zapowiadał Pius XI w Divini Redemptoris (1937), piętnując „potworną zarazę komunizmu” (nr 1).
W obliczu tej sytuacji, narody afrykańskie stają się mimowolnymi obrońcami cywilizacji łacińskiej. Ich opór przypomina postawę hiszpańskich carlistów czy meksykańskich cristeros, którzy bez wsparcia zdradzonego Rzymu walczyli o królestwo Chrystusa. Jak ostrzegał św. Pius X: „Największym wrogiem Kościoła nie jest ten, kto Go prześladuje, lecz ten, kto Go zdradza od środka”.
Teologia historii: czas sądu nad narodami
Decyzja Burkina Faso stanowi experimentum crucis (decydujący eksperyment) dla współczesnej cywilizacji. Podczas gdy Zachód, kierowany przez „papieża” Leona XIV, celebruje „błogosławieństwa” dla par sodomickich, ubogie państwa Afryki realizują postulaty Syllabusu Piusa IX (1864), który potępiał: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod kierunkiem światła rozumu” (błąd nr 15).
Narody, które odrzucają „ducha Soboru”, stają się mimowolnymi narzędziami Bożej sprawiedliwości. Jak zapowiedział Pius XI w Quas Primas: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i państw… zburzone zostały fundamenty władzy” (nr 18). Upadek Zachodu nie jest zatem kwestią geopolityki, lecz consequentia moralis (konsekwencją moralną) odrzucenia społecznego panowania Chrystusa Króla.
Za artykułem:
Burkina Faso votes to ban homosexual acts (lifesitenews.com)
Data artykułu: 10.09.2025
