Kultura

Rodzina katolicka modli się przed krzyżem w ciepłym świetle świec, walcząc z nowoczesnymi wpływami w literaturze dziecięcej.
Kultura

Modernistyczne bajki: jak literatura dziecięca odcina się od katolicyzmu

Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025) publikuje wywiad z Marcinem Szczygielskim, laureatem nagrody Literacka Podróż Hestii za książkę „Makabrama”. Autor przedstawia swoją koncepcję literatury dziecięcej jako „humorystycznej historii z dreszczykiem”, gdzie rodzina walczy z „mocami mroku”, a kluczem do zwycięstwa ma być „miłość i serdeczność”. Już w tym lapidarnym streszczeniu widać dramatyczną redukcję nadprzyrodzonego porządku do psychologicznych banałów, co stanowi jaskrawy przykład modernistycznej indoktrynacji młodego pokolenia.

Prawdopodobnie tradycyjny ksiądz w strój liturgiczny z troską na twarzy w ciemnym kościele z pustą biblioteką i złamanym krucyfiksem na tle.
Kultura

Apokalipsa bez Boga: modernistyczna utopia Judith Schalansky

Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) przedstawia Judith Schalansky jako pisarkę oferującą „spojrzenie z dziejowego dystansu na nieuchronną zmienność” oraz „szansę na przećwiczenie czytelniczej i życiowej uważności”. Jej najnowsza książka Rozchwiane kanarki, głębokie doły ma być odpowiedzią na pytanie „jakim językiem mówić o przeczuciu zbliżającej się katastrofy?”, odrzucając przy tym „schematy zaczerpnięte z Biblii czy poetyki Arystotelesa”. Artykuł Adama Woźniaka gloryfikuje tę perspektywę jako „niezbędną” w świecie „niepewnym, chwiejnym i skomplikowanym”, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar ludzkiego losu.

Stary katolicki modlitewnik na drewnianym stole z fragmentem tekstu potępiającego współczesne bałwochwalstwo.
Kultura

Leonardo DiCaprio: Ikona dekadencji w służbie współczesnego bałwochwalstwa

Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025 r.) publikuje obszerny artykuł Michała Walkiewicza gloryfikujący karierę aktora Leonardo DiCaprio. Autor kreuje go na „ostatniego tyranozaura Hollywood”, analizując ewolucję od młodzieńczych ról do „dojrzałych” kreacji w filmach Paula Thomasa Andersona i Martina Scorsese. Tekst przybiera formę hagiograficznego opisu, przeplatanego analizą sześciu kluczowych „memów” z udziałem aktora – od „Wielkiego Gatsby’ego” po „Wilka z Wall Street”. Walkiewicz zachwyca się „artystyczną podróżą” DiCaprio, chwaląc jego zdolność do „przestawiania zwrotnicy” i „sprowadzania kina akcji na poziom moralitetu”. W tle przewijają się wątki ekologicznego aktywizmu gwiazdy oraz jej kontrkulturowego dziedzictwa (ojciec aktora jako twórca undergroundowych komiksów). Artykuł wieńczy zestawienie „niedocenionych ról” DiCaprio, w tym kontrowersyjnej kreacji w „Celebrity” Woody’ego Allena.

Wnętrze kościoła katolickiego z rzeźbą Matki Boskiej na pierwszym planie, otoczoną migoczącym światłem świec. Na tle grupa modlącej się osoba z oknem witrażowym przedstawiającym męczenników katolickich. Scena jest poważna i czciwa, odzwierciedlając cierpienie katolickich męczenników podczas terroru Szczerego Szlaku w Peru.
Kultura

Świetlisty Szlak jako synonim rewolucyjnego kłamstwa w reportażu Roncagliolo

Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) przedstawia książkę Santiago Roncagliolo „Czwarty miecz” jako reporterską analizę życia Abimaela Guzmana – przywódcy maoistowskiej organizacji Świetlisty Szlak odpowiedzialnej za śmierć 69 tys. Peruwiańczyków. Autor recenzji, Adam Woźniak, eksponuje psychologiczne uwarunkowania zbrodniarza, pomijając teologiczny wymiar zła oraz martyrologię katolicką w Peru.

Portret kobiety w stroju XVIII-wiecznym przed sceną teatralną symbolizującą moralny upadek
Kultura

Teatr Narodowy: moralny upadek pod płaszczem oświeceniowej rozrywki

Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025) relacjonuje dzieje pierwszych aktorek Teatru Narodowego założonego przez Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1765 r., eksponując ich „emancypacyjne” porzucanie mężów dla kariery scenicznej oraz skandaliczne relacje z arystokratami. Artykuł, pisany w duchu oświeceniowego libertynizmu, gloryfikuje środowisko sprzeniewierzające się podstawowym zasadom moralności katolickiej.

Stary mężczyzna modlący się w tradycyjnym kościele katolickim z widokiem pustego sceny teatralnej przez otwarte drzwi.
Kultura

Egzystencjalna pustka w służbie modernistycznej dezorientacji

Portal Więź.pl (7 października 2025) relacjonuje spektakl „Czekając na Godota” Samuela Becketta w reżyserii Piotra Cieplaka wystawiony w Teatrze Narodowym. Artykuł Konrada Sawickiego przedstawia sztukę jako „magnetyzujące doświadczenie” egzystencjalnej refleksji, z naciskiem na motywy „oczekiwania”, „marnienia ludzkości” i pozornej nadziei zbawienia wyrażonej w zdaniu: „Jeden z łotrów został zbawiony. Przyzwoity procent”.

Scena przedstawiająca matkę i dziecko w tradycyjnym katolickim wnętrzu z elementami krytyki modernistycznej deformacji macierzyństwa
Kultura

Personalistyczny idolatryzm i modernistyczna deformacja macierzyństwa w laureackiej książce Nike 2025

Portal Więź.pl (5 października 2025) relacjonuje przyznanie Literackiej Nagrody Nike 2025 Elizie Kąckiej za książkę „Wczoraj byłaś zła na zielono”, opisywaną jako „literacki raport o spotkaniu z Inną i pamiętnik z okresu macierzyństwa”. W laudacji Justyna Jaworska nazwała dzieło „literaturą osobną, napisaną na własnych zasadach”, podczas gdy sama autorka dedykowała nagrodę „wielu matkom, które słyszały wielokrotnie krzyk swojego dziecka i swój własny”, dziękując córce za „tolerowanie” jej osoby. Ten emancypacyjny manifest stanowi jaskrawą ilustrację bałwochwalczej deformacji relacji rodzinnych w kulturze inspirowanej posoborowym indywidualizmem.

Pianista gra w tradycyjnym kościele katolickim przy szczerym świetle odwzorowującem duchowość. Wokół tradycyjne symbole wiary.
Kultura

Konkurs Chopinowski jako świątynia świeckiej kultury

Portal Tygodnik Powszechny (5 października 2025) relacjonuje XIX Konkurs Chopinowski w Warszawie jako „globalną imprezę”, podkreślając jej medialny zasięg, tłumy i technologiczne udogodnienia dla widzów. Autor Jakub Puchalski zachwyca się „radością słuchania muzyki Chopina” w oderwaniu od jej transcendentnego wymiaru, redukując sacrum sztuki do czysto zmysłowego doświadczenia.

Kobieta modląca się w tradycyjnym stroju katolickim w ciemnym kościele z rozrzuconym wokło scenariuszem filmu "Kobieta w kapeluszu", symbolizując odrzucenie sekularyzmu na rzecz duchowości.
Kultura

„Kobieta w kapeluszu” – humanistyczna ucieczka od transcendencji w PRL-owskiej szarzyźnie

Portal Więź.pl (5 października 2025) przedstawia analizę filmu Stanisława Różewicza „Kobieta w kapeluszu” z 1984 roku, gloryfikującą go jako „portret osoby, która chce ratować autentyczne wartości w nieautentycznym świecie”. Artykuł eksponuje psychologiczną głębię bohaterki – młodej aktorki Ewy (Hanna Mikuć) – zmagającej się z traumą dzieciństwa, presją matki i środowiska teatralnego w realiach PRL-u. W narracji dominuje zachwyt nad „minimalizmem formy” i „sztuką jako terapią”, całkowicie pomijającą nadprzyrodzony wymiar ludzkiego cierpienia i celu życia.

Portret Fryderyka Chopina w tradycyjnej katolickiej szacie modlącego się przed krzyżem.
Kultura

Fryderyk Chopin w świetle integralnej wiary katolickiej: między geniuszem a duchowym niepokojem

Portal Opoka w artykule z 4 października 2025 r. przedstawia wywiad z prof. Mieczysławem Tomaszewskim, kreślącym obraz Fryderyka Chopina jako „głęboko religijnego artysty”, opierając się na świadectwach George Sand, Franciszka Lisza oraz analizie listów kompozytora. Podkreśla się tu rzekomą katolicką pobożność Chopina, jego przywiązanie do tradycji kościelnych oraz etyczny wymiar twórczości, jednocześnie pomijając kluczowe aspekty doktrynalne.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.